Έχεις αναρωτηθεί πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που το παιδί σου θυμώνει;
Μήπως νιώθεις αμηχανία; Νιώθεις ενοχές; Θυμώνεις κι εσύ;
Μήπως αισθάνεσαι ανεπαρκής που δεν το προστάτευσες από «τέτοιου είδους» συναισθήματα;
Οι περισσότεροι γονείς αναφέρουν ότι αναστατώνονται όταν αντικρίζουν τον θυμό του παιδιού τους. Ειδικά, όταν ο θυμός εκφράζεται έντονα και επιθετικά.
Πόσο σωστό είναι όμως, να στέλνουμε το παιδί στο δωμάτιό του να ηρεμήσει; Τι μηνύματα του μεταδίδουμε;
Είναι σα να λέμε στο παιδί:
– Δεν με ενδιαφέρει τι σου προκάλεσε τον θυμό. Δεν είναι σημαντικό για μένα.
– Ο θυμός είναι κακός. Όταν πρόκειται για τέτοια αρνητικά και έντονα συναισθήματα δεν ξέρουμε πως να σε βοηθήσουμε. Δεν είμαστε κοντά σου. Πρέπει να τα καταφέρεις μόνος/η σου.
– Πρέπει να διώξεις τον θυμό σου, με κάθε τρόπο, ακόμη κι αν τον καταπιέσεις.
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε αντί να απομονώσουμε το παιδί στις περιπτώσεις που είναι θυμωμένο;
Αρχικά χρειάζεται να βοηθήσουμε την συναισθηματική νοημοσύνη του παιδιού με το να του δείξουμε ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και ευπρόσδεκτα. Απλά μπορούμε να επιλέξουμε τον τρόπο που θα τα εκφράσουμε και θα τα διαχειριστούμε.
Μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να καταλάβει ότι πίσω από τον θυμό κρύβονται βαθύτερα συναισθήματα όπως απογοήτευση, φόβος ή λύπη.
Οπότε, όταν το παιδί θυμώνει εμείς χρειάζεται:
1. Να πάρουμε λίγες ανάσες για να μπορέσουμε να μείνουμε ψύχραιμοι.
2. Να ακούσουμε το παιδί και να του δείξουμε ό,τι μας ενδιαφέρει το γιατί έχει θυμώσει.
3. Να μην πάρουμε προσωπικά τα λόγια που θα πει το παιδί την ώρα που ξεσπάει το θυμό του. Χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι την ώρα του θυμού νιώθει αδύναμο και φοβισμένο. Καλύτερα λοιπόν να πούμε:– Θα πρέπει να είσαι πολύ θυμωμένος για να το λες αυτό σε μένα. Τι σε έχει αναστατώσει;
4. Να βάλουμε όρια στην έκφραση του θυμού ώστε να βεβαιωθούμε ότι είναι όλοι ασφαλείς:
– Μπορείς να θυμώνεις, όμως, το να με χτυπάς δεν το αποδέχομαι.
5. Να θυμόμαστε ότι τα παιδιά δεν έχουν ακόμη αναπτύξει εγκεφαλικά τους μηχανισμούς εκείνους που θα τους επιτρέψουν να ελέγξουν το θυμό τους. Σε αυτό θα βοηθήσουμε εμείς δείχνοντας τους κατανόηση και ενσυναίσθηση.
Όταν το παιδί νιώσει το ενδιαφέρον μας, τότε ο θυμός του θα αρχίσει να ηρεμεί. Έτσι, ίσως μετά έρθουν τα δάκρυα και η λύπη. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά συναισθήματα, κάτι που χρειάζεται να μεταδώσουμε στο παιδί: να τα αποδέχεται και να τα αναγνωρίζει. Έτσι, θα το βοηθήσουμε να μάθει να τα διαχειρίζεται και να ελέγξει εκείνο τον τρόπο που θα τα εκφράσει.
Διάβασε περισσότερα άρθρα από την Σάντυ Κουτσοσταμάτη στο missbloom.gr
Διαβάστε επίσης:
Ξέσπασμα θυμού ή αισθητηριακή κατάρρευση; Γιατί έχει σημασία να γνωρίζουμε τη διαφορά;
