Ο παιδικός σταθμός που πάει η μεγάλη μας κόρη (3 ετών) οργανώνει μια φορά τον μήνα συνάντηση γονέων με μια ψυχολόγο. Μια εξαιρετική γυναίκα και επιστήμονα. Ξεκίνησε περισσότερο, ως μια ιδέα του σταθμού για να γνωριστούμε οι γονείς και να ανταλλάξουμε απόψεις και προβληματισμούς.
Εδώ οφείλω να κάνω μια παρένθεση για να πω ότι είμαι γενικά υπέρ του ψυχολόγου…
Όταν η καρδιά μας έχει πρόβλημα δεν θα πάμε στον καρδιολόγο για να μας γιατρέψει; Ε, τότε όταν η ψυχή μας αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα πρέπει να πάμε στον ψυχολόγο!
Είδαμε, λοιπόν, αυτές τις συναντήσεις γονέων ως μια ευκαιρία για γνωριμίες, συζήτηση και δική μας βελτίωση ως μαμά-μπαμπά. Άλλωστε, σε ότι έχει να κάνει με τα παιδιά μας, την διαπαιδαγώγηση τους κτλ. είμαστε πάντα πολύ ανοιχτοί.
Τι γίνεται λοιπόν σε αυτές τις συναντήσεις;
Ο καθένας λέει τι τον προβληματίζει στη συμπεριφορά του παιδιού του, οι υπόλοιποι λέμε την άποψη μας και η ψυχολόγος μας βάζει να σκεφτούμε! Δεν μας κρίνει! Με τον τρόπο της μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι!
Και δίνω κάποια παραδείγματα:
· Μια μητέρα έλεγε ότι η μικρή της στέκεται πολύ κοντά στην τηλεόραση και ενώ της λέει να απομακρυνθεί για να μην πονέσουν τα ματάκια της, αυτή συνεχίζει να είναι μπροστά στην τηλεόραση.
– Και τι κάνεις πέρα από το να της λες να απομακρυνθεί; ρώτησε η ψυχολόγος.
– Τίποτα! Το ξαναλέω αλλά δεν με ακούει.
Λέμε, λοιπόν, οι υπόλοιποι να κλείσει την τηλεόραση.
– Σωστά, λέει η ψυχολόγος, αλλά πρώτα θα την προειδοποιήσεις ότι αν συνεχίσει να στέκεται κοντά στην τηλεόραση θα την κλείσεις και αν, όντως, δεν απομακρυνθεί τότε θα πρέπει να την κλείσεις… ότι λέμε στο παιδί πρέπει να το κάνουμε, να δει ότι το εννοούμε πραγματικά.
Η μητέρα, λοιπόν, απαντάει:
– Δεν μπορώ, όμως, να κλείσω την τηλεόραση, γιατί βλέπει ο άντρας μου.
Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση της ψυχολόγου;
– Τι είναι πιο σημαντικό; Ο άντρας σου ή η υγεία του παιδιού σου;
Πολύ εύστοχη απάντηση! Μια απάντηση που σε κάνει να σκεφτείς, να αναθεωρήσεις, να συνειδητοποιήσεις τις προτεραιότητες σου.
· Δεύτερο παράδειγμα εγώ και η κόρη μου!
Λέω, λοιπόν, ότι η Ιωάννα τα θέλει όλα ΤΩΡΑ (και εννοώ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ). Αν πχ. ζητήσει γάλα έχω λίγα δευτερόλεπτα στη διάθεση μου για να της το προσφέρω, αλλιώς αρχίζει να γκρινιάζει. Όλοι οι γονείς είπαν ότι και τα δικά τους παιδιά κάπως έτσι κάνουν οπότε ίσως είναι της ηλικίας. (Τι ανακούφιση ένοιωσα που δεν είμαι η μόνη, που άλλοι γονείς με καταλαβαίνουν και νιώθουν τι περνώ!)
Και ναι! Τα παιδιά αυτής της ηλικίας τσεκάρουν τα όρια μας ή αναζητούν την διαρκή προσοχή μας… Όχι, δεν θέλουν να μας σπάσουν τα νεύρα αν και τα καταφέρνουν με ευκολία! Πολλές φορές δεν ξέρουν και τα ίδια τι πραγματικά θέλουν. Ίσως να είναι κουρασμένα και να έχουν ένταση ή οτιδήποτε άλλο.
Η λύση; Υπομονή, βαθιές ανάσες και αντιπερισπασμός. Να τους προτείνουμε μια εναλλακτική που θα τα ηρεμήσει. Πολλές φορές ακόμη και μια ζεστή αγκαλιά αρκεί για να τα ηρεμήσουμε… Αρκεί να καταφέρουμε να παραμείνουμε εμείς ήρεμοι. Οπότε βαθιές ανάσες και πάλι βαθιές ανάσες!
Διαβάστε την συνέχεια στην επόμενη σελίδα:
