Η γεύση είναι μνήμη. Και οι λιχουδιές που γευτήκαμε όταν ήμασταν παιδιά, όποτε τις ανακαλούμε, νιώθουμε τη γλύκα τους στο στόμα μας και μεταφερόμαστε νοερά σε όλες εκείνες τις στιγμές που τις απολαμβάναμε. Στις παιδικές χαρές με τους φίλους μας, στο προαύλιο του σχολείου με τους συμμαθητές μας, στις παραλίες, σε κάθε τύπου διακοπές, αλλά και σε αυτές που ήταν πάντα κρυμμένες στις τσέπες του παππού και της γιαγιάς. Υπέροχες αναμνήσεις, αξέχαστες, τυλιγμένες σε χάρτινες συσκευασίες και κρυμμένες σε σακουλάκια, μας συνοδεύουν μέχρι σήμερα.
Σοκολάτες, τσίχλες, γαριδάκια και τόσα άλλα που γαργαλάνε ακόμα τον ουρανίσκο μας, ενώ μερικές από αυτές βρίσκονται ακόμα στα ράφια των σούπερ μάρκετ και τις δοκιμάζουν και τα δικά μας παιδιά. Πάμε να θυμηθούμε αξέχαστες λιχουδιές των παιδικών μας χρόνων:
Γαριδάκια, Πακοτίνια και Πιτσίνια
Από τα Έξτρα Τυρογαριδάκια, τα Λόττο και τα Fofico μέχρι τα Δρακουλίνια που τα βάζαμε στα δόντια μας για να κάνουμε τους δράκουλες γελώντας, τα Πακοτίνια, τα Φουντούνια και τα Πιτσίνια με αυτή την αμαρτωλή γεύση του μπέικον. Πολλά από αυτά έκρυβαν και μικρά δώρα τις συσκευασίες τους, από αυτοκόλλητα που ανταλλάσσαμε με τους φίλους μας, μέχρι πλαστικές φιγούρες, τατουάζ και τάπες. Κορυφαία στιγμή για τα γαριδάκια ήταν η εποχή της Τόλμης και Γοητείας όπου ζήσαμε το θρυλικό ζευγάρι Ριτζ και Καρολάιν να φιγουράρει στις συσκευασίες. Δεν θυμάμαι τη γεύση, θυμάμαι όμως πόσο αστείο ήταν.
Γκοφρέτες, σοκολάτες και τα παγωτά
Ξεκινάμε από την βασίλισσα των σοκοφρετών, την σοκοφρέτα της ΙΟΝ αλλά και το χρυσό Ντέρμπι με ξηρούς καρπούς που προτιμούσαν τα αγόρια. Αξέχαστη παραμένει και η Κουκουρούκου με δώρο αυτοκόλλητο, το Choco-Bloom, η κόκκινη Serenata, και οι φραουλένιες Kiss και Lila Pause. Ειδική μνεία αξίζουν και οι σοκοφρετομπουκιές Πόκετ Πάι και Αμαρέτι και το κρουασάν Chipicao.
Περνώντας στα παγωτά θυμάμαι το Lucky Cap με το δώρο στο κάτω μέρος του κυπέλου, την Καραμπόλα και το παγωτό – Πατούσα. Στις ένοχες αναμνήσεις η γρανίτα Calippo με την διαφήμιση “σπρώξε – γλείψε” που τότε φαινόταν αστείο, μετά, όμως, μας πονήρεψε… Στα αγαπημένα το παγωτό Ρόκετ με την αγνή γεύση και το αξέχαστο σιρόπι που υπάρχει ακόμα αν δεν κάνω λάθος.
Τσίχλες και καραμέλες
Οι λατρεμένες καραμέλες βουτύρου Λάβδας που κόλλαγαν στα δόντια ήταν οι αγαπημένες των παππούδων μας. Ακολουθούν οι χρωματιστές διάφανες O’ Mammy που γλιστρούσαν ευχάριστα στη γλώσσα. Τα ζελεδάκια Tutti Frutti. Οι PEZ που ήταν παραλληλόγραμμες και οι CERTS που θύμιζαν τεράστια ασπιρίνη.
Αξέχαστες είναι και οι παστίλιες Βιαπ αλλά και οι tic tac σε διάφορες γεύσεις που προσωπικά μου θύμιζαν φασολάκια. Από τις τσίχλες ακόμα, όλοι θυμόμαστε τις τσίχλες – τσιγάρα που αγοράζαμε κρυφά από τους γονείς με τις οποίες παριστάναμε τους «μεγάλους», αλλά και τις τσίχλες με το μέτρο και από τις πιο συμβατικές, ποιος δεν θυμάται τις τσίχλες Άνταμς.
Σοκολατούχο γάλα
Γάλα χωρίς σοκολάτα δεν θεωρείτο γάλα. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το Carnation (με αντίπαλο δέος το Dolca και σήμα το κουνέλι) με διαφημίσεις που άφησαν εποχή και που τις τραγουδούσαμε με πάθος στο σχολείο. “Τη Λόλα από τη φωτιά ποιος θα την βγάλει, ο Carnation που έχει δύναμη μεγάλη”. Το Carnation δεν είχε την ευκολία ανοίγματος. Το κουτάκι δεν άνοιγε χωρίς ανοιχτήρι και ίσως, ήταν το μοναδικό του “ελάττωμα”.
Μετά ήρθε το Υoko Choko σε χάρτινο κουτί με “ένθετο” καλαμάκι. Γνώρισε μεγάλο σουξέ, κυρίως, λόγω της ευκολίας που είχε η συσκευασία του. Απ’τα αγαπημένα μας ήταν και το Αγνό σε πλαστική συσκευασία. Είχε καπάκι από αλουμινόχαρτο που “ξύναμε” με το δάχτυλο για ν’ανοίξει. Ίσως το πιο ωραίο σολοκατούχο που έχω δοκιμάσει.
