Η είδηση είναι σοκαριστική σε όλες της τις λεπτομέρειες.
Η ηλικία της πρωταγωνίστριας: 22 ετών.
Η ιδιότητά της: φοιτήτρια.
Το έγκλημά της: παιδοκτονία.
Η πρώτη της αντίδραση: «ξεφούσκωσα».
Η δεύτερη: «μετάνιωσα».
Θύελλα αντιδράσεων. Φταίει η οικογένεια. Φταίει η μητέρα. Ο πατέρας. Η ίδια.
Δεν είμαστε εδώ για να καταδικάσουμε ούτε για να ρίξουμε στον Καιάδα ανθρώπους και συμπεριφορές. Είμαστε εδώ προσπαθώντας να καταλάβουμε. Και να προλάβουμε ίσως.
Ένα κορίτσι 22 ετών δεν είναι πια παιδί. Μιλάμε για έναν ενήλικο άνθρωπο, που έχει ξεμπερδέψει με δώδεκα χρόνια σχολείου, πέρασε το βάσανο των εξετάσεων, έφυγε από το πατρικό για τον τόπο σπουδών του, και ξαφνικά έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με μια εγκυμοσύνη που φέρνει τα πάνω κάτω. Μια εγκυμοσύνη που για χ λόγους δεν διακόπτεται αλλά κρύβεται κάτω από μερικά παραπανίσια κιλά και τελικά… ξεχνιέται. Τραγικό φινάλε ο πανικός κι ένα έγκλημα.
Δε θα σχολιάσω το γεγονός ότι η κοπέλα είχε εννέα ολόκληρους μήνες μπροστά της να σκεφτεί τι θα έπρεπε να κάνει από τη στιγμή που αποφάσισε (;) να το κρατήσει. Ούτε το γεγονός πως δεν φαίνεται, ακόμα και σήμερα, να έχει αντιληφθεί ότι διέπραξε μια ανθρωποκτονία και κινδυνεύει με φυλάκιση. Αυτό είναι έργο ψυχιάτρων, ανακριτών και δικαστών.
Προκύπτουν όμως κάποια θέματα άξια προβληματισμού.
Ζήτημα Νο 1: Αντισύλληψη.
Εν έτει 2018 δεν δικαιολογείται τα νεαρά άτομα αυτής της ηλικίας να μην γνωρίζουν ή να περιφρονούν τη λύση της αντισύλληψης. Αυτό κάτι σημαίνει: σημαίνει ότι δεν καταφέραμε να τα πείσουμε αρκετά ώστε να προστατεύουν πρώτα απ’ όλα τον εαυτό τους.
Ζήτημα Νο 2: Εμπιστοσύνη
Αυτό είναι θέμα. Το να μη μας εμπιστεύονται τα ίδια μας τα παιδιά να λύσουμε μαζί ένα σοβαρό πρόβλημα.
Ζήτημα Νο 3: Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι
Είναι ιδέα μου ή πράγματι αυτή η γενιά δεν παίρνει τίποτα στα σοβαρά; Φυσικά η περίπτωση της 22χρονης δεν αποτελεί τον κανόνα, αλίμονο, είναι ένα περιστατικό εφιαλτικό αλλά μεμονωμένο. Απλώς δίνει ίσως την αφορμή να σκεφτείς τους τρόπους που τα νέα παιδιά αντιμετωπίζουν σήμερα, θέματα σοβαρότατα για τη ζωή και το μέλλον τους, όπως είναι το σχολείο, οι σπουδές, η πρώτη συνέντευξη για δουλειά, η δημιουργία οικογένειας.
Ζήτημα Νο 4: Ο κόσμος γυρίζει γύρω μας
Φταίμε. Γιατί είναι κάτι που εμείς βάλαμε στο μυαλό τους όταν δεν θέταμε όρους, όρια και κανόνες. Γιατί τους μάθαμε ότι μπορούν να έχουν ό,τι θέλουν. Στο πιάτο.
Κι απ’ αυτό προκύπτει το :
Ζήτημα No 5: Δεν θα υποστώ εγώ τις συνέπειες
Σαφές. Και ψευδέστατο.
Ζήτημα Νο 6: Η αρετή και η κακία. Το καλό και το κακό.
Μα δεν είναι αυτονόητα μέσα στον καθένα μας;
Ζήτημα Νο 7: Ζω για να με βλέπεις σε απευθείας μετάδοση
Η τεχνολογία. Το ίντερνετ. Τα σόσιαλ. Οι σέλφις. Αυτή η υστερία του να είμαι πάντα όμορφος, χαμογελαστός, ευτυχισμένος, προχώ και εξτρίμ. ‘’Ξεφούσκωσα’’. YOLO. LOL.
Η μητέρα της 22χρονης ζήτησε συγγνώμη απ’ όλους γι αυτό που έγινε και για το γεγονός ότι ίσως δεν ήταν τόσο κοντά στην κόρη της όσο πίστευε ή όσο θα έπρεπε.
Πόσο είναι αυτό;
Δεν ωφελεί να επιρρίπτουμε εμείς ευθύνες σε άλλους καθώς εμείς είμαστε έξω απ’ αυτόν τον χορό.
Εμείς θα σκεφτούμε μόνο. Θα κοιτάξουμε μέσα στο σπίτι μας: Τα μάτια των παιδιών μας και τον καθρέφτη μας. Όλα θα πάνε καλά.
