Το να έχεις παιδί που πηγαίνει στο δημοτικό δεν είναι τόσο απλό. Πολλοί γονείς που έχουν παιδιά προνηπιακής ηλικίας ίσως να θεωρούν ότι αυτό που λέω είναι υπερβολικό, καθώς φαντάζονται ότι τα “δύσκολα” έρχονται στο γυμνάσιο και στο λύκειο.
Τίποτα δεν είναι εύκολο είναι η αλήθεια, ωστόσο το δημοτικό θα έλεγα πως είναι ο προπομπός του παιδιού στη λογική του σχολείου, του διαβάσματος, του “ξυπνάω νωρίς”, του προγραμματισμού. Τα διλήμματα και τα ερωτηματικά για κάθε γονιό που πάει το παιδί του στο δημοτικό, και ειδικά στις πρώτες τάξεις, είναι πολλά. Βρίσκεσαι πάντα σε ένα δίλημμα αν θα πρέπει να πιέσεις το παιδί σου να διαβάσει ή να το αφήσεις να παίζει, γιατί “αν δεν παίξει τώρα πότε θα το κάνει;”.
Από την άλλη, θες να ακολουθήσει κάποια δραστηριότητα που θα το ευχαριστεί που θα το τονώνει και θα το διασκεδάζει χωρίς όμως να κουράζεται και να του πέφτουν πολλά μαζεμένα. Σε όλα αυτά, σχολείο και δραστηριότητες, έρχεται να προστεθεί και ο περίφημος ποιοτικός χρόνος με τη μαμά και τον μπαμπά.
Ξέρεις ότι τώρα δημιουργούνται οι πιο πολύτιμες αναμνήσεις, τώρα γίνονται στο μυαλό και την ψυχή του οι καταγραφές εκείνες που θα το ακολουθούν για μια ζωή. Ωραία, πολύ καλά όλα αυτά. Όμως στην πράξη πώς ακριβώς μπορεί να τα συνδυάσει ένας γονιός και να κρατήσει τέλεια τις ισορροπίες;
Αναζητώντας όπως κάθε γονιός την ιδανική λύση, ρωτώντας και μαθαίνοντας άλλους γονείς και ύστερα από μια δυό ενημερωτικές επισκέψεις στο συγκεκριμένο σχολείο, αποφάσισα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο και να γράψω το παιδί μου στα Εκπαιδευτήρια Καίσαρη.
Στην αρχή ήμουν επιφυλακτική, αλλά στην πορεία είδα ότι το σχολείο αυτό μου έδινε τις λύσεις που αναζητούσα έτοιμες καθώς συνδυάζει όλα όσα μπορεί να κάνει ένα παιδί του δημοτικού εξοικονομώντας και πολύ χρόνο για παιχνίδι με τους φίλους αλλά και ποιοτικές ώρες με τους γονείς του και τα αδέρφια του. Κατά τη διάρκεια της ημέρας του στα Εκπαιδευτήρια Καίσαρη το παιδί κάνει εκεί την αθλητική δραστηριότητα της επιλογής του, για παράδειγμα η κόρη μου διάλεξε το κολύμπι, ανάμεσα στις πολλές δραστηριότητες που προσφέρει το σχολείο, ενώ επιστρέφει σπίτι διαβασμένο και έτοιμο για την επόμενη μέρα.
Το να γυρίζει το παιδί σου στο σπίτι με τα μαθήματα έτοιμα δεν είναι μόνο κάτι που βολεύει τη μαμά. Αλλά είναι μια “ευκολία” που κάνει πιο αρμονική τη σχέση μεταξύ γονιού και παιδιού. Στο παρελθόν, με το μεγαλύτερο παιδί μου, είχα κυριολεκτικά θέσει σε κίνδυνο τη σχέση μου μαζί του όταν πήγαινε Α’ δημοτικού, καθώς γκρίνιαζα διαρκώς για τα μαθήματα και εκτός από μητέρα, γινόμουν και δασκάλα. Και είναι γνωστό πως λίγα παιδιά, προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιο, αγαπούν αυτή την πλευρά του μητρικού ρόλου. Δεν θα ξεχάσω την μεγαλύτερη κόρη μου, που είχε μια άρνηση να επιλέξει γαλλικά ως δεύτερη γλώσσα στο σχολείο, επειδή δεν ήθελε να την ελέγχω εγώ, μιας και γνωρίζω πολύ καλά αυτή τη γλώσσα.
Όσον αφορά τις αθλητικές δραστηριότητες τώρα, είναι γεγονός πως το σχολείο με απαλλάσσει από τον ρόλο της μάνας-ταξί που κάθε απόγευμα μεταφέρει και παραλαμβάνει παιδιά από αθλήματα και φροντιστήρια μέσα στα νεύρα και την ένταση.
Το παιδί μου, λοιπόν επιστρέφει καθημερινά στο σπίτι στις 3 η ώρα έχοντας μπροστά του ένα ολόκληρο απόγευμα για να το περάσουμε παρέα χωρίς να μας βαραίνει κάποια σχολική ή εξωσχολική υποχρέωση. Μπορούμε να δούμε ταινίες, να κάνουμε μαζί κάποιες δουλειές του σπιτιού ή εκτός σπιτιού, να έρθουν συμμαθητές του στο σπίτι ή και το αντίστροφο, ή απλά να αράξει στο δωμάτιό του κάνοντας πράγματα που του αρέσουν.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο το σχολείο δεν γίνεται βραχνάς, το παιδί έχει ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι, που είναι τόσο απαραίτητο στις τάξεις του δημοτικού και η σχέση μου μαζί του γίνεται πιο ζεστή και πιο αγαπησιάρικη καθώς έχουμε τον χρόνο να δημιουργήσουμε καθημερινά μικρές όμορφες αναμνήσεις χωρίς να περιμένουμε το Σαββατοκύριακο για να συναντηθούμε. Υπάρχει τίποτα καλύτερο;
Γράφει η Λίνα Παπαδοπούλου
