Η Ελιάνα Χρυσικοπούλου συνειδητοποιεί πως, πλέον, δεν έχει μωρό, αλλά ούτε και νήπιο. Ή, καλύτερα, τα έχει και τα δύο στη συσκευασία ενός.
1. Δεν είναι πια μωρό ώστε να μη μιλάει, αλλά δεν είναι αρκετά μεγάλη ώστε να βγάζουν οποιοδήποτε νόημα αυτά που λέει. Όλη μέρα προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τα «μουζού μουζού μπόλια μπόλια κούτου κούτου».
2. Τα χαριτωμένα μωρουδιακά φορμάκια δεν βγαίνουν πια στο μέγεθός της, αλλά τα φανταστικά κοριτσίστικα ρούχα είναι για πιο μεγάλα κοριτσάκια από εκείνη.
3. Δεν είναι πια μωρό ώστε να κοιμάται ήσυχη στην κούνια της, αλλά δεν είναι αξιόπιστη ώστε να μπει σε κανονικό κρεβάτι. Αποτέλεσμα, είναι συνεχώς όρθια, χοροπηδάει και ταρακουνάει τα κάγκελα σαν βαρυποινίτης.
4. Τα αλεσμένα φαγητά δεν θέλει ούτε να τα δει, αλλά το concept «τρώμε μικρές μπουκιές και τις μασάμε καλά» δεν το έχει εμπεδώσει ακόμη. Η ώρα του ταΐσματος είναι ένα καθημερινό θρίλερ «θα πνιγεί, δεν θα πνιγεί».
5. Δεν είναι πια μωρό ώστε να κάθεται χαρούμενο στο καρότσι του όσο η μανούλα χαζεύει τα μαγαζιά, αλλά δεν περπατάει ακόμη τέλεια ώστε να πηγαίνουμε μαζί βόλτες χέρι – χέρι.
6. Δεν είναι καθόλου έτοιμη ακόμη να βγάλει την πάνα, αλλά δεν κάθεται επουδενί να της την αλλάξεις. Οι μάχες στην αλλαξιέρα είναι επικές.
7. Δεν είναι πια μωρό ώστε να μη χρειάζεται παπούτσια, αλλά δεν κάθεται ακίνητη σε μια μεριά να της τα φορέσεις. Αποτέλεσμα, να τρέχουμε γύρω-γύρω στο σπίτι, εκείνη γελώντας μπροστά και εγώ από πίσω με ένα πλαστικό ροζ παπουτσάκι στο χέρι.
8. Δεν είναι αρκετά μεγάλη ώστε να επιτρέπεται ν’ασχοληθεί με το κινητό της μαμάς, αλλά δεν είναι αρκετά μωρό ώστε να μην την ενδιαφέρει. Μόλις με δει να το κοιτάζω, θέλει να το πιάσει παθιασμένα.
9. Δεν είναι πια μωρό ώστε να κάθεται και να παρακολουθεί τους μεγάλους να κουβεντιάζουν, αλλά δεν έχει και τίποτα της προκοπής να συνεισφέρει. Οπότε απλά τσιρίζει και μας τραβάει τα μπατζάκια σαν να λέει «αφού δεν μπορώ εγώ να μιλήσω, δεν θα μιλήσει κανένας».
