Η πρώτη μου εγκυμοσύνη -και η δεύτερη- ήταν από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου. Παρότι δεν ήταν όλα ρόδινα, εγώ τις πέρασα σκαρφαλωμένη σε ένα γαλάζιο και σε ροζ συννεφάκι αντίστοιχα. Εκ των υστέρων, βέβαια, έχω να σου πω ότι ποτέ δεν θα είσαι αρκετά προετοιμασμένη για όσα θα βιώσεις αυτή την περίοδο. Και πως εκτός από τα συννεφάκια, καλό είναι να ξέρεις και μερικές από τις πιθανές αντιξοότητες. Για να είσαι προετοιμασμένη ψυχολογικά!
Να σου πω, λοιπόν, 4 πράγματα για να ξέρεις πριν την πρώτη εγκυμοσύνη σου
Η πρωινή ναυτία δεν είναι απαραίτητα πρωινή
Μπορεί να είναι πρωινή, μπορεί να είναι βραδινή. Μπορεί να είναι μεσημεριανή, μπορεί να είναι απογευματινή. Επίσης μπορεί να διαρκέσει για περισσότερες από 12 εβδομάδες – πολύ περισσότερες. Τα καλά νέα: Στη δεύτερη εγκυμοσύνη δεν είχα καθόλου ναυτίες. Ευτυχώς αυτό που λένε πως κάθε εγκυμοσύνη μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη έχει δύο όψεις!
Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς μπρούμυτα
Εντάξει, έχω ένα θέμα με το «μπρούμυτα» αφού είναι η αγαπημένη μου στάση στον ύπνο. Και το υποψιαζόμουν πως μετά από μερικούς μήνες δεν θα μπορούσα πια να την απολαμβάνω. Αυτό που δεν ήξερα -και θα ήθελα να μου το έχουν πει πριν την πρώτη εγκυμοσύνη για να είμαι προετοιμασμένη- ήταν πως το στήθος μου θα πρηζόταν και θα πονούσε τόσο πολύ, που δεν θα μπορούσα να κοιμάμαι όπως μου αρέσει. Οι θυσίες της μητρότητας ξεκινάνε από πάρα πολύ νωρίς!
Θα νυστάζεις συνέχεια
Νομίζω πως στην πρώτη εγκυμοσύνη πέρασα τους δυο τρεις μήνες της αρχής κάπου ανάμεσα στο κρεβάτι και στον καναπέ. Ξυπνούσα και πριν περάσει ένα δίωρο, γλάρωνα και έπαιρνα έναν υπνάκο. Κι αυτό συνεχιζόταν ώσπου έφτανε το βράδυ οπότε πια κοιμόμουν κανονικά. Όπως είχα διαβάσει, αυτήν περίοδο που δεν βλέπει κανείς ότι είσαι έγκυος, μέσα στο σώμα σου συμβαίνει μια μοναδική διαδικασία, η οργανογένεση. Δημιουργούνται δηλαδή από το μηδέν όλα τα όργανα, ο εγκέφαλος, ο σκελετός, τα πάντα στο μωρό σου που έχει μέγεθος… γαρίδας. Γι’ αυτό και είσαι συνέχεια κουρασμένη!
Και μετά δεν θα μπορείς να κοιμηθείς καθόλου
Αφού πέρασα το πρώτο τρίμηνο από την πρώτη εγκυμοσύνη σαν την ωραία κοιμωμένη, μεσολάβησε ένα «φυσιολογικό» δεύτερο τρίμηνο και φτάσαμε με το καλό στο τρίτο, όπου ο ύπνος με ξέχασε. Η κοιλιά με ενοχλούσε, δεν μπορούσα να βολευτώ, είχα καούρες, πονούσε η πλάτη μου, ζεσταινόμουνα… Και όταν με έπαιρνε ο ύπνος, ξυπνούσα είτε για να πάω στην τουαλέτα είτε γιατί έβλεπα εφιάλτες από το άγχος μου. Δεν πειράζει όμως, οι τελευταίες αυτές ξάγρυπνες εβδομάδες λειτούργησαν σαν πρόβα για τα επόμενα ξενύχτια, όταν πια είχε γεννηθεί ο γιος μου!
