Κανένας γονιός (απ’ όσους έχω γνωρίσει) δεν θα ονειρευόταν ποτέ να διδάξει στο παιδί του ότι ο βιασμός είναι ok. Αλλά κάθε μέρα, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, πολλοί γονείς συμβάλλουν στην κουλτούρα του βιασμού και τα παιδιά μας υποφέρουν απ’αυτό.
Ως μητέρες και πατέρες, μάλλον, δεν μιλάμε άμεσα για βιασμό στα παιδιά, τουλάχιστον όχι μέχρι να μεγαλώσουν. Αλλά εξακολουθούμε να στέλνουμε μηνύματα σχετικά με το σεξ και τη συναίνεση συνέχεια. Εξαιτίας αυτού, πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν τους διδάσκουμε κάποια πολύ επικίνδυνα μαθήματα, έστω και “κατά λάθος”.
Ορίστε 6 (πολύ συνηθισμένοι) τρόποι που συμβάλουμε στην κουλτούρα του βιασμού και τι πρέπει να κάνουμε αντί για αυτό:
1. Λέμε στα παιδιά μας ότι «τα αγόρια είναι αγόρια».
Ως μαμά πολύ ζωηρών αγοριών, γνωρίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εννοούν κάτι κακό, όταν λένε ότι «τα αγόρια είναι αγόρια», αλλά αυτή η φράση χρησιμοποιείται μόνο και μόνο για να δικαιολογεί την κακή συμπεριφορά, όπως το να χτυπάει άλλα παιδιά ή να καταστρέφει πράγματα. Τι σημαίνει να είναι κανείς αγόρι, δηλαδή; Ότι μπορεί να χτυπάει, να βαράει και να δέρνει;
Η αλήθεια είναι ότι τα αγόρια είναι απολύτως ικανά να σέβονται τα σώματα, την ιδιοκτησία και το χώρο των άλλων ανθρώπων. Αλλά κάθε φορά που μας ακούν να δικαιολογούμε την κακή συμπεριφορά τους ως μέρος της “αγορίστικης” ζωής τους, μαθαίνουν ότι δεν είναι μόνο πάνω από τους κανόνες, αλλά και ότι τα αγόρια δεν μπορούν να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους.
Αυτό το μήνυμα θα κολλήσει στο μυαλό τους, καθώς μεγαλώνουν κι αρχίζουν να έχουν σεξουαλικές επιθυμίες. Ως γονείς δεν επιτρέπεται να παθαίνουμε σοκ όταν τα αγόρια αισθάνονται ότι έχουν το δικαίωμα να παρενοχλούν σεξουαλικά τους άλλους (είτε πρόκειται για βιασμό είτε για σεξουαλική παρενόχληση), αφού τους λέμε σ’όλη τους τη ζωή ότι είναι πάνω από τους κανόνες, επειδή είναι αγόρια.
2. Αναγκάζουμε τα παιδιά να αγκαλιάζουν και να φιλούν άλλους ανθρώπους.
Πολλοί γονείς έχοντας καλές προθέσεις και πολλή αγάπη λένε στα παιδιά τους να δώσουν σε έναν φίλο ή έναν συγγενή μια αγκαλιά χωρίς να εξετάσουν εάν το παιδί τους θέλει πραγματικά να το κάνει αυτό. Αυτό στέλνει το επικίνδυνο μήνυμα ότι η συναίνεση μπορεί να καταπατείται/παραμερίζεται ή να μην έχει καθόλου σημασία.
Αντί αυτού, προτείνετε μερικούς διαφορετικούς τρόπους να χαιρετήσετε ή να αποχαιρετήσετε τους αγαπημένους σας. Εγώ για παράδειγμα ρωτάω τα παιδιά μου:
“Θέλετε να δώσετε στην γιαγιά μια αγκαλιά, ένα κόλα πέντε ή να πείτε αντίο;”
Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν, από την αρχή της ζωής τους, ότι η συναίνεση έχει σημασία. Τεράστια σημασία.
3. Ρωτάτε, “Τι του ‘κανες και σε χτύπησε;”
Αυτό είναι δύσκολο, ειδικά για τους γονείς με δύο παιδιά και πάνω. Τα αδέρφια συχνά τσακώνονται μέχρις ότου κάποιο από τα δύο χάσει την ψυχραιμία του κι επιτεθεί στο άλλο.
Κάθε φορά που ρωτάτε: “Τι του’κανες και σε χτύπησε;” διδάσκετε τόσο στο θύμα όσο και στον θύτη ότι ένα άτομο μπορεί ν’αναγκάσει κάποιο άλλο να κάνει μια κακή επιλογή.
Μεταβιβάζετε την ευθύνη απ’τον θύτη στο θύμα. Είναι το ίδιο μήνυμα που περνάμε ως κοινωνία όταν ρωτάμε: “Τι φορούσες όταν σε βίασαν;”.
Πρέπει πάντα να υπενθυμίζετε στα παιδιά ότι το αν θα χρησιμοποιήσουν βία ή θα βλάψουν κάποιον άλλο είναι επιλογή τους. Κανείς δεν μπορεί να τα αναγκάσει να ασκήσουν βία, ακόμη και με ενοχλητικές ή προσβλητικές λέξεις.
4. Διδάσκοντας τα παιδιά ότι τα αγόρια χτυπούν τα κορίτσια επειδή τους αρέσουν.
Δεν έχει σημασία αν το παιδί σας είναι κορίτσι ή αγόρι. Είναι σημαντικό να μάθουν από νωρίς ότι το να χτυπάς ή να πληγώνεις κάποιον για να αποσπάσεις την προσοχή του δεν είναι ποτέ εντάξει. Σε καμία περίπτωση δεν είναι τρόπος να δείξουμε σε κάποιον ότι μας αρέσει.
Αν το παιδί σας σας πει πως κάποιο άλλο παιδί το χτύπησε/τραυμάτισε κλπ. δεν πρέπει ποτέ να ξεστομίσετε την φράση:
“Σ’ενοχλεί/πειράζει/χτυπάει επειδή του αρέσεις”. Ενισχύει την ιδέα ότι η αγάπη ισοδυναμεί με πόνο και ότι είναι ok να βλάπτουμε άλλους. Όχι μόνο θα μπορούσε αυτό να συμβάλει αρνητικά στις ερωτικές σχέσεις που θα αναπτύξουν αργότερα, αλλά διδάσκει, επίσης, στα παιδιά ότι η δική τους επιθυμία για προσοχή είναι πιο σημαντική από τα συναισθήματα του ατόμου που τους αρέσει.
Αν αυτό δεν είναι κουλτούρα βιασμού, τότε δεν ξέρω τι είναι.
Διαβάστε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα
