Ο γονιός που αγαπάει μαλώνει περισσότερο… NOT
Ο γονιός που αγαπάει α π ο δ έ χ ε τ α ι! Κι όταν αποδέχεσαι το παιδί σου δεν το μαλώνεις με το παραμικρό. Αποδέχεσαι τη ζωηράδα του, το γέλιο του, τη φασαρία του, το ότι είναι απλά παιδί που θέλει να εξερευνήσει, να δοκιμάσει, να ανακαλύψει…
Ο γονιός που αγαπάει βάζει όρια και μένει σταθερός σε αυτά. Μαθαίνοντας στο παιδί του να λειτουργεί μέσα σε αυτά, να είναι συνεπής και να νιώθει ασφαλής. Ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα σε όρια, μαθαίνει το σεβασμό προς τον εαυτό του και προς τους άλλους, νιώθει ασφάλεια γιατί ξέρει πού και πώς θα κινηθεί και το σημαντικότερο, μαθαίνει κι εκείνο με τη σειρά του να βάζει όρια.
Ο γονιός που αγαπάει μαλώνει περισσότερο…NOT
Ο γονιός που αγαπάει ακούει με προσοχή αυτά που έχει να του πει το παιδί του. Αφουγκράζεται ακόμα και τη σιωπή του… είναι δίπλα του μαθαίνοντας και το παραμικρό ασήμαντο που το παιδί θα μοιραστεί μαζί του, ακόμα και για το γατάκι που μπήκε μέσα στην τάξη κι άρχισε να νιαουρίζει ή για τον ήρωα του αγαπημένου του κινούμενου σχεδίου. Κι όλα αυτά τα κάνει κοιτώντας το βλαστάρι του στα μάτια κι όχι μιλώντας ή γράφοντας στο κινητό…
Ο γονιός που αγαπάει επαινεί και δίνει φτερά. Επαινεί κάθε προσπάθεια του παιδιού, κάθε δοκιμή του, κάθε απόπειρά του… κι ας φαντάζει για άλλους μια απλή μουτζούρα σε χαρτί ή ένα προχειροφτιαγμένο πήλινο σπιτάκι. Είναι, όμως, η μοναδική μουτζούρα που έκανε το δικό σου παιδί και το εξαιρετικό προχειροφτιαγμένο πήλινο σπιτάκι, που κανένας άλλος δε θα φτιάξει με αυτό τον τρόπο. Σε κάθε προσπάθεια του παιδιού είναι εκεί, δίπλα του κι όχι απέναντί του, να του θυμίζει πως αυτό που έκανε δεν άγγιξε τα όρια της τελειότητας και πρέπει να ξαναπροσπαθήσει…Ο γονιός που αγαπάει αποδεσμεύει το παιδί του από το φόβο της αποτυχίας…
Ο γονιός που αγαπάει μαλώνει περισσότερο… ΝΟΤ
Ο γονιός που αγαπάει δίνει ευκαιρίες να δοκιμάσει το παιδί και να μάθει. Δεν του παρέχει έτοιμες ευκαιρίες, ‘ασφαλείς’ για να μην πληγωθεί, ούτε επιλογές που από πίσω κρύβουν τα δικά του απωθημένα όνειρα…
Ο γονιός που αγαπάει δε βάζει ταμπέλες στο παιδί του. Δεν του κόβει τα φτερά λέγοντάς του πως δε μπορεί να καταφέρει το ένα ή το άλλο… Αφήνει τις ταμπέλες να διακοσμούν τους δρόμους και στο μονοπάτι του δικού του παιδιού, περπατά δίπλα του κρατώντας του το χέρι ή αφήνοντάς το να προπορευτεί να δει τι βρίσκεται παρακάτω.
Ο γονιός που αγαπάει μαλώνει περισσότερο… ΝΟΤ
Ο γονιός που αγαπάει δε φορτώνει το παιδί του με τους δικούς του φόβους. Δε γίνεται ο ίδιος ‘μπαμπούλας’ του παιδιού του, γιατί τα παιδιά ‘πρέπει να φοβούνται κάποιον’ ή ‘πρέπει να σέβονται νιώθοντας φόβο’…
Ο γονιός που αγαπάει μαθαίνει στο παιδί του να είναι αληθινό με τον εαυτό του. Να ακούει τα θέλω του, να κυνηγάει τα όνειρά του, να αγαπάει τον εαυτό του.
Ο γονιός που αγαπάει μαλώνει περισσότερο… ΝΟΤ
Ο γονιός που αγαπάει δε συγκρίνει το παιδί του με άλλα παιδιά. Δεν το κάνει ανταγωνιστικό, γιατί έτσι θεωρεί πως θα επιβιώσει στον σκληρό κόσμο. Δεν συγκρίνει το παιδί του με άλλα, γιατί έτσι θεωρεί πως θα το κινητοποιήσει να προσπαθήσει περισσότερο.
Ο γονιός που αγαπάει αποδέχεται την ευθύνη που έχει για τη συμπεριφορά του παιδιού του, όποια κι αν είναι αυτή και αποφασίζει να αλλάξει ο ίδιος για να βοηθήσει και το παιδί του να αλλάξει…
Ο γονιός που αγαπάει μαλώνει περισσότερο… ΝΟΤ
Η αγάπη εκφράζεται με μια αγκαλιά, με ένα ‘μπράβο, τα κατάφερες’, όχι με αυστηρότητα, σοβαροφάνεια και συγκρίσεις. Η αγάπη αγκαλιάζει το μοναδικό πλάσμα που είναι το παιδί μας. Προστατεύει αυτή του τη μοναδικότητα, για να μη γίνει το ίδιο με τον ‘καλύτερο μαθητή’ της τάξης ή με το ‘γρηγορότερο παιδί της ομάδας’. Η αγάπη εξαφανίζει φράσεις που υποβιβάζουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας. Αντί για ‘Μα καλά, εσύ δεν ακούς κανέναν. Πώς συμπεριφέρεσαι έτσι; Εσύ μόνο αν σε μαλώνουν καταλαβαίνεις…’ άνοιξε τα αυτιά σου και τα μάτια σου σε αυτό που σου φωνάζει η συμπεριφορά του παιδιού σου.
Όχι, τελικά ο γονιός που αγαπάει δε μαλώνει περισσότερο!
Το πιθανότερο είναι ότι δε θα χρειαστεί να μαλώσει καθόλου, όταν είναι συνεπής απέναντι στο παιδί του, με όρια που δίνουν στο παιδί χώρο να αναπτυχθεί και να προσπαθήσει. ‘Όχι με ‘μη’, ‘πρόσεχε’ και ‘δεν θα τα καταφέρεις’!
Δώσε στο παιδί σου αγάπη, αγάπη, αγάπη … Η αγάπη πάντα βρίσκει τον τρόπο.
Γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου
