Μιλάμε πολύ συχνά για την ανάγκη να αγαπήσουν τα παιδιά μας το διάβασμα. Αγωνιούμε για το αν θα μάθουν απέξω ιστορία και λογοτεχνικά κείμενα, αν θα φέρουν στο σπίτι καλούς βαθμούς, αν ξεπέρασαν το παιδί της διπλανής, αν, αν, αν…
Λίγοι όμως εστιάζουμε στο σωστό σημείο: στο πόσο καλοί άνθρωποι θα γίνουν τελικά τα παιδιά μας. Διάβασα κάπου πως συχνά λέμε ότι πρέπει να παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας και ξεχνάμε πως η λύση αυτού είναι το να παραδώσουμε καλά παιδιά στον κόσμο.
Αυτό είναι το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί, γι’ αυτό και μόνο να αγωνιούμε: να μεγαλώσουμε καλά παιδιά.
Στην προσπάθειά μας να μεγαλώσουμε το παιδί μας με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε, αναζητούμε συνεχώς τρόπους να το κάνουμε να αγαπήσει το διάβασμα, να αγαπήσει το σχολείο, να αγαπήσει την ουσία. Τα θεμέλια για κάτι τέτοιο μπαίνουν φυσικά απ’ όταν τα παιδιά μας είναι ακόμη μικρά. Με το παράδειγμά μας, πρώτο και κυριότερο, πρέπει να τους διδάξουμε πόσο σημαντικό είναι το βιβλίο στην ζωή μας.
Με τον γιο μου, έχουμε καθιερώσει όπως σας έχω πει, μια όμορφη ρουτίνα πριν από τον ύπνο: διαβάζουμε μαζί μικρά βιβλία και, στη συνέχεια, τα συζητάμε.
Αυτό το διάστημα, έχουμε επιλέξει να διαβάζουμε κάθε βράδυ ένα βιβλίο από τη σειρά «Μυθολογικά Παραμύθια», από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Στη σειρά αυτή επιχειρείται μια καινούρια «ανάγνωση» των αρχαίων ελληνικών μύθων που στοχεύει στο να αντιληφθούν τα παιδιά ότι η αρχαία ελληνική μυθολογία δεν είναι μια χιλιοειπωμένη ιστορία ξεχασμένων θεών, αλλά ένα συναρπαστικό παραμύθι δράσης, μέσα από το οποίο ξετυλίγονται οι διαχρονικές περιπέτειες, οι φόβοι και οι χαρές που έχουν σημαδέψει και ακόμα σημαδεύουν την ψυχή του ανθρώπου.
Στα βιβλία αυτής της σειράς, τα οποία απευθύνονται σε παιδιά από 4 ετών, ανασκευάζονται οι μύθοι με τέτοιο τρόπο ώστε τα παιδιά μας να κατανοούν και το ιστορικό υπόβαθρο αλλά και τις ηθικές αξίες κάθε μύθου χωρίς να κουράζονται ή να βαριούνται.
Στο τέλος κάθε βιβλίου υπάρχει παράρτημα με εκπαιδευτικές δραστηριότητες που είναι εύκολο να κάνετε μαζί στο σπίτι.
Πρόσφατα, κυκλοφόρησαν 16 τίτλοι της σειράς και στα αγγλικά, επομένως, αν το παιδί σας είναι σε ηλικία που γνωρίζει αγγλικά, είναι μια εξαιρετική ιδέα για να κάνει εξάσκηση ή να τα κάνετε δώρο σε άλλα παιδιά.
Ξεκινώντας, λοιπόν, με τον γιο μου το ταξίδι μας στον κόσμο της ελληνικής μυθολογίας, πήγαμε στο βιβλιοπωλείο και επιλέξαμε μαζί τα πρώτα 5 βιβλία.
Τα διαβάσαμε σε 5 μέρες και παρακάτω είναι όλα όσα κέρδισε ο γιος μου (αλλά κι εγώ) διαβάζοντάς τα. Μην περιμένετε καμιά αναλυτική ερμηνεία ή πραγματολογικά σχόλια, αλλά την ουσία που βλέπει ένα παιδί 6 ετών, με το αγνό μυαλό του και το καθαρό βλέμμα του.
1. Μαμά, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω κι εγώ ήρωας
Σε ποιο παιδί δεν αρέσουν οι περιπέτειες και η δράση; Όπως ήταν αναμενόμενο, ο γιος μου αποφάσισε να ξεκινήσουμε την ανάγνωση με το βιβλίο «Ο κάπρος του Ερύμανθου», ένα βιβλίο από τον Κύκλο «Ήρωες» γραμμένο με τη συναρπαστική πένα της Μαρίας Αγγελίδου.
Το τελείωσε σε 5 λεπτά και για τα επόμενα 50, μου ανέλυε πόσο πολύ θέλει να γίνει ήρωας, και πόσο πολύ του άρεσε ο μύθος του Ηρακλή.
«Γιατί θέλεις να γίνει ήρωας;» τον ρώτησα με το ένα μου μάτι κλειστό.
«Γιατί, μαμά, ο κόσμος μας πρέπει να είναι καλός και όχι κακός κι εγώ θα βοηθάω τους καλούς» μου απάντησε και αμέσως σκέφτηκα, χαλάλι το ξενύχτι. Το βιβλίο έκανε τη δουλειά του.
2. Μαμά, θες να γίνουμε κι εμείς Κένταυροι;
Μ’ αυτή την ερώτηση με υποδέχτηκε ο γιος μου αμέσως μόλις επέστρεψα σπίτι μετά τη δουλειά.
«Τι εννοείς, αγάπη μου;» τον ρώτησα.
«Να είμαστε από πάνω άνθρωποι και από κάτω ποδήλατα και να προσέχουμε τη φύση και να την αγαπάμε» μου απάντησε.
Έβαλα το κλειδί του αυτοκινήτου στην τσέπη μου και σωριάστηκα στον καναπέ.
«Είδες το βιβλίο που θα διαβάζαμε μαζί το βράδυ;» τον ρώτησα.
«Ναι, μαμά, δεν γινόταν να περιμένω, είχα αγωνία» μου απάντησε.
«Καλά έκανες! Θα διαβάσουμε άλλο το βράδυ παρεούλα!» του είπα και σηκώθηκα να βάλω φαγητό.
«Πρέπει να προσέχουμε όλοι τη φύση μαμά και να γίνουμε καλοί Κένταυροι, γιατί υπάρχουν και κακοί» μου είπε ακολουθώντας με.
«Φυσικά, πάντα υπάρχουν και κακοί. Ακριβώς όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους» υπερθεμάτισα.
«Μαμά, τι λες να πας με ποδήλατο αύριο στην δουλειά;» με ρώτησε και το βιβλίο έκανε πάλι τη δουλειά του, αλλά εγώ μάλλον δεν θα φτάσω ποτέ αύριο στη δική μου.
3. Μαμά, μπορούμε να κάνουμε όλα τα ζώα αστέρια;
Το βιβλίο «Η Καλλιστώ και το βιβλίο του ουρανού» από τη σειρά «Μυθολογικά Παραμύθια» ήταν η επιλογή μας για το καθιερωμένο 10λεπτο διάβασμα που κάνουμε μαζί με τον γιο μου πριν από τον ύπνο.
«Μαμά, μπορούμε να κάνουμε όλα τα ζώα αστέρια;» με ρώτησε αμέσως μόλις κλείσαμε το βιβλίο.
«Όχι, αγόρι μου, δεν μπορούμε να τα κάνουμε αστέρια, γιατί το λες αυτό;»
«Για να μη τα σκοτώνει κανείς και να μη πεθαίνουν» μου απάντησε.
«Δεν μπορούμε να τα κάνουμε αστέρια αλλά μπορούμε να τα αγαπάμε, να τα σεβόμαστε και να βοηθάμε να προστατευτούν μέσω οργανώσεων και δράσεων».
«Μπορούμε να πάμε κι εμείς να βοηθήσουμε;» με ρώτησε ενθουσιασμένος.
«Φυσικά και θα πάμε» του απάντησα και ξεκίνησα ήδη την αναζήτηση.
4. Μαμά, εσένα ο παππούς σε άφηνε να είσαι με τον μπαμπά;
Εντάξει. Αυτή η ερώτηση με βρήκε προετοιμασμένη. Την είχα δει να ‘ρχεται, ήξερα ότι εκεί θα εστιάσει, εξάλλου, τον έχω γεννήσει – κυριολεκτικά.
«Με άφηνε, αγάπη μου, ναι. Γιατί το ρωτάς αυτό;» του απάντησα κουλάτη.
«Γιατί ο Ακρίσιος δεν άφηνε τη Δανάη να είναι με τον Δία που τον αγαπούσε. Όμως αυτός μαμά έγινε βροχή και ήταν μαζί της».
«Και τι μας δείχνει αυτό;»
«Ότι εσύ ήσουν τυχερή μαμά γιατί δεν χρειάστηκε να γίνει βροχή ο μπαμπάς».
ΟΚ. Αυτό δεν το είχα προβλέψει.
«Ναι. Και αυτό. Αλλά κυρίως μας δείχνει ότι η αγάπη βρίσκει πάντα τον τρόπο».
«Ναι, μαμά, μπορούμε να κάνουμε πολλά γι’ αυτόν που αγαπάμε».
Μπορούμε. Δεν μπορούμε; Ας το μάθουμε λοιπόν αυτό στα παιδιά μας!
5. Μαμά, όταν μεγαλώσω θα παντρευτώ αυτή που αγαπάω!
Είχαμε μόλις τελειώσει την ανάγνωση του βιβλίου «Είμαι η Αφροδίτη». Ένα βιβλίο από τον Κύκλο Είμαι Θεός – Είμαι Θεά, γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο με μια πραγματικά εκπληκτική γραφή από τον Κώστα Πούλο.
Ο γιος μου καθόταν σκεπτικός και πού και πού χαμογελούσε αφηρημένα.
«Μαμά, εγώ θα έδινα το μήλο στην Τίνα» μου είπε.
Η Τίνα, είναι ο παιδικός του έρωτας, που κρατά από το νηπιαγωγείο μέχρι και σήμερα.
«Μμμμ, γιατί στην Τίνα;» τον ρώτησα διερευνητικά.
«Γιατί, μαμά, είναι η πιο όμορφη στον κόσμο και την αγαπάω. Πιο όμορφη κι απ’ την Αφροδίτη είναι, μαμά».
Εντάξει, δεν θα πω ψέματα, σαν αγορομάνα που είμαι ζήλεψα λιγάκι που εμένα δεν με είπε όμορφη ούτε καν σαν την Αθηνά, άντε σαν την Ήρα, βρε αδερφέ, αλλά σαν ΣΩΣΤΗ αγορομάνα, έσφιξα τα δόντια και του είπα με γλυκό ύφος: «Ναι, αγόρι μου, αυτός που αγαπάμε, είναι πάντα ο πιο όμορφος για μας».
