Είναι γεγονός ότι οι περισσότερες μάνες περιμένουμε πως και πως να κοιμηθεί το μωρό ώστε να κάνουμε όσα δεν προλαβαίνουμε. Τελικά δεν κάνουμε ούτε τα μισά, όχι μόνο γιατί δεν προλαβαίνουμε, αλλά γιατί δεν έχουμε αντοχές. Να λοιπόν τι κάνω εγώ συνήθως.
1. Ησυχία. Και όταν λέμε ησυχία, μιλάμε για νεκρική σιγή, ώστε να μην ξυπνήσει το μωρό και να εκμεταλλευτώ όση ώρα (γιατί ποτέ δεν ξέρεις πόση θα είναι) έχω στη διάθεσή μου.
2. Μπάνιο. Κι αυτό όχι σαν άνθρωπος. Με την πόρτα ανοιχτή και το νερό να τρέχει ελαφρώς για να μπορώ να ακούσω το παραμικρό. Ωστόσο κάνω ένα ντουσάκι για να ανανεωθώ, να “ξυπνήσω” και να μου δώσει λίγη περισσότερη ενέργεια.
3. Συμμάζεμα το σπίτι σε στυλ “ό,τι βλέπει η πεθερα” και γενικά γρήγορες δουλειές που δεν γίνονται με το μωρό αγκαλιά μιας και δεν θέλει να με χάνει από τα μάτια του.
4. Παίρνω τηλέφωνο μια φίλη για να κάνω μια συζήτηση χωρίς διακοπές (ελπίζω).
5. Χαζεύω στο smartphone ή στον υπολογιστή ώστε να έρθω σε επαφή με τον έξω κόσμο έστω μέσω της τεχνολογίας.
6. Χαζεύω το μωρό, πόσο όμορφο είναι όταν κοιμάται και αν είμαι στο τσακίρ κέφι το βγάζω φωτογραφίες.
7. Τρώω ό,τι έχω μαγειρέψει, αν έχω προλάβει, ή στην ανάγκη κάνω ένα τοστ. Και στς δυο περιπτώσεις απολαμβάνω όσο μπορώ αυτό το γεύμα γιατί ξέρω ότι δε θα κρατήσει πολύ.
8. Ξαπλώνω στον καναπέ και κοιτάζω το ταβάνι διώχνοντας κάθε σκέψη από το μυαλό μου και προσπαθώντας να χαλαρώσω μέσα έξω.
9. Σκέφτομαι να κάνω 10 πράγματα αλλά τα αφήνω γιατί ξέρω ότι δεν θα προλάβω. Π.χ να διαβάσω το βιβλίο μου (που είναι αφημένο από την εγκυμοσύνη), να κάνω μια μάσκα προσώπου, να βάψω τα νύχια μου για να νιώσω λίγο γυναίκα. Τελικά δεν κάνω τίποτα και παραμένω στον καναπέ.
10. Όσο περνά η ώρα και το μωρό κοιμάται περισσότερο, δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ. Σηκώνομαι 300 φορές από τον καναπέ και πάω στην κούνια του για να τσεκάρω ότι όλα είναι καλά.
