Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, πλησιάζουν και διάφορες αγαπημένες συνήθειες: οι κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα, τα κάλαντα, τα χαρτιά και το «Μόνος στο Σπίτι» – η πιθανόν πιο πολυπαιγμένη ταινία όλων των εποχών αυτή τη γιορτινή περίοδο.
Τώρα οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει μάλλον πως το ταξίδι με αεροπλάνο στα 90s ήταν μια μεγάλη, πρωτόγονη κι ωραία περιπέτεια. Να θυμίσουμε μονάχα το γεγονός πως υπήρχε τμήμα καπνιστών. Λες και σε έναν τόσο στενό χώρο -όσο το αεροπλάνο- μπορεί η τσιγαρίλα και ο καπνός να φυλακιστούν με ένα μαγικό κι αόρατο τείχος.
Και όπως θα θυμάστε το «Μόνος στο Σπίτι» ξεκινάει ως περιπέτεια εξαιτίας μιας πτήσης που πρέπει να πάρει η οικογένεια του πρωταγωνιστή Κevin. Και μετά γίνονται #olapopa.
Πόσο διαφορετική όμως θα ήταν η ταινία αν γυριζόταν το 2017;
Τι θα γινόταν σήμερα;
Κάποιο κινητό θα είχε ξυπνήσει την οικογένεια εγκαίρως.
Ανεξάρτητα από την διακοπή ρεύματος. Όπως συμβαίνει πια σήμερα που το snooze έχει γίνει δεύτερη φύση μας. Έτσι σίγουρα θα είχαν προλάβει να ετοιμαστούν για το αεροδρόμιο. Και να πάρουν όλα τα παιδιά τους μαζί.
Οι κανόνες ασφαλείας στα αεροδρόμια έχουν γίνει τρομερά πιο αυστηροί…
μετά την 11 Σεπτεμβρίου και την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Η ταινία γυρίστηκε το 1990 σε άλλες πιο ευτυχισμένες εποχές. Με τόσους ελέγχους σήμερα όμως, ήθελαν δεν ήθελαν θα έπαιρναν χαμπάρι ότι έχουν ξεχάσει το παιδί τους.
Αντί για το τυπωμένο boarding pass θα είχαν ηλεκτρονικό οι McCallisters.
Έτσι ο μπαμπάς της οικογένειας δε θα είχε πετάξει (κατά λάθος) το εισιτήριο του γιου του. Και σε κάποιον από τους πολλούς ελέγχους, αν όχι εκείνος, σίγουρα κάποιος από την ασφάλεια του αεροδρομίου θα είχε αντιληφθεί ότι περισσεύει ένα boarding pass αλλά λείπει ένα άτομο.
Θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τον Kevin μέσω Wi-Fi κατά τη διάρκεια της πτήσης.
Ναι, ακόμα κι αν όλα τα προηγούμενα είχαν πάει στραβά -πράγμα απίθανο βέβαια- οι McCallisters θα μπορούσαν να καλέσουν το παιδί τους (ή έστω τους γείτονες) από το αεροπλάνο. Θα έπρεπε απλά να περιμένουν να απογειωθεί το αεροπλάνο για να επιτραπεί η χρήση του Wi-Fi ξανά.
Και εν έτει 2017, δεν υπήρχε περίπτωση η κα McCallister να την πάθαινε σαν πρωτάρα:
να πάρει πτήση από το Παρίσι για Ντάλας, και από το Scranton προς το Σικάγο, μόνο και μόνο για να μάθει έντρομη πως για το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού δεν υπάρχουν θέσεις. Σίγουρα κάποιος υπάλληλος θα την είχε προειδοποιήσει τσεκάροντας ηλεκτρονικά όλη τη διαδρομή και τη διαθεσιμότητα.
Με αυτά και με αυτά όλα θα ήταν διαφορετικά. Και μάλλον ταινία δε θα υπήρχε, αφού σύμφωνα με υπολογισμούς το σενάριο θα διαρκούσε 14 λεπτά υπό κανονικές συνθήκες. Ούτε στο Φεστιβάλ Μικρού Μήκους της Δράμας δε θα μπορούσε να παίξει.
Γράφει ο Αργύρης Κούρσαλης, askmen.gr
