Η Ιζαμπέλ Αλιέντε Γιόνα είναι Χιλιανή μυθιστοριογράφος και αποτελεί μια από τις πρώτες λατινοαμερικανίδες συγγραφείς που γνώρισαν διεθνή επιτυχία. Είναι διάσημη για την προσφορά της στην λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία και τα μυθιστορήματα «Το Σπίτι των Πνευμάτων»(1982) και «Η Πόλη των Θηρίων» (2002). Τα μυθιστορήματά της συχνά περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, με έμφαση στη γυναικεία οπτική, αναμειγνύοντας το μύθο και το ρεαλισμό.
Το έργο της
Έργα της Ιζαμπέλ Αλιέντε έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και έχουν πουλήσει περισσότερα από 51 εκατομμύρια αντίτυπα. Έχει κάνει πολλές διαλέξεις και μεγάλες περιοδείες προώθησης των βιβλίων της, ενώ έχει διδάξει σε δέκα κολέγια των Η.Π.Α. Τον Σεπτέμβριο του 2010 της απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της χώρας της ενώ το 2012 της απονεμήθηκε επίσης το Λογοτεχνικό βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Έχοντας λάβει την αμερικανική υπηκοότητα το 2003, σήμερα διαμένει με τον σύζυγό της στην Καλιφόρνια.
Ο πρώτος άνθρωπος που συμβούλεψε την Ιζαμπέλ Αλιέντε να γίνει συγγραφέας ήταν ο διάσημος ποιητής Πάμπλο Νερούδα στη διάρκεια μιας συνέντευξης που έχει εξασφαλίσει μαζί του. Εκείνος της είχε πει πως έχει μεγάλη φαντασία για δημοσιογράφος και πως θα ήταν καλύτερα να γίνει συγγραφέας. Τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια και με απόλυτη πειθαρχία ξεκινάει κάθε νέο βιβλίο της: 8 Ιανουαρίου. Η ημερομηνία δηλαδή που εξόριστη στη Βενεζουέλα, μετά το πραξικόπημα κατά του θείου της Σαλβαδόρ Αλιέντε, μαθαίνει πως ο παππούς της πίσω στη γενέτειρά της Χιλή είναι ετοιμοθάνατος. Τότε αρχίζει να του γράφει ένα γράμμα το οποίο τελικά θα γίνει το χειρόγραφο του πρώτου βιβλίου της που θα την κάνει την πιο διάσημη γυναίκα συγγραφέα της Λατινικής Αμερικής.
Παρακάτω συγκεντρώσαμε 13 υπέροχα λόγια από συνεντεύξεις αλλά και από τα βιβλία της.
1. Ενδιαφέρομαι για ανθρώπους που πρέπει να υπερπηδήσουν εμπόδια, ανθρώπους που δεν έχουν προστασία κάτω από την ομπρέλα του κατεστημένου
2. Έχω ζήσει με πάθος και βιαστικά, προσπαθώντας να καταφέρω τόσα πολλά πράγματα. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ για τις ιδέες μου και τα πιστεύω μου μέχρι που η 28χρονη κόρη μου, Paula, αρρώστησε. Ήταν σε κώμα για ένα χρόνο και την φρόντισα στο σπίτι μέχρι που πέθανε στην αγκαλιά μου τον Δεκέμβρη του 1992.
3. Δεν έχω αλλάξει. Είμαι ακόμα το ίδιο κορίτσι που ήμουν και πριν πενήντα χρόνια και ή ίδια γυναίκα που ήμουν τη δεκαετία του ’70. Ακόμα λαχταράω τη ζωή, ακόμα είμαι ανεξάρτητη, ακόμα αναζητώ την δικαιοσύνη κι ακόμα ερωτεύομαι τρελά και πολύ εύκολα.
4. Δεν ξέρουμε καν πόσο δυνατοί είμαστε μέχρι που αναγκαζόμαστε να φέρουμε αυτή την κρυφή δύναμη μπροστά. Σε στιγμές πολέμου και τραγωδίας ή ανάγκης, οι άνθρωποι κάνουν απίστευτα πράγματα. Η ανθρώπινη ικανότητα για επιβίωση και ανανέωση είναι απίστευτη.
5. Για τις γυναίκες το καλύτερο αφροδισιακό είναι τα λόγια. To σημείο G είναι στα αυτιά. Αυτός που ψάχνει πιο χαμηλά απλά χάνει τον χρόνο του. (Of Love and Shadows)
6. Δεν μπορείς να βρεις κάποιον που δεν θέλει να βρεθεί (The House of Spirits)
7. Ο φόβος είναι αναπόφευκτος. Πρέπει να το δεχτώ αυτό, αλλά δεν πρέπει να το αφήσω να με παραλύσει». (The Sum of Our Days: A Memoir)
8. Οι αιτίες για τις δυσκολίες μου υπήρξαν πάντα οι ίδιες: η ανικανότητα να δεχτώ αυτό που οι άλλοι θεωρούσαν φυσικό και μια ακατανίκητη τάση να εκφέρω γνώμες που κανένας δεν είχε διάθεση να ακούσει.
9. Ερωτισμός είναι να χρησιμοποιείς ένα πούπουλο. Πορνογραφία είναι να χρησιμοποιείς ολόκληρο το κοτόπουλο.
10. Το γράψιμο είναι σαν να κάνεις έρωτα: Μην ανησυχείς για τον οργασμό, απλά επικεντρώσου στη διαδικασία.
11. Όσο πιο πολύ ζω, τόσο πιο απληροφόρητη αισθάνομαι. Μόνο οι νέοι έχουν μια εξήγηση για το καθετί.
12. Μια βιβλιοθήκη κατοικείται από πνεύματα που βγαίνουν από τις σελίδες τη νύχτα.
13. Το χειρότερό μου ελάττωμα είναι ότι λέω όλα τα μυστικά. Τα δικά μου και όλων των άλλων.
