1. Τα νέου τύπου ρούχα δεν χρειάζονται σιδέρωμα
και με το άπλωμα, το σωστό, έρχονται στα ίσα τους. Τα δικά μου, (φορέματα) όσα χρειάζονται σιδέρωμα, δυστυχώς στρώνουν μόνο στο καθαριστήριο. Το ίδιο και τα κοστούμια του συζύγου μου (που δεν φοράει, αλλά λέμε). Οπότε πάει κι αυτό.
2. Τα παιδιά μου είναι πλέον 9 και 10 ετών και η αποστολή απολύμανση τελείωσε
Δεν χρειάζεται τα ρούχα τους να μπαίνουν στον κλίβανο, αν και διατηρώ ακόμα μια εμμονή με τα εσώρουχα. Είναι η τελευταία επαφή μου με το σίδερο.
3. Τραπεζομάντηλα δεν χρησιμοποιούμε πια
“Παίζουμε μπάλα” με σουπλά που καθαρίζονται εύκολα κι είναι πρακτικά. Τα βάζεις σε ένα συρτάρι και το μόνο που θέλουν είναι ένα πλύσιμο αν είναι υφασμάτινα. Ή ένα βετέξ αν είναι πλαστικά ή από κάποιο υλικό που δεν θέλει πλυντήριο.
4. Τα σεντόνια επίσης με το σωστό άπλωμα είναι μια χαρά
Οπότε πάνε κι αυτά στην άκρη με πολλά φιλιά και αγκαλιές. Ναι, σίγουρα η αίσθηση ενός κολαριστού σεντονιού είναι “άλλη” αλλά και η αίσθηση να μην έχεις ένα βουνό από ασιδέρωτα είναι ακόμα καλύτερη.
5. Οι πετσέτες -λένε ότι- χάνουν την απορροφητικότητά τους όταν σιδερώνονται
Τι να σας πω, δεν ξέρω, με βολεύει να το πιστέψω οπότε δεν τις σιδερώνω ούτε αυτές. Με ένα καλό μαλακτικό, στο οποίο προσθέτω ξύδι και με λίγο στύψιμο στο πλυντήριο μου βγαίνουν μια χαρά απαλές.
6. Έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω πραγματικά
Είναι σημαντικό ότι μπορώ και εξοικονομώ ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου για μια δουλειά δυσάρεστη (ειδικά όταν ο καιρός ζεσταίνει) και τελικά όχι απαραίτητη πια. Αντί να σιδερώσω θα παίξω περισσότερο με τα παιδιά μου. Θα χαζέψω με τον άντρα μου ή θα πάω για καφέ με μια φίλη μου. Πολύ καλύτερο έτσι;
7. Δεν νιώθω ότι η νοικοκυροσύνη μου και το αν είμαι “καλή μαμά” εξαντλείται στο αν σιδερώνω ή όχι.
Αν παίζει κι αυτό τον ρόλο του, μπορώ να ζήσω με αυτή την ρετσινιά στην πλάτη μου.
8. Οι ενοχές του αν είμαι επίσης καλή σύζυγος επειδή τα έχω όλα κολλαριστά έχουν εξανεμιστεί
Είμαι καλή σύζυγος για πολύ σοβαρότερους λόγους. Όσο για τα πουκάμισα, που ξέχασα ν’αναφέρω, τα’χει αναλάβει ο άντρας μου, καθώς εγώ και να τα κάνω, δεν βγαίνουν όπως πρέπει. Δεν είμαστε γεννημένοι όλοι για όλα και δεν είναι κακό να το παραδεχόμαστε που και που.
Γράφει η Νάσια Τζαβάρα, αναγνώστρια του themamagers.gr
