Νοέμβριος: ο μήνας των βασάνων μου. Σταθερά τα τελευταία 5 χρόνια.
Το ξέρω. Είναι μια σταθερά στη ζωή μου την οποία δεν την επέλεξα. Κάθε χρονιά, λίγες μέρες αφού έρθει ο Νοέμβρης, αρχίζει η “κατρακύλα”.
Τι εννοώ; Αρρώστιες, στεναχώριες, προβλήματα με πασπάλισμα, πολλές δυσκολίες. Αποτέλεσμα; Καταρράκωση!
Μισώ τον Χειμώνα! Απόλυτα! Δεν μπορώ. Θλίβομαι και μόνο στην αναφορά της λέξης αυτής. Μισώ το κρύο, τον αέρα, τη βροχή. Είμαι παιδί της Άνοιξης και του Καλοκαιριού. Του ήλιου, της θάλασσας, μα και της ξεγνοιασιάς.
Εδώ και λίγα χρόνια που λες, μόλις φύγει ο Οκτώβρης, αρχίζω τα αχ και βαχ! Όχι, δεν είμαι προληπτική. Μα ούτε και τρελή. Απλά πονεμένη είμαι.
Χτες ας πούμε, επισκέφτηκα για μια ακόμη φορά το “Παίδων”.
Ακόμα μια φορά στους διαδρόμους αυτού του νοσοκομείου. Ακόμη μια φορά, αγωνία, προβληματισμός, να κρατηθώ μην καταλάβει τίποτα το παιδί. Στεναχώρια για το άλλο παιδί που είναι πίσω… Στεναχώρια για κάθε παιδάκι που έβλεπα εκεί, για κάθε γονιό… Για την αναθεματισμένη μου την ευαισθησία να κάνω κάθε τι ξένο δικό μου… Και να τα, ουφ, όλα μαζεμένα. Να μαζεύονται και να με πνίγουν.
Φοβάμαι! Στο είπα; Τρέμω σαν φύλλο στον αέρα μην μου πάθει κάτι κάποιο από τα παιδιά μου.
Τρέμω σαν ψάρι στην στεριά, στην ανημποριά του να μην μπορώ να κάνω κάτι.
Θυμώνω με μένα πολλές φορές.
Με μαλώνω. Μα είναι δυνατόν; Τόσα παιδάκια με τόσο σοβαρά προβλήματα υγείας κι εγώ να στεναχωριέμαι έτσι, για κάτι περαστικό; Κι έρχεται η απάντηση μετά: Πώς να μην στεναχωρηθώ; Κομμάτι του “είναι” σου! Όχι, το είναι σου είναι όλο! Γίνεται να μην σ’ αγγίξει αυτό το γεγονός;
Τα παιδιά μου αρρωσταίνουν εύκολα. Οι γιατροί είναι μέρος της καθημερινότητάς μας και τα νοσοκομεία δεύτερο σπίτι μας. Δεν καμαρώνω γι’ αυτό. Δεν χαίρομαι. Γιατί στερούνται πράγματα που δεν θέλω: όπως η καθημερινότητα του σχολείου ή μια βόλτα.
Κουράστηκα πράγματα, που εσύ θεωρείς δεδομένα, εμένα να παρακαλάω να μου συμβούν. Κουράστηκα να πρέπει να εξηγήσω ξανά στα μικρά μου ότι πρέπει να ξανά πάμε σε έναν γιατρό ακόμη.
Κουράστηκα, με ακούς;
Όχι πάλι…. όχι στο “Παίδων”!
Ευχαριστούμε την Κέλλυ Σχοινά-Κωνσταντουράκη, epaggelmama.blogspot.gr
