1. Κάθε ντύσιμο ταιριάζει στην ανάλογη περίσταση. Σε μια παρέλαση που υποτίθεται ότι τιμάς θυσίες ηρώων και ιστορικά γεγονότα δεν φοράς ένα φόρεμα που αρμόζει σε νυχτερινή έξοδο. Όπως δεν φοράς κόκκινα σε μια κηδεία και νυφικό σε γάμο, όταν δεν είσαι η νύφη.
2. Τον κώδικα ποιος τον ορίζει αλήθεια; Ο παπάς της ενορίας μας; Οι φασιονίστας; Τα πλήθη; Κάτι τέτοια πάντως γράφονταν και για τις πρώτες γυναίκες που φόρεσαν παντελόνια.
3. Όταν συνοδεύεις μαθητές Δημοτικού, ακόμα κι αν δεν βρίσκεσαι σε παρέλαση που τιμά εθνική επέτειο, έχεις έναν ακόμα λόγο να αντιλαμβάνεσαι, αφενός την περίσταση, και αφετέρου ότι αποτελείς πρότυπο γι’ αυτά τα παιδιά.
4. Όταν μπερδεύεται η σεμνότητα με τη σεμνοτυφία, μπλέκουμε τα μπούτια μας κι αρχίζουμε να ασχολούμαστε με τα μπούτια των άλλων κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου μα καθόλου κομψό.
5. “Δεν σας χαλάει η μπούρκα, αλλά το φόρεμα της δασκάλας”. Προσωπικά κι η μπούρκα με χαλάει, κι ότι ο Αμίρ δεν σήκωσε τη σημαία και το ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι όλες οι ενδυμασίες για όλες τις ώρες. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
6. Μια κούκλα Θεσσαλονικιά στο Ναύπλιο. Δεν το αντέξατε!
7. “Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά”. Η ενδυμασία είναι ένα σύνολο από προσωπικές επιλογές που υποστηρίζουν τη γλώσσα του σώματος. Είχα διαβάσει προ ημερών τον ενδιαφέροντα κανόνα του καθηγητή ψυχολογίας Albert Mehrabian, σύμφωνα με τον οποίο μόνο το 7% της επικοινωνίας μας προκύπτει από αυτά που λέμε. Τα υπόλοιπα είναι αυτό που εκπέμπουμε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μέσω της ενδυμασίας του επαγγέλματος και της περίστασης περνάς τα μηνύματα που θέλεις.
8. “Είναι σεξιστικό να ασχολείστε με την ενδυμασία της δασκάλας”. Σεξιστικό είναι να κρίνεις την ενδυμασία με ανάλογα σχόλια, όπως “πήγαινε πλύνε κανά πιάτο” κι όχι να πεις ευγενικά τη γνώμη σου για μια ενδυματολογική επιλογή που κρίνεις ακατάλληλη.
9. Ο ενδυματολογικός κώδικας καλώς υπάρχει και πρέπει να τηρείται, ειδικότερα στις επίσημες περιστάσεις, για να διευκολύνει τη ζωή μας και να μας βοηθάει να είμαστε ευπρεπείς και ευπαρουσίαστοι, στο μέτρο του δυνατού. Η δασκάλα της χθεσινής παρέλασης ήταν ντυμένη για βραδινή έξοδο, είναι η αλήθεια, αλλά από το στυλιστικό της ατόπημα μέχρι το ότι κάποιοι βγάλατε πόρισμα για τη διδακτική και παιδαγωγική της ανεπάρκεια αλλά και την ηθική της υπόσταση, υπάρχει τεράστια διαφορά. Η ευκολία με την οποία μερικοί ρίχνουν την πέτρα του αναθέματος, ξερνώντας οχετό, είναι τρομακτική. Μορφωμένοι άνθρωποι χαρακτήρισαν χθες τη δασκάλα “πουτάνα”.
Όσες φορές έκανα, με την ιδιότητα της εκπαιδευτικού και διευθύντριας, κάποια διακριτική παρατήρηση σε μαθήτρια για τον τρόπο ένδυσής της, βρέθηκα αντιμέτωπη με μητέρες που με εξύβρισαν χυδαία, χαρακτηρίζοντάς με “συντηρητική”, “γριά”, “ντεμοντέ”, “βαρετή” και πόσα άλλα. Κάποιοι γονείς με απείλησαν, κιόλας. Κι εν τέλει, δεν μπορώ να μη σκέφτομαι ότι συζητάμε με πάθος και κονταροχτυπιόμαστε για τον ενδυματολογικό κώδικα στη χώρα, που ορκίζονται υπουργοί με sneakers και πόλο μπλουζάκι!Αναμφίβολα, ζούμε στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας! (Άννα Τιρικανίδου)
10. Η υποτίθεται τολμηρή εμφάνιση της δασκάλας στη σχολική παρέλαση του Ναυπλίου να πω την αλήθεια μου ήταν αδιάφορη. Δεν μου είπε τίποτα ούτε για τη δασκάλα ούτε για την παρέλαση. Μου είπε πολλά, όμως, για τη χώρα που έχουμε στήσει τόσα χρόνια. Αυτό που έχει χαθεί σε όλους μας ή στους περισσότερους είναι η κοινωνική ενσυναίσθηση, η αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε μια ομάδα που έχει κανόνες. Όπως ο πρωθυπουργός μας που κάθεται με ανοικτά τα πόδια στον εθνικό ύμνο ή είναι στραβοχυμένος στην καρέκλα του σε συναντήσεις με ξένους ηγέτες έτσι και πολλοί Έλληνες – αν παρατηρήσετε η δασκάλα είναι παρόμοιας ηλικίας – μεγαλωμένοι χωρίς όρια, με καμία αίσθηση του κοινωνικού μέτρου, αδιαφορούν για το που βρίσκονται.
Και δεν το κάνουν για να τραβούν τα βλέμματα ή για να είναι διαφορετικοί. Αντίθετα, είναι ίδιοι παντού. Θεωρούν ότι τα μπουζούκια π.χ. έχουν την ίδια αισθητική με την παρέλαση. Αποκτούν μια αισθητική και την εφαρμόζουν παντού ανεξάρτητα του πλαισίου που βρίσκονται. Κοινωνία κακομαθημένη, παιδιά μεγαλωμένα σε αυθαίρετες σχολικές καταλήψεις, μαθαίνουν να καταλαμβάνουν τους πάντες με την ανάρμοστη αισθητική τους. Έτσι μεγάλωσαν, αυτά αναπαράγουν, έτσι μεγαλώνουν και τις επόμενες γενιές. (Αντώνης Δαρζέντας)
Διαβάστε επίσης:
Μια αγορά που πουλάει γόβες και τάνγκα για προέφηβες
