Υπάρχουν πολλές διαφορετικές έρευνες που εστιάζουν στο γιατί οι γονείς επιλέγουν τη συγκοίμηση στο ίδιο κρεβάτι με τα παιδιά τους και φαίνεται να υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να το κάνουν αυτό, με το πιο σημαντικό από όλα να είναι το:
“Με αυτό τον τρόπο όλοι κοιμόμαστε περισσότερο”.
Αυτή η απάντηση συνδέεται με άλλα πρωταρχικά αίτια:
Επειδή για τις μητέρες είναι πιο εύκολο να θηλάσουν αν κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι καθώς και τ’ότι “μας βγαίνει φυσικά”.
Μια διαπολιτισμική έρευνα που αφορούσε σε παραπάνω από 200 οικογένειες από τις ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Καναδά, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία αποκάλυψε ότι οι φόβοι του να είναι κανείς μακριά από τα μωρά κατά τη διάρκεια σεισμού ή φωτιάς ή σε περίπτωση αιφνίδιου βρεφικού θανάτου ή ξαφνικού πυρετού και ασθένειας, αλλά ακόμη και το αίσθημα της μοναξιάς που μπορεί να νιώθει το βρέφος, αποτελούσαν λόγους για τους οποίους οι οικογένειες κάνουν συγκοίμηση.
Όταν οι γονείς ρωτήθηκαν ν’απαντήσουν στο τι σημαίνει γι’αυτούς η συγκοίμηση, οι λέξεις που έδειξαν να επαναλαμβάνονται είναι:
‘γαλήνη’, ‘αγάπη’, ‘φροντίδα’, ‘προστατευτικότητα’.
Μια από τις μητέρες ανέφερε:
«Εργάζομαι όλη μέρα σε ένα γραφείο. Η συγκοίμηση είναι ο τρόπος για να επανασυνδεθώ με το παιδί μου».
“Όλοι κοιμόμαστε περισσότερο.”
Επίσης, υπήρχαν κι άλλοι λόγοι για τη συγκοίμηση -όχι απ’τους προφανείς- που συμπεριλαμβάνουν το να’ναι το παιδί ή ο γονιός τυφλός ή κωφός.
Κάποια στιγμή, μια εκ γενετής τυφλή μητέρα ανέφερε:
«Πως θα μπορούσα να είμαι μητέρα στο μικρό μου χωρίς να μπορεί να φωλιάζει δίπλα μου; Ένιωθα τέτοια εκπλήρωση σαν γονιός και για τον γιο μου δεν είχε καμία απολύτως σημασία το ότι ήμουν τυφλή και να σας πω την αλήθεια, στη μεγάλη μου χαρά να είμαι δίπλα του, συχνά και η ίδια ξεχνούσα, πράγματι, ότι είμαι τυφλή».
Και η μητέρα ενός κωφού και τυφλού μωρού πρόσθεσε:
“Πάντα ένιωθα λίγο περίεργα, να’ναι (ο γιος μου) στο σκοτάδι, ανίκανος να ακούσει. Γι’αυτό, όταν εγκατέλειψα τις «προκατειλημμένες ιδέες» ότι είναι λάθος τα παιδιά να κοιμούνται στο κρεβάτι των γονιών τους, η ώρα του ύπνου έγινε πολύ πιο ειρηνική.”
Μία μητέρα δύο κωφών βρεφών συμμετείχε στη μελέτη. Έγραψε:
“Έχω δύο κωφά παιδιά, τώρα είναι 5 και 8. Και οι δύο κοιμόντουσαν μαζί μας μέχρι την χρονιά που μας πέρασε. Ξεκινήσαμε τυχαία (να μοιραζόμαστε το κρεβάτι) και ο θηλασμός έγινε πολύ πιο εύκολος. Όταν ανακαλύψαμε ότι ο μεγαλύτερος είναι κουφός, χαρήκαμε που είχαμε πάρει αυτή την απόφαση. Γιατί δεν μπορούσαν να ακούσουν τη νύχτα … ένιωθαν πολύ πιο άνετα με μας δίπλα τους”.
Και τέλος μια μητέρα γράφει:
“Οι γονείς της μητέρας μου ήταν κωφάλαλοι και ο γιατρός επέμενε να κοιμούνται με τα παιδιά τους. Η [γιαγιά μου] έβαζε τα μωρά στην κεφαλή του κρεβατιού σε ένα μαξιλάρι και κοιμόταν με το χέρι στο μωρό όλη την νύχτα”.
Ορισμένες οικογένειες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν κούνια, οπότε για αυτές τις μητέρες δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τα βρέφη τους.
Έτσι, βλέπουν το μωρό κάθε φορά που ξυπνάνε. Παρακολουθούν το στήθος του μωρού να ανεβοκατεβαίνει με κάθε αναπνοή. Ακούν το μωρό (έστω κι αν είναι μόνο ένας στεναγμός ή ένας αχνός ήχος). Σκεπάζουν ξανά το μωρό με την κουβέρτα αν ξεσκεπάστηκε. Βάζουν τα δαχτυλάκια τους στα χέρια τους.
Αυτές είναι οι ενέργειες που καθησυχάζουν τους νέους γονείς και βοηθούν ν’αγαπούν ακόμη πιο βαθιά αυτό το μικρό πλάσμα που βρίσκεται μπροστά τους.
Η πνευματική ηρεμία είναι σημαντική, αλλά τα οφέλη για τη μαμά και τον μπαμπά δεν σταματούν εκεί.
Η μελέτη της Helen Ball σχετικά με τους πατέρες που επιλέγουν τη συγκοίμηση στην Αγγλία, η μόνη μελέτη του είδους της, διαπίστωσε ότι οι μπαμπάδες στο δείγμα της ήταν αρχικά απρόθυμοι να μοιράζονται το κρεβάτι τους, αλλά τελικά κατέληγαν ότι αυτή η εμπειρία συνολικά ήταν “περισσότερο ευχάριστη παρά αποδιοργανωτική”. Υποστηρίζει ότι η στενή επαφή που μπορούν να έχουν οι μπαμπάδες με τα μωρά στο κρεβάτι, τους βοηθάει να αναπτύξουν, μια έντονη κοινωνική σχέση με το μωρό, η οποία διαφορετικά ίσως καθυστερήσει κατά τη διάρκεια του θηλασμού.
Η Δρ. Μπαλ υποστηρίζει “η τριαδική συγκοίμηση μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση αυτού του αποτελέσματος και να δώσει στους μπαμπάδες που το θέλουν την ευκαιρία να έχουν στενή επαφή και αλληλεπίδραση με το νεογέννητο μωρό τους.“
Μετάφραση: Έρση Λεβάντε. Το διαβάσαμε στο γκρουπ «Ενσυναίσθηση»
Διαβάστε επίσης:
Συγκοίμηση – Δώρο ψυχής για το παιδί και όχι εμπόδιο για να γίνει ανεξάρτητο
