Πόσες είναι οι γυναίκες που θα σκεφτούν ότι αυτά τα χαρακτηριστικά που θεώρησαν πολύ ελκυστικά στον σύντροφό τους, όταν τον πρωτογνώρισαν, στην πορεία τις απωθούσαν και τις απέκρουαν;
«Παντρεύτηκα τον μπαμπά μου και έχω καταλήξει να φέρομαι σαν τη μαμά μου», μου λέει η Σ. απογοητευμένη με την επιλογή της και τον εαυτό της. «Ήταν κάτι που το απέφευγα σε όλη μου τη ζωή, πώς γίνεται να το ζω τώρα;», μου λέει απορημένη.
Η επιλογή του συντρόφου μας, δεν γίνεται βασιζόμενη σε επιπόλαιους και επιφανειακούς παράγοντες. Τραύματα, απωθημένα, ανασφάλειες και συναισθηματικά κενά μας οδηγούν στην επιλογή μας.
Εάν έχεις επιλέξει κάποιον που θυμίζει τον μπαμπά σου, ενώ τον απέρριπτες σαν σύντροφο προς την μητέρα σου, ή απέρριπτες πολλά από τα χαρακτηριστικά σου, μάλλον θα έχεις κάποια «άλυτα θέματα» μαζί του. Οι περισσότερες γυναίκες, στην πορεία ανακαλύπτουν ότι η αρχική έλξη προήλθε από την ανάγκη τους να πάρουν την αγάπη που δεν πήραν από τον μπαμπά τους. Φυσικά το ίδιο ισχύει και με άντρες που επιλέγουν αντίστοιχες γυναίκες που τους θυμίζουν τη μαμά τους. Είναι σαν μια δεύτερη ευκαιρία να έρθουν κοντά με τον γονέα του άλλου φύλου (ή και πολλές φορές του ίδιου φύλου, αφού αντίστοιχη συμπεριφορά παρατηρείται και σε ομοφυλόφιλους)
Όλη αυτή η προσπάθεια και η ελπίδα να πετύχουμε την «επανασύνδεση» και να καλύψουμε βασικές ακάλυπτες ανάγκες, συχνά οδηγεί στην ανικανότητα να δούμε την πραγματικότητα να αφήσουμε πίσω αυτά που συνέβησαν και να προχωρήσουμε.
Η προσπάθεια να κερδίσει η γυναίκα την χαμένη προσοχή, φροντίδα, αγάπη, συχνά την καθιστά θύμα ιδιοτελούς αγάπης. Προσπαθεί συνεχώς να ικανοποιήσει και να ευχαριστήσει τον σύντροφό της. Μπορεί να χάσει τον εαυτό της στην προσπάθειά της αυτή. είναι εγκλωβισμένη στην εικόνα της προς τους άλλους. Περιμένει να δει στα μάτια του συντρόφου της την ικανοποίησης και έτσι να πάρει την επιβεβαίωσή της.
Διάβασε τη συνέχεια στο missbloom.gr
