Όλοι θυμόμαστε την ημέρα, πέρυσι τέτοια εποχή, όπου στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών, στο Μενίδι, ένας μικρός μαθητής, ο Μάριος, έπεσε νεκρός από μια αδέσποτη σφαίρα, την τελευταία ημέρα της γιορτής του σχολείου για το καλοκαίρι.
Ένα χρόνο μέτα το τραγικό γεγονός μια μεγάλη τοιχογραφία κοσμεί τον τοίχο του σχολείου. Για τη δημιουργία της συνεργάσηκαν η εικαστικός και δασκάλα καλλιτεχνικών του σχολείου κα Σταυρούλα Σακκά και πολλοί από τους συμμαθητές του Μάριου, μαθητές της έκτης τάξης.
«…Αυτός ο κόσμος μπορεί ν’ αλλάξει, Μάριε» γράφει στην δεξιά γωνία της τοιχογραφίας. «Το έργο λέγεται “Η αιώνια πάλη του καλού και του κακού” εξηγεί η κα Σακκά στη lifo.
Πώς είναι η κατάσταση στο σχολείο έναν χρόνο μετά
«Τίποτα δεν έχει αλλάξει για το σχολείο» λέει η Κα Σακκά. «Κι εμείς, οι δάσκαλοι, αυτό προσπαθούμε, να αλλάξει ο τρόπος που τα παιδιά θα δουν το γεγονός. Το χειμώνα δεν ήθελαν καθόλου να το συζητάνε, έλεγαν θέλουμε να το ξεχάσουμε, δεν θέλουμε να το θυμόμαστε. Αλλά πρέπει να συζητηθεί και αυτό, γιατί και τα παιδιά πρέπει να το βγάλουν από μέσα τους”.
“Έχουν θυμό μέσα τους για τους Ρομά, λένε “αυτοί φταίνε για όλα”, ούτε καν γι’ αυτό δεν έχει γίνει κάτι, να συμφιλιωθούν με τους ανθρώπους που ζουν δίπλα τους. Ο Μάριος έπεσε νεκρός την ώρα της γιορτής, όλα έχουν αυτή την εικόνα στο μυαλό τους”.
“Πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι στοχοποιήθηκαν οι Ρομά, χωρίς να έχει αποδειχτεί τίποτα. Θα μπορούσε να έχει πυροβολήσει οποιοσδήποτε. Και ο αγώνας που πρέπει να γίνει είναι να απαγορευτεί η χρήση των όπλων, γενικά. Αυτός πρέπει αν είναι ο στόχος, να μην χρησιμοποιεί κανείς όπλο για να εκφράσει τη χαρά του ή τη λύπη του”.
“Έκανα πολλές κουβέντες με τα παιδιά, προσπάθησα να τους δείξω σε ένα βίντεο ότι αυτά τα παιδιά θέλουν να αλλάξουν αλλά δεν τους το επιτρέπουν, είναι τόσο κλειστή η κοινωνία τους, ούτε σχολείο τους επιτρέπουν να πάνε, είναι καταδικασμένα με το τι μπορούν να κάνουν, τι επιλογές έχουν. Στο σχολείο μας δεν έχουμε Ρομά, αλλά παραδίπλα υπάρχουν σχολεία που είναι μόνο με Ρομά”.
“Από τους δασκάλους που ήταν πέρσι στο σχολείο ελάχιστοι έφυγαν, οι πιο πολλοί μείναμε γιατί πιστεύαμε ότι δεν πρέπει να το εγκαταλείψουμε εμείς οι ίδιοι. Υπήρχαν οι γονείς που ήθελαν να το κλείσουν, ειπώθηκαν διάφορα περίεργα, αλλά οι πιο πολλοί μείναμε εδώ με τη θέλησή μας. Και οι πιο πολλοί έχουν και τα παιδιά τους εδώ. Και του Μάριου η μαμά ήταν δασκάλα στο σχολείο μας. Αυτό που έγινε θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε στο Μενίδι”.
Την Παρασκευή θα έχουμε πολλές δράσεις στο σχολείο, και το απόγευμα θα κορυφωθούν στο Δημαρχείο με πορεία από όλους τους συλλόγους γονέων των σχολείων εδώ. Αυτό που ζητούν όλοι είναι να αλλάξει αυτή η κατάσταση με τα όπλα, στο Μενίδι διακινούνται τα πάντα, όπλα, ναρκωτικά και τα παιδιά το γνωρίζουν αυτό, το ξέρουν, το ζούνε κάθε μέρα. Αυτό το πράγμα μπορεί να γίνεται κάτω από το σπίτι τους.
