Τα ευαίσθητα παιδιά μοιάζουν με αθώα καναρίνια σε επικίνδυνο ανθρακωρυχείο. Έχουν την ικανότητα να μας δείχνουν τι πάει λάθος γύρω μας και πότε επικρατεί η αδικία. Μας προειδοποιούν ότι ο κόσμος είναι πολύ σκληρός, ενώ, παράλληλα, με την παρουσία τους, τον κάνουν ανεκτό και πιο όμορφο. Αυτά τα παιδιά είναι σαν κεριά που φωτίζουν το σκοτάδι κι αν τα παρατηρήσουμε μόλις τα μάτια μας προσαρμοστούν στο φως τους, αυτό που θα δούμε είναι ελπίδα.
Σε αυτό το άρθρο, εστιάζω στα αγόρια γιατί δεν έχω εμπειρία από κορίτσια. Έχω δύο αγόρια, ένα από τα οποία είναι ένα HSC (πολύ ευαίσθητο παιδί – ένα χαρακτηριστικό 20% του πληθυσμού) και το να μεγαλώνεις ένα τέτοιο αγόρι είναι μια μοναδική πρόκληση και ευλογία.
Τι είναι η “υψηλή ευαισθησία;”
Αυτά τα παιδιά είναι γεννημένα με ένα ευαίσθητο νευρικό σύστημα. Νιώθουν τα πάντα σε βάθος, τον πόνο, την λύπη, τη χαρά. Τρομάζουν εύκολα, προτιμούν τα απαλά ρούχα και είναι πολύ ευαίσθητα στις μυρωδιές και στις ξαφνικές αλλαγές. Συντονίζονται απόλυτα με τα δεινά των άλλων, έχουν πλούσια εσωτερική ζωή και θέτουν δύσκολες και “βαθιές” ερωτήσεις. Μπορεί να προτιμούν ένα ήσυχο παιχνίδι και να ενοχλούνται από μέρη που έχουν θόρυβο.
Εξακολουθούμε να ζούμε σε μια κοινωνία που δεν “εκτιμά” τα ευαίσθητα αγόρια, γι ‘αυτό εμείς, ως γονείς, είμαστε πραγματικά αγωνιστές. Στο βιβλίο του, το ισχυρό ευαίσθητο αγόρι, ο Ted Zeff λέει:
«Όταν τα ευαίσθητα αγόρια δεν συμμορφώνονται με το στερεότυπο «κώδικα αγόρι» και αντ ‘αυτού εκφράζουν τη συμπόνια, την ευγένεια και την ενσυναίσθηση, συχνά εξοστρακίζονται και εξευτελίζονται».
Ίσως να νομίζετε ότι ως κοινωνία έχουμε ξεπεράσει αυτές τις ανοησίες. Όμως όχι. Την προηγούμενη εβδομάδα άκουσα κάποιο αγόρι να φωνάζει σε ένα άλλο ότι “τα αγόρια δεν κλαίνε έτσι” και να του ουρλιάζει “σύνελθε”. Ο κόσμος ακόμα και σήμερα, ζητά από τα αγόρια να είναι σκληρά και συναισθηματικά καταπιεσμένα. Εξαιτίας αυτού, το να είσαι ευαίσθητος στις μέρες μας είναι ιδιαίτερα δύσκολο, ειδικά για τα ευαίσθητα αγόρια.
Ευτυχώς, με τη σωστή υποστήριξη, αυτά τα αγόρια, όχι μόνο μπορούν να ξεπεράσουν τις προκλήσεις, αλλά και να ευδοκιμήσουν ως παιδιά και ενήλικες.
Ακολουθούν μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να υποστηρίξετε το ευαίσθητο αγόρι σας:
Το κλειδί είναι ένα υγιές περιβάλλον
Το σπίτι πρέπει να αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο για το ευαίσθητο παιδί.
Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για τον ευαίσθητο γιο σας είναι να δημιουργήσετε μια ατμόσφαιρα στο σπίτι που είναι ζεστή, καταπραϋντική και αποδεκτή.
Ακολουθούν ορισμένοι τρόποι για να γίνει αυτό:
1. Δημιουργήστε θετικές σχέσεις ανάμεσά σας με δείπνα στο τραπέζι, παιχνίδια συνεργασίας και γενικά δημιουργώντας ευχάριστες αφορμές για να είναι όλη η οικογένεια μαζί.
2. Μην συγκρίνετε τα αδέρφια μεταξύ τους.
3. Βάλτε σαφείς κανόνες σχετικά με τη μεταξύ τους σχέση όπου πρέπει να επικρατεί σεβασμός και ευγένεια. Όταν ένα παιδί σπάει αυτόν τον κανόνα, η “συνέπεια” είναι ότι πρέπει να γίνουν κάποιες τροποποιήσεις και να επιδιορθώσει τη σχέση μετά από συζήτηση.
4. Διατηρήστε τις αντιπαραθέσεις στο ελάχιστο. Ο Zeff λέει: “Αν και κάθε παιδί μπορεί να ανησυχεί και να φοβάται μια αντιπαράθεση τα πολύ ευαίσθητα παιδιά ενδέχεται να επηρεαστούν ακόμη περισσότερο από τη γονική σύγκρουση”.
Δημιουργώντας μια ασφαλή σχέση
Επικρατεί ένας κοινωνικός φόβος που όλοι βιώνουμε, μήπως ο γιος μας γίνει “μαμάκιας“. Ένας “φόβος” που οδηγεί πολλές μαμάδες στο να μην είναι τόσο τρυφερές με τα αγόρια τους. Ωστόσο αυτό είναι λάθος. Η μητέρα επιβάλλεται να παραμένει συναισθηματικά συνδεδεμένη με τον ευαίσθητο γιο της. Άλλωστε το ευαίσθητο αγόρι ίσως λάβει πολλά λανθασμένα μηνύματα στο μέλλον από το σχολείο, τους συμμαθητές του, τον προπονητή του ότι “κάτι δεν πάει καλά με αυτόν και ότι θα πρέπει να γίνει πιο σκληρός”. Γι’ αυτό η μητέρα πρέπει να είναι πάντα εκεί για να του υπενθυμίζει ότι είναι υπέροχος και ότι αξίζει να αγαπιέται.
Ειδικότερα
1. Δείτε τα πολλά θαυμάσια χαρακτηριστικά του γιου σας και πείτε του αυτό που βλέπετε. Θα υπάρξουν πολλοί εκεί έξω που ενδέχεται να τον μειώσουν. Είναι δική μας δουλειά, ως μητέρες, να τους πούμε τι βλέπουμε ότι είναι σωστό, καλό και αληθινό.
2. Αποφύγετε τη σκληρή πειθαρχία και μην επικρίνετε με λέξεις που τραυματίζουν πολύ τα ευαίσθητα παιδιά. Ξέρω, είναι δύσκολο να ισορροπήσετε ανάμεσα στο φόβο μην τον πληγώσετε και την πειθαρχία, ωστόσο, μπορείτε να τον διορθώνετε με τρυφερότητα.
Βοηθήστε τον να αποδεχτεί τα συναισθήματά του
Είναι πολύ σημαντικό να τον βοηθήσετε να καταλάβει ότι δεν είναι “περίεργος” που νιώθει έτσι. Επίσης είναι εξίσου σημαντικό να μην υπερβάλλετε όταν του συμβαίνει κάτι δυσάρεστο. Για παράδειγμα αν χτυπήσει το γόνατό του μπορείτε να του πείτε “Ξέρω ότι πονάει, περίμενε να σου φέρω λίγο πάγο για να ανακουφιστείς και να μην πρηστείς” αντί να πείτε “ωχ το καημένο το μωράκι μου, πόσο πολύ πονάει, άσε με να το δω, πωπω τι έπαθες, πονάει πολύ ε;“.
Αυτό το προτείνω από προσωπική εμπειρία και σας διαβεβαιώ ότι η δεύτερη αντίδραση θα κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα.
Διδάξτε τον να βάζει όρια
Τα ευαίσθητα παιδιά έχουν την τάση να είναι τελειομανείς. Κάνουν τα πάντα προκειμένου να κάνουν τους γύρω τους ευτυχισμένους, και μερικές φορές βάζουν τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα, καθώς θέτουν ως βασική τους προτεραιότητα την ικανοποίηση των ανθρώπων που αγαπούν. Διδάξτε τους ότι το να βάζει κανείς όρια δεν τον κάνει εγωιστή και ότι το να λες όχι είναι φυσιολογικό και πολλές φορές αναγκαίο.
Ειδικότερα:
1. Αφήστε τα να έχουν τη δική τους φωνή μέσα στο σπίτι, ώστε να μπορούν να τη βρουν και έξω από αυτό.
2. Διδάξτε τους να εμπιστεύονται τη διαίσθησή τους και το ένστικτό τους.
3. Παίξτε μαζί τους παιχνίδια ρόλων κατά τα οποία τα βοηθάτε να μαθαίνουν να βάζουν όρια.
4. Αναζητήστε σχετικά παιδικά βιβλία σχετικά με τα όρια.
Και κάτι τελευταίο
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην είσαι υπερπροστατευτική μητέρα όταν έχεις ένα πολύ ευαίσθητο αγόρι. Κι αυτή είναι μια λεπτή γραμμή που μαθαίνω ακόμα να περπατάω κάθε μέρα – προσπαθώντας να τον υποστηρίξω, να τον διδάξω και να τον βοηθήσω χωρίς όμως να τον καταπιέζω με τις ανησυχίες μου και χωρίς να καταπνίξω την ανάπτυξή του. Δεν υπάρχει τέλεια απάντηση και ξέρω ότι δεν γίνεται να τα πηγαίνω κάθε μέρα καλά. Η υπερπροστασία στέλνει λάθος μήνυμα στο παιδί – είναι σαν να του λέω “δεν εμπιστεύομαι την ικανότητά σου να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση”.
Υποθέτω, λοιπόν, πως το καλύτερο μήνυμα που μπορούμε να προσπαθήσουμε να δώσουμε στα ευαίσθητα αγόρια μας είναι:
“Πιστεύω σε εσάς και την ικανότητά σας να πετάξετε και είμαι εδώ για να σας πιάσω αν πέσετε”.
Απόδοση Έλενα Θάνου, mother.ly
