Μια πολύ όμορφη προσωπική ιστορία από μία γυναίκα που άλλαξε τη ζωή της παίρνοντας μια απλή σημαντική απόφαση.
«Η μαμά μου είχε πολλά προβλήματα. Δεν κοιμόταν και ένιωθε εξαντλημένη. Ήταν ευέξαπτη, γκρινιάρα και πικρόχολη. Ήταν πάντα άρρωστη, μέχρι που μια μέρα, ξαφνικά, άλλαξε.
Κάποια μέρα, ο μπαμπάς μου είπε:
– Αγάπη μου, ψάχνω για δουλειά εδώ και τρεις μήνες και δεν έχω βρει τίποτα, θα πιω λίγη μπύρα με φίλους.
Η μαμά μου απάντησε:
– Εντάξει.
Ο αδερφός μου είπε:
– Μαμά, εχω πολύ κακούς βαθμους στο κολλέγιο
Η μαμά μου απάντησε:
– Εντάξει, θα γυρίσεις πίσω, και αν δεν τα καταφερεις, τότε επανέλαβε το εξάμηνο, αλλά θα το πληρώσεις εσυ…
Η αδερφή μου είπε:
– Μαμά, χτύπησα το αμάξι.
Η μαμά μου απάντησε:
– Εντάξει, κόρη μου, πήγαινέ το στο συνεργείο, ψάξε για το πώς να το πληρώσεις και μέχρι να το φτιάξουν, πήγαινε με λεωφορείο ή μετρό.
Η νύφη της είπε:
– Ήρθα να περάσω μερικούς μέρες μαζί σας.
Η μαμά μου απάντησε:
– Εντάξει, κάτσε στον καναπέ στο σαλόνι και βρες μερικές κουβέρτες στην ντουλάπα.
Όλοι στο σπίτι της μαμάς μου ανησυχούν με αυτές τις αντιδράσεις της. Δεν ήταν έτσι η μαμά μου. Η μαμά που ήξερα γινόταν χαλί για όλους…
Όταν μαζευτήκαμε όλοι γύρω της και η μαμά μου μας εξήγησε, τα λόγια της ήταν για όλους μας μεγάλη η έκπληξη:
“Μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι κάθε άτομο ευθύνεται για τη ζωή του, μου πήρε χρόνια να ανακαλύψω ότι η αγωνία μου, η ταπείνωση μου, η κατάθλιψη μου, το θάρρος μου, η αϋπνία μου και το άγχος μου, δεν έλυσε τα προβλήματά σας αλλά αντίθετα επιδείνωσε τα δικά μου”.
– Ναι. Δεν είμαι υπεύθυνη για τις ενέργειες των άλλων, αλλά είμαι υπεύθυνη για τις αντιδράσεις που εκφράζω, σε αυτές.
Ως εκ τούτου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το καθήκον μου προς τον εαυτό μου είναι να παραμείνω ήρεμη και να αφήσω τους άλλους να επιλύσουν αυτό που συμβαίνει στον εαυτό τους.
Έχω κάνει γιόγκα, διαλογισμό, ψυχοθεραπεία, νευροανάδραση και πολλά άλλα, και σε όλες τις μεθόδους βρήκα έναν κοινό παρονομαστή: Τελικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε ένα κοινό σημείο. Ότι τον μόνο που μπορώ να αλλάξω, είναι τον εαυτό μου. Εσείς έχετε όλα τα απαραίτητα μέσα για να λύσετε τα δικά σας θέματα.
Θα είμαι σε θέση να σας δώσω τη συμβουλή μου μόνο αν με ρωτήσετε και από εσάς εξαρτάται από το αν θα την ακολουθήσετε ή όχι.
Έτσι, από τώρα και στο εξής, θα πάψω να είμαι: Η υποδοχή των ευθυνών σας , ο σάκος της ενοχής σας, η πλύστρα των τύψεων σας, ο συνήγορος των λαθών σας, η κατάθεση των καθηκόντων σας, το «εφεδρικό σας λάστιχο», η ρεζερβα για να εκπληρώσετε τις ευθύνες σας.
ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΣΑΣ ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΩ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ
Όλοι στο σπίτι της μαμάς μου έμειναν με το στόμα ανοιχτό….
Από εκείνη τη μέρα η οικογένεια άρχισε να δουλεύει καλύτερα, γιατί όλοι στο σπίτι ήξεραν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν.
