Πρωί Κυριακής, ξύπνησα με μία χαρούμενη διάθεση, σαν αυτή που έχεις κάθε πρωί Κυριακής. Το σπίτι μύριζε φρέσκο καφέ που έφτιαχνε ο σύζυγός μου και στο χωλ ήταν αφημένες οι βαλίτσες, κλειστές ακόμα, από την επιστροφή των διακοπών. Το άτυπο πρόγραμμα είχε καφέ με τον άντρα μου, για να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες, γιατί στις διακοπές με δύο παιδιά δεν τα πολυκαταφέραμε. Μόλις ο καφές σερβιρίστηκε στο τραπέζι, ο 7χρονος γιος μας ήθελε να παίξουμε με κάτι κανούριες κάρτες που είχαμε αγοράσει από το νησί, ενώ η 5χρονη κόρη μας ήθελε, όπως κάθε πρωί αγκαλιές με τον μπαμπά. Το ρολόι δεν είχε δείξει ακόμη 10 το πρωί και ο “αγώνας” ξεκινούσε. Οι καφέδες κρύωσαν και τα παιδιά πήραν πάλι τα ηνία του πρωινού μας σύμπαντος.
Καθώς ετοίμαζα τις κάρτες για να παίξω με τον γιο μου σκεφτόμουν πως τελικά τα παιδιά δεν είναι απαραίτητα η κόλλα που ενώνει τα ζευγάρια, πολλές φορές το αντίθετο. Συχνά σε απομακρύνουν από τον σύντροφό σου, καθώς μπαίνουν “στη μέση” και δεν σου αφήνουν περιθώρια, ούτε απαραίτητες ιδιωτικές στιγμές με το έτερον ήμισυ.
Έρευνες έχουν καταλήξει πως οι γονείς περνούν λιγότερο από το 10% του χρόνου τους στο σπίτι οι δυο τους, μόνοι. Κι αυτό το 10% που απομένει, είσαι κουρέλι από τη δουλειά και την καθημερινότητα, και δεν έχεις ιδιαίτερη διάθεση ούτε για συζητήσεις που θα σας φέρουν πιο κοντά, πόσο μάλλον για σεξ. Είναι ηλίου φαεινότερον πως μετά από μία εξοντωτική ημέρα γεμάτη από παιδιά, μένεις “άδειος” και το μόνο που θες είναι να μην σου μιλάει κανείς ή να πας για ύπνο. Χρειάζεται τεράστιο κόπο και μεγάλα αποθέματα θέλησης για να πιέσεις τον εαυτό σου ότι θα ασχοληθείς με τον άνθρωπό σου, όταν το μόνο που θες είναι να καθήσεις σαν “φυτό” και να κοιτάς το ταβάνι ή την τηλεόραση.
Στο βιβλίο της «Το παράδοξο της νέας γονεϊκότητας: πολλή χαρά, καθόλου διασκέδαση” η μητέρα και συγγραφέας Τζένιφερ Σίνιορ πήρε συνεντεύξεις από 32 παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά, για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως το να είσαι γονιός σήμερα είναι η πιο σκληρή δουλειά που μπορείς να κάνεις, καθώς τα νέα αφεντικά της ζωής σου είναι τα παιδιά σου. Μάλιστα από τις συνεντεύξεις προέκυψε πως η πιο συχνή αφορμή για τους καυγάδες ενός ζευγαριού είναι τα παιδιά. Ούτε τα λεφτά, ούτε η δουλειά, ούτε τα πεθερικά, ούτε η συζυγική πίστη είναι θέματα που μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες αψιμαχίες όσο αυτά που αφορούν τα παιδιά τους.
Και τελικά εκεί που καταλήγεις, είναι η ματαίωση. Η ματαίωση που έρχεται όταν καταλάβεις πως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα είχες στο μυαλό σου. Όταν συνειδητοποιήσεις πως η οικογένεια που φανταζόσουν σαν τηλεοπτική διαφήμιση με καθαρά και χαρούμενα παιδιά, γελαστούς και πάντα ερωτευμένους γονείς, τακτοποιημένα δωμάτια και μυσχομυριστά φαγητά στην κουζίνα, δεν έχει καμία σχέση με αυτή που ζεις.
Και όλες οι λύσεις που διαβάζεις για την ανανέωση της μεταξύ σας σχέσεις, με αναμμένα κεριά, απαλές μουσικές, αισθησιακά εσώρουχα ή για μικρές αποδράσεις των δυο σας σαν τα πιτσουνάκια φαντάζουν πραγματικά ανέφικτες, όταν δεν υπάρχει ούτε διάθεση, ούτε χρόνος για το πρώτο, ούτε χρήματα για το δεύτερο.
Και τι κάνεις; Υπομονή μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά λένε άλλοι. Άλλοι πάλι το παλεύουν όταν τα παιδιά πέσουν για ύπνο και άλλοι, που μπορούν, φροντίζουν να αφήνουν τα παιδιά τους στη γιαγιά και να βγαίνουν μόνοι τους 2 φορές την εβδομάδα, ακόμα κι αν αυτή η εξοδος σημαίνει “περπάτημα σε ένα πάρκο”, “ένας καφές” ή οτιδήποτε σου επιτρέπει να πεις κάτι περισσότερο από τα καθημερινά χωρίς να σε διακόπτει κανείς και τίποτα για δύο ώρες.
Γράφει η Λία Μπέη
Διαβάστε επίσης:
