Γιατί τα παιδιά κλείνουν τις πύλες επικοινωνίας με τους γονείς τους, αρνούμενα να μοιραστούν μαζί τους αυτό που πραγματικά συμβαίνει μέσα τους. Γιατί μαθαίνουν ότι η συζήτηση με τους γονείς τους δεν βοηθάει και συχνά δεν είναι ασφαλής; Γιατί οι γονείς χάνουν χιλιάδες ευκαιρίες να βοηθήσουν τα παιδιά τους με τα προβλήματα που εκείνα συναντούν στη ζωή τους;
Γιατί τόσο πολλοί γονείς “διαγράφονται” από τα παιδιά τους ως πηγή βοήθειας; Γιατί τα παιδιά σταματούν να μιλάνε στους γονείς τους για τα θέματα που πραγματικά τα προβληματίζουν; Γιατί τόσο λίγοι γονείς τα καταφέρνουν να διατηρούν με τα παιδιά τους μια βοηθητική σχέση;
Η δύναμη της γλώσσα της αποδοχής
Όταν ένα άτομο είναι σε θέση να αισθανθεί και να επικοινωνήσει τη γνήσια αποδοχή του προς κάποιον άλλο, διαθέτει την ικανότητα να γίνει μια σημαντική πηγή βοήθειας για τον άλλον. Η αποδοχή του άλλου, όπως αυτός είναι, είναι ένας σημαντικός παράγοντας καλλιέργειας μιας σχέσης, όπου το άλλο πρόσωπο μπορεί να μεγαλώσει, να αναπτυχθεί, να κάνει εποικοδομητικές αλλαγές, να μάθει να λύνει προβλήματα, να κινηθεί στην κατεύθυνση της ψυχικής υγείας, να γίνει πιο παραγωγικό και δημιουργικό και να πραγματώσει το δυναμικό του. Είναι ένα από αυτά τα απλά αλλά ωραία παράδοξα της ζωής: Όταν ένα άτομο αισθάνεται ότι γίνεται πραγματικά αποδεκτό από ένα άλλο, τότε νιώθει ελεύθερο να μετακινηθεί από εκεί που είναι και να αρχίσει να σκέπτεται για το πώς αυτό το ίδιο θέλει να αλλάξει, πώς θέλει να ωριμάσει, πώς μπορεί να διαφοροποιηθεί, πώς θα μπορούσε να γίνει, όσο το δυνατόν περισσότερο, αυτό που είναι ικανό να είναι.
Η αποδοχή είναι σαν το γόνιμο έδαφος που επιτρέπει σε ένα μικρό σποράκι να εξελιχθεί σε αυτό που είναι ικανό να γίνει, δηλαδή ένα όμορφο λουλούδι. Το χώμα απλώς δίνει τη δυνατότητα στο σποράκι να γίνει λουλούδι. Απελευθερώνει την ικανότητα του σπόρου να αναπτυχθεί, ωστόσο η ικανότητα αυτή υπάρχει αποκλειστικά μέσα στον σπόρο. Όπως συμβαίνει με το σποράκι, το παιδί διαθέτει αποκλειστικά μέσα στον οργανισμό του την ικανότητα να αναπτύσσεται. Η αποδοχή είναι σαν το χώμα – απλώς δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να πραγματώσει το δυναμικό του.
Γιατί η γονεϊκή αποδοχή έχει τόσο σημαντική θετική επίδραση στο παιδί;
Αυτό δεν γίνεται γενικά κατανοητό από τους γονείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανατραφεί πιστεύοντας ότι, αν αποδέχεστε ένα παιδί, αυτό θα παραμείνει ακριβώς όπως είναι. Ότι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσετε ένα παιδί να βελτιωθεί είναι να του λέτε τι είναι αυτό που δεν αποδέχεστε σε αυτό.
Για αυτό, στην ανατροφή των παιδιών, οι περισσότεροι γονείς στηρίζονται πολύ στη γλώσσα της μη αποδοχής, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τα βοηθήσουν. Το “έδαφος” που οι περισσότεροι γονείς παρέχουν για την ανάπτυξη των παιδιών τους είναι επιβαρυμένο με μηνύματα αξιολόγησης, κριτικής, επίκρισης, διδαχής, ηθικολογίας, νουθεσιών και εντολών, μηνύματα που μεταφέρουν τη μη αποδοχή του παιδιού όπως αυτό είναι.
Αν λέτε σε ένα παιδί αρκετά συχνά πόσο κακό είναι, σίγουρα θα γίνει κακό. Τα παιδιά συχνά εξελίσσονται προς αυτό που τους λένε οι γονείς τους ότι είναι.
Εκτός από αυτό το αποτέλεσμα, η γλώσσα της μη αποδοχής προκαλεί δυσαρέσκεια στα παιδιά. Παύουν να συζητάνε με τους γονείς τους. Μαθαίνουν ότι είναι πολύ πιο βολικό να κρατάνε τα συναισθήματα και τα προβλήματά τους για τον εαυτό τους.
Η γλώσσα της αποδοχής δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να ανοιχτούν. Τους δίνει την ελευθερία να μοιραστούν τα συναισθήματα και τα προβλήματά τους.
Όταν οι γονείς μαθαίνουν πώς να εκδηλώνουν με λόγια το εσωτερικό τους συναίσθημα αποδοχής προς το παιδί, αποκτούν ένα εργαλείο που επιφέρει θεαματικά αποτελέσματα. Μπορούν, επίσης, να επηρεάσουν το παιδί τους να μάθει και εκείνο να αποδέχεται και να αγαπά τον εαυτό του και να συνειδητοποιήσει την αξία του. Μπορούν να διευκολύνουν σημαντικά την ανάπτυξή του και την πραγμάτωση του δυναμικού με το οποίο είναι προικισμένο εκ γενετής. Μπορούν να επιταχύνουν την πορεία του από την εξάρτηση προς την αυτονομία. Μπορούν να το βοηθήσουν να μάθει να λύνει μόνο του τα προβλήματα που αναπόφευκτα φέρνει η ζωή. Μπορούν να το εφοδιάσουν με τη δύναμη να αντιμετωπίζει εποικοδομητικά τις συνήθεις απογοητεύσεις και λύπες της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.
Από όλα τα θετικά αποτελέσματα της αποδοχής, κανένα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το συναίσθημα του παιδιού ότι το αγαπάνε. Γιατί η αποδοχή κάποιων “όπως αυτός είναι” είναι πραγματικά μια πράξη αγάπης. Το να αισθάνεσαι ότι σε αποδέχονται ισοδυναμεί με το να αισθάνεσαι ότι σε αγαπούν.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Thomas Gordon, Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα
