Μία (ή πολλές) κρίση πανικού δεν έρχεται τυχαία.
Δεν γνωρίζουν όλοι τι είναι οι κρίσεις πανικού και γιατί ακριβώς συμβαίνουν. Αντ’ αυτού, οι άνθρωποι τις φοβούνται, τις απευχόνται, κι αν τις έχουν βιώσει, πολύ πιθανό να ζούν με βαλεριάνα ή xanax στο συρτάρι.
Αλλά η κρίση πανικού είναι συναγερμός. Και όλοι θέλουμε οι συναγερμοί να κάνουν τη δουλειά τους. Όλοι θέλουμε όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, “κάτι” να μας ειδοποιεί. Και αυτό ακριβώς κάνει μια κρίση πανικού. Όπως και άλλα ψυχοσωματικά συμπτώματα (αϋπνίες, πόνοι, εντερικές ευαισθησίες, δερματικά, κ.α.), έτσι και η κρίση πανικού έρχεται να ειδοποιήσει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά εσωτερικά. Ότι κάτι, κάπου, κάποτε, μέσα μας δεν ακούσαμε μια φωνή, μια επιθυμία, μια διαφωνία, δεν ακούσαμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Πολύ σημαντικό επίσης είναι να τονιστεί ότι το βίωμα ενός τέτοιου επεισοδίου δεν θα προκαλέσει σωματική ή ψυχική βλάβη. Παρά το πιθανό αίσθημα του επερχόμενου θανάτου, της απώλειας του ελέγχου ψυχικά ή και σωματικά, μια κρίση πανικού είναι ψυχοσωματικό επεισόδιο που λήγει χωρίς να αφήνει τίποτα πίσω του.
Αφού λοιπόν πρώτα ολοκληρωθεί ο ιατρικός έλεγχος και αποκλειστούν τυχόν οργανικά αίτια, έχετε να διερευνήσετε τα ψυχολογικά αίτια που έθεσαν σε λειτουργία αυτό το συναγερμό. Η χρήση φαρμακευτικής αγωγής θα απενεργοποιήσει πράγματι (για λίγο ή για πολύ) το διακόπτη του συναγερμού, χωρίς όμως να αγγίξει την πραγματική αιτία που τον ενεργοποίησε. Πολύ συχνά τότε το ψυχικό όργανο θα βάλει το σώμα να χρησιμοποιήσει επόμενο συναγερμό για να ακουστεί.
Κλινικά διαπιστώνεται πως η κρίση πανικού εμπεριέχει δύο φαινομενικά αντιπαλόμενες δυνάμεις. Μέσα στον άνθρωπο που τη βιώνει, υπάρχει πολύ μεγάλη επιθυμία για ζωή και πολύ μεγάλη υπευθυνότητα ως προς τη ζωή αυτή. Το πρόσωπο αυτό, λοιπόν, αγωνιά για την καλή έκβαση των ονείρων του, των επιθυμιών του, των επιλογών του. Και είναι η κρίση πανικού το ξέσπασμα της ενέργειας, όταν κάποιο από τα δύο σκέλη δεν ικανοποιείται. Όταν, δηλαδή, ο άνθρωπος σε αυτή την εσωτερική “μάχη” δυσκολεύεται να βρει μια συνειδητή και ισορροπημένη λύση τη συγκεκριμένη εκείνη περίοδο, μέσα στο πλαίσιο που ζει. Συχνά, καταλήγει να ψαλιδίζει εσωτερικούς πόθους ή να παρακούει βάσιμες ανησυχίες.
Πώς, λοιπόν, να μην ευχαριστήσουμε μια κρίση πανικού που έρχεται τόσο επιβλητικά να μας καταδείξει ότι δεν ικανοποιούμε όλα μας τα κομμάτια, και που μας αναγκάζει να στρέψουμε την προσοχή μας μέσα μας και να ξαναβάλουμε τις προτεραιότητές μας, τους στόχους μας, τις σχέσεις μας, τη ζωή μας σε μια καλύτερη θέση;
Κορίνα Στρατή, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια
