Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε βιώσει την εμπειρία του body shaming σε κάποιο επίπεδο. Ειδικά μάλιστα με την εξάπλωση της χρήσης του διαδικτύού το body shaming είναι ακόμα πιο διαδεδομένο. Είστε χοντροί, είστε αδύνατοι, το στήθος σας είναι μικρό ή μεγάλο. Ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά σχόλια για την εμφάνισή μας ή για την εμφάνιση άλλων με έναν τρόπο χυδαίο που πραγματικά σε αφοπλίζει. Η κοινωνία έχει δείξει την σκληρότητά της μέσα στο διαδίκτυο. Ειδικά όταν κρίνει γονείς είναι πιο αδυσώπητη από ποτέ.
Είναι τόσο εύκολο πλέον για τους ανθρώπους να καθήσουν στο πληκτρολόγιό τους και να σε κρίνουν πίσω από τις οθόνες τους για τον τρόπο που μεγαλώνεις το παιδί σου, τι το ταίζεις, πώς του μιλάς και παράλληλα να σου δίνουν “συμβουλές” για το πώς να διορθώσεις τα λάθη σου, χωρίς καν να έχουν ερωτηθεί.
Ως ενήλικας έχω δεχθεί bullying για το σώμα μου και κατάφερα να το διαχειριστώ. Δεν περίμενα ποτέ όμως πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό στην κόρη μου, ένα παιδάκι τόσο μικρό, αθώο και χαριτωμένο.
Όλα ξεκίνησα από μια αθώα, αξιολάτρευτη εικόνα του παιδιού μου που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο. Με την εμφάνιση της φωτογραφίας χιλιάδες άνθρωποι άρχισαν να κρίνουν το μωρό μου, ηλικίας μόνο ενός έτους, και αποφάσιαν δημοσίως ότι κάτι δεν κάνω καλά. Μια εικόνα. Αυτό ήταν αρκετό ώστε η φωτογραφία να ταξιδέψει μακριά και ξαφνικά αμέτρητοι άνθρωποι, άγνωστοι να ασκούν αμείλικτη κριτική στο σώμα του παιδιού μου.
Πριν από ένα χρόνο, ο σύζυγός μου έκανε το λάθος να δημοσιεύσει την φωτογραφία της κόρης μας, 14μηνών τότε. Αυτή είναι η φωτογραφία:
Αυτή είναι η υγιής, καταπληκτική κόρη μας. Έχει “ψωμάκια” στα χέρια γιατί τόσο εγώ όσο και ο πατέρας της είμασταν ακριβώς έτσι στην ηλικία της και γι’ αυτό το γεγονός δεν μας έκανε καμία εντύπωση, ίσα ίσα το βρήκαμε αξιολάτρευτο.
Ο σύζυγός μου κι εγώ πήραμε ένα πολύτιμο μάθημα από αυτή την περιπέτεια. Καταρχήν πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες των παιδιών μας. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι μπορεί να τις δουν μάτια που δεν θέλουμε και να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Κυρίως όμως, πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας να αγαπούν και να σέβονται το σώμα τους. Μέσα σε όλη αυτή την ιστορία, νιώθω τυχερή που η κόρη μου ήταν πολύ μικρή ώστε να καταλάβει και να πληγωθεί. Ωστόσο, σκοπεύω να τη μεγαλώσω έτσι ώστε να αγαπά και να σέβεται όχι μόνο το δικό της σώμα, αλλά και των άλλων.
Απόδοση της Λίνας Παπαδοπούλου από το scarymommy.com
