Ευχαριστούμε την ολιστική διαιτολόγο Ιωάννα Μανδηλάρη
Ουσιαστικά περιγράφει μια –όχι και τόσο νέα- μέθοδο εισαγωγής στερεών τροφών, που δεν περιλαμβάνει πολτοποίηση, επιτρέποντας στο μωρό να έχει έναν πιο ενεργό ρόλο στη σίτισή του.
Τον τελευταίο αιώνα η συνήθης πρακτική είναι να εισάγονται πολτοποιημένες τροφές στο διαιτολόγιο του βρέφους στην ηλικία των 5-7 μηνών συμπληρωματικά με το γάλα που αποτελεί την κύρια τροφή του. Στην Ελλάδα μάλιστα, η σίτιση με αλεσμένα μπορεί να πάρει παράταση ακόμη και μέχρι το τέλος της προσχολικής ηλικίας.
Τι κινδύνους ελοχεύει η παρατεταμένη σίτιση με αλεσμένα;
1. Η παιδική παχυσαρκία φαίνεται να συνδέεται με την παραδοσιακή μέθοδο ταίσματος με το κουτάλι, όπως προκύπτει από έρευνα του πανεπιστημίου του Nottingham, που συνέκρινε δύο ομάδες παιδιών, στα οποία είχε εφαρμοστεί μια εκ διαμέτρου αντίθετη μέθοδος σίτισης.
Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που έτρωγαν με δική τους πρωτοβουλία είχαν περισσότερες πιθανότητες να προτιμούν τους σύνθετους υδατάνθρακες, έναντι των απλών σακχάρων, σε σχέση με τα παιδιά που ταίζονταν με αλεσμένα. Επιπλέον, τα παιδιά της δεύτερης ομάδας, είχαν αυξημένη συχνότητα παχυσαρκίας.
2. Η στέρηση του ενεργού ρόλου του βρέφους κατά τη σίτιση, εχει ως αποτέλεσμα την καθυστερημένη ανάπτυξη δεξιοτήτων που σχετίζονται με την μάσηση, την γλωσσική ανάπτυξη,την λεπτή κινητικότητα καθώς και το συντονισμό χεριού-ματιού.
3. Η αρνητική εμπειρία που συχνά προκύπτει απο την πίεση για κατανάλωση συγκεκριμένων αλεσμένων τροφίμων, μπορεί να συνοδεύει την σχέση του με το φαγητό ακόμη και μετά την ενηλικίωση.
Και εδώ έρχεται η καθοδηγούμενη από το μωρό σίτιση, ή αλλιώς Baby Led Weaning
Τα μωρά είναι από τη φύση τους περίεργα και με διάθεση να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους. Όταν αρχίζουν να δείχνουν την επιθυμία τους να ανακαλύψουν τον κόσμο των στερεών τροφών, πρέπει να ενθαρρύνονται να εξερευνήσουν τις διαφορετικές υφές και γεύσεις δίνοντας έμφαση κυρίως στο παιχνίδι, και όχι στο τάισμα αυτό καθ’αυτό. Με τον τρόπο αυτό, η σίτιση γίνεται μια εμπειρία διαδραστική που συστείνει το φαγητό με τρόπο πιο θελκτικό και δημιουργεί μια πιο θετική σχέση με τις τροφές μακροπρόθεσμα.
Έχοντας έναν πιο ενεργό ρόλο,το παιδί μαθαίνει να ρυθμίζει την πρόσληψη τροφής ανάλογα με τα σημάδια πείνας-κορεσμού, κάτι που ένα παιδί που θηλάζει η τρέφεται κατά απαίτηση έχει ήδη αναπτύξει, και είναι εξαιρετικής σημασίας για την διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους στο μέλλον.
Πώς αρχίζουμε;
- Αρχίζουμε προσφέροντας στο μωρό μαλακά κομμάτια τροφής, ενθαρρύνοντας το να τα πιάσει με το χέρι και να αρχίσει να τα επεξεργάζεται.
- Καθόμαστε μαζί του στο τραπέζι, ώστε βλέποντας μας να τρώμε, να προσπαθήσει να μας μιμηθεί.
- Οι τροφές που θα δοθούν θα είναι μέσα στις ομάδες τροφίμων που μας έχει συστήσει ο παιδίατρος, σύμφωνα με την ηλικία του παιδιού.
- Για αρχή, μια καλή ιδέα είναι μαλακά φρούτα, όπως η μπανάνα, το αχλάδι και το αβοκάντο και μαγειρεμένα λαχανικά, όπως το καρότο και το μπρόκολο.
- Σταδιακά προσπαθούμε να εισάγουμε ζωικές τροφές όπως το αυγό ή το μπιφτέκι, ώστε να καλύψουμε τις ανάγκες του σε σίδηρο, ψευδάργυρο και B12, συστατικά στα οποία, εξαιτίας της μικρότερης ποσότητας τροφής που θα καταναλώσει ένα μωρό που δεν τρέφεται με αλεσμένα, μπορεί να παρουσιαστούν ελλείψεις.
Πόσο ασφαλές είναι;
Τόσο οι γονείς όσο και οι επιστήμονες υγείας, μπορεί να είναι σκεπτικοί όσον αφορά τον αυξημένο ή όχι κίνδυνο πνιγμονής από τα ολόκληρα κομμάτια τροφής σε σχέση με τα αλεσμένα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθως έχει αποδειχθεί ότι και με τις δυο μεθόδους οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι ίδιες.
Διάβασε τη συνέχεια στο shape.gr
