Ουσιαστικά πρόκειται για 30-40 ιογενείς κυρίως λοιμώξεις που κάθε μικρό παιδί προβλέπεται να κολλήσει μέχρι να μεγαλώσει, ως μέρος χτισίματος της άμυνάς του, και δεν έχει σημασία πόσο συχνά τις περνάει ή πόσο μικρό;
Ένα βρέφος ή μικρό παιδί που δεν πηγαίνει ακόμα παιδικό σταθμό, έχει φυσιολογικές συνευρέσεις με άλλα πρόσωπα στο οικείο περιβάλλον, περιστασιακές επαφές με παιδάκια σε βόλτες στο εμπορικό κέντρο ή την παιδική χαρά, ή και κάποιες φορές την εβδομάδα κάποιες δραστηριότητες σε βρεφικά γκρουπ με γονείς, βρίσκεται σε ένα καλό επίπεδο υγείας, κολλάει το πολύ μια ίωση ανά μήνα, ο οργανισμός του εξασθενεί για λίγες ημέρες κατά τη διάρκεια της ίωσης, έχει λίγη παροδική ανορεξία που τελειώνει στην εβδομάδα, τα συμπτώματα όπως συνάχι και βήχας υποχωρούν μέσα σε 7-10 ημέρες και έπειτα αναρρώνει πλήρως, με ζωηράδα και όρεξη για φαγητό, έτσι που η επόμενη ίωση συνήθως το πετυχαίνει σε άριστη κατάσταση υγείας.
Αυτή είναι μια φυσιολογική ροή ιώσεων που βοηθάει τον οργανισμό του παιδιού παρά βλάπτει, δηλαδή χτίζει αντισώματα και άμυνα χωρίς να χειροτερεύει ολοένα το γενικό του επίπεδο υγείας, χωρίς να δημιουργούνται υποτροπές, προδιαθέσεις και επιπλοκές.
Αντίθετα, υπάρχει και η άλλη περίπτωση όπου έχουμε ένα βρέφος από μηνών έως μικρό παιδί 2-3 ετών που ξεκινάει πρώτη χρονιά σε βρεφονηπιακό σταθμό (με επιβαρυντικούς πρόσθετους παράγοντες να είναι μεγάλο ωράριο που βρίσκεται στον παιδικό, κακός αερισμός και συνθήκες υγιεινής, κλείσιμο στους τέσσερις τοίχους χωρίς να προαυλίζονται, πολλά βρέφη στο ίδιο τμήμα, χειμώνας, δεν παραμένει σπίτι αρκετές μέρες για να αναρρώσει από κάθε ίωση κα), ή για ένα βρέφος και μικρό παιδί με μεγαλύτερο αδερφάκι που εκείνο πηγαίνει πρώτη – ή και δεύτερη – χρονιά σε παιδικό σταθμό.
Σχεδόν κάθε βδομάδα το παιδί κολλάει μια καινούργια, ιογενή συνήθως λοίμωξη, με τα συνήθη αρχικά συμπτώματα, πυρετό, συνάχι, βήχα, διάρροια κα.
Πριν ο οργανισμός του προλάβει να αναρρώσει πλήρως από την πρώτη ίωση έρχεται μια δεύτερη, έτσι που, όπως συχνά αναφέρουν οι γονείς, υποτροπιάζουν συνεχώς τα συμπτώματα βήχα, καταρροής ή πυρετού. Μετά τα 2-3 συνεχόμενα επεισόδια λοιμώξεων το γενικό επίπεδο υγείας του αρχίζει να πέφτει – με κακό ύπνο, ανορεξία, στασιμότητα ή μείωση βάρους.
Οι επόμενες ιώσεις θα βρουν την άμυνά του πιο πεσμένη. Αποτέλεσμα: Να έχουν ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο, π.χ. να προκαλέσουν κάποια επιπλοκή, όπως:
– ωτίτιδα,
– πυώδη αμυγδαλίτιδα,
– ιογενή βρογχόσπασμο κα.
Καθώς ο βομβαρδισμός ιώσεων συνεχίζεται, μπορεί στο 4ο ή 5ο επεισόδιο να προκύπτουν σημαντικά θέματα όπως:
– πνευμονιοκοκκική λοίμωξη,
– βρογχιολίτιδα,
– πνευμονία,
– μηνιγγίτιδα ή
– εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Στο τέλος των 4 μηνών και 7 επεισοδίων λοιμώξεων μπορεί να υπάρχει ένα παιδί με υποτροπιάζοντα βρογχόσπασμο και προδιάθεση για άσθμα. Ή άπνοιες και διόγκωση αδενοειδών εκβλαστήσεων. Ή επίμονη βαρυκοΐα. Ή επιπλοκή από σοβαρή μικροβιακή λοίμωξη.
Γιατί η γρίπη είναι πιο βαριά;
Ένας απ’τους λόγους που η γρίπη είναι, συνήθως, μια πολύ πιο βαριά ίωση απ’τις άλλες, είναι κι ότι χτυπάει, συνήθως, στο τέλος της σεζόν του Χειμώνα (Ιανουάριο-Μάρτιο) όταν η άμυνα ευαίσθητων οργανισμών, όπως μικρά παιδιά κι ηλικιωμένοι, έχει, ήδη, εξασθενήσει απ’την σειρά των προηγούμενων ιώσεων απ’την αρχή της σεζόν.
Είναι, λοιπόν, το ίδιο, ένα μικρό παιδί να κολλάει ιώσεις με ρυθμό μία ανά 2-3 μήνες, μ’άλλη περίπτωση που κολλάει μία κάθε βδομάδα;
– Σαφώς όχι.
– Είναι ίδια η επίπτωση που μπορεί να’χει ένας βομβαρδισμός ιώσεων αν γίνει στους 12 μήνες ή στα 4 έτη;
– Σαφώς όχι.
Να μερικοί λόγοι που ένας βομβαρδισμός λοιμώξεων στο ίδιο έτος μπορεί να φέρει περισσότερους κινδύνους για την υγεία του παιδιού στους 12 μήνες, σε σύγκριση μ’έναν βομβαρδισμό λοιμώξεων σε ηλικία 4 ή 5 ετών:
Όλες οι αμυντικές και ανατομικές δομές προστασίας ενός παιδιού είναι πολύ πιο ανώριμες και ατελείς σε όσο πιο μικρή ηλικία:
Παράδειγμα: Η ευσταχιανή σάλπιγγα (το σωληνάκι που βοηθάει στον αερισμό του μέσου ωτός από τη μύτη) είναι πολύ πιο στενή. Είναι λιγότερο λειτουργική κι αποφράζεται πολύ πιο εύκολα με ρινίτιδες όσο πιο μικρό ή βρέφος είναι ένα παιδί. Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις ή κρεατάκια μεγαλώνουν φυσιολογικά σταδιακά έως την ηλικία των 5-6 ετών και έπειτα υποστρέφουν. Μια υπέρμετρη αναζωπύρωση της διόγκωσής τους από συνεχόμενες ιώσεις σε μικρή ηλικία 2-3 ετών σε παιδί με προδιάθεση μπορεί να οδηγήσει σε πρώιμη χειρουργική αφαίρεσή τους. Τα πνευμόνια ωριμάζουν και χτίζουν συνεχώς καινούργιες κυψελίδες κατά τα πρώτα 2-3 χρόνια της ζωής.
Όργανα και στοιχεία του ανοσοποιητικού συστήματος βρίσκονται σε φάση ευαίσθητης ανάπτυξης κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής.
Τι πρέπει να θυμάσαι για τα βρέφη και τα μικρά παιδιά:
– Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά αναπνέουν (εξολοκλήρου ή κυρίως) από τη μύτη. Έτσι, οποιαδήποτε ρινίτιδα και απόφραξη τα δυσκολεύει σημαντικά να τραφούν, να κοιμηθούν ή να αναπνεύσουν σωστά.
– Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά δεν έχουν ακόμα μάθει να φυσούν προς τα έξω τη μύτη τους. Έτσι, η μύξα αποφράσσει πιο επίμονα τις ρινικές κοιλότητες, δημιουργώντας προδιάθεση για ωτίτιδες, άπνοιες κ.α.
Διάβασε τη συνέχεια στο shape.gr
