Διαρκώς διαβάζω, πως τα παιδιά χρειάζονται γονείς ευτυχισμένους για να είναι κι αυτά ευτυχισμένα. Πολύ ωραία θεωρία, αλλά στην πράξη τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, καθώς η καθημερινότητα “καταπίνει” οποιοδήποτε ρομαντισμό, οποιαδήποτε αίσθηση ότι είσαι ζευγάρι με τον άλλον. Φυσικά τα παιδιά σου χαρίζουν ατελείωτες στιγμές ευτυχίας όμως δεν αρκεί αυτό. Είναι καλό να θυμόμαστε πως υπήρξαμε γυναίκες και άντρες και πριν τα παιδιά, και να επαναφέρουμε όσο είναι δυνατόν αυτή τη μνήμη στο τώρα. Φέτος με τον σύζυγό μου αποφασίσαμε να πάμε διακοπές και μόνοι μας. Για 5 μέρες. Σε ένα οικονομικό ξενοδοχείο, σε ένα νησί. Και ξέρω από τώρα πως θα επιστρέψουμε, πιο αγαπημένοι και πιο δεμένοι από ποτέ. Και γι΄ αυτό ανυπομονώ να φύγουμε. Γιατί για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια θα κάνω πράγματα που για άλλους είναι αυτονόητα.
1. Μετά από πολύ καιρό θα ξυπνήσω όποτε θέλω μετά από έναν ύπνο χωρίς διακοπή. Χωρίς “μαμά διψάω”, “άκουσα ένα θόρυβο”, χωρίς επισκέψεις στο κρεβάτι μας και φυσικά χωρίς πρωινό ξύπνημα γιατί ως γνωστόν τα παιδιά σηκώνονται πολύ νωρίς, εφόσον οι μάνες τα στέλνουμε νωρίς στα κρεβάτια τους – και πολύ καλά κάνουμε. Θα χουζουρέψω επιτέλους με τον άντρα μου, θα μείνουμε στο κρεβάτι όση ώρα θέλουμε χωρίς την υποχρέωση να σηκωθούμε για να φροντίσουμε τα παιδιά, ή να ξεκινήσουμε ένα ξέφρενο πρόγαμμα.
2. Θα επισκεφτούμε την πιο ερημική παραλία του πλανήτη. Από αυτές που είναι προσιτές μόνο από κατσάβραχα, που είναι “εξωτικές”, που βρίσκονται στο πουθενά και που αποτελούν όνειρο απατηλό όταν βρίσκεσαι με παιδιά. Καημό το έχω να κολυμπήσω σε αυτά τα νερά. Γιατί όταν είσαι με παιδιά η παραλία θα πρέπει να παρέχει πάνω απ’ όλα ασφάλεια, να έχει άμμο για να μπορούν να παίξουν τα παιδιά, να είναι σχετικά ρηχά για να μπορούν να κολυμπήσουν και να μην είναι ερημική, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί. Παιδιά έχεις μαζί σου.
3. Θα πάμε στο πιο κουλό εστιατόριο με τις πιο περίεργες γεύσεις. Ακόμα ένα απωθημένο για μένα και τον άντρα μου που λατρεύουμε τα γευστικά ταξίδια. Όταν είσαι με (μικρά) παιδιά, αυτό είναι ένα απαγορευμένο σπορ, αφενός γιατί στα μικρά δεν αρέσουν αυτά τα φαγητά, όχι ακόμα τουλάχιστον, και αφετέρου δεν παίρνεις τον ρίσκο να “γαργαλίσεις” το στομάχι τους με νέα υλικά που μπορεί να τα πειράξουν. Όταν είσαι με παιδιά, αν φας έξω, πηγαίνεις “στα σίγουρα”. Εκεί που ξέρεις ότι το μενού είναι φιλικό με τα παιδιά, εκεί και που έχεις ακούσει ότι είναι “καθαρά” και όσο γίνεται πιο σπιτικό το φαγητό.
4. Θα ξενυχτήσουμε επιτέλους. Και θα πιούμε. Χωρίς ρολόγια, χωρίς το άγχος να είμαστε “νηφάλιοι”. Θα χορέψουμε, θα γυρίσουμε στο σπίτι ή στο ξενοδοχείο ό,τι ώρα θέλουμε, αφού την επόμενη μπορούμε να σηκωθούμε ό,τι ώρα θέλουμε και θα νιώσουμε πάλι έφηβοι.
5. Θα κάνουμε σεξ όπως παλιά. Το γνωστό και ως “ανέμελο” σεξ. Χωρίς τον φόβο μην μας πιάσουν στα πράσα, χωρίς κλειδωμένες πόρτες. Θα ευχαριστηθούμε ο ένας τον άλλον χωρίς να πρέπει ακόμα και σ’ αυτό να κάνουμε “ησυχία”, χωρίς να χρειάζεται μετά να ντυθούμε γρήγορα γρήγορα μην έρθουν τα παιδιά και μας βρουν γυμνούς στο κρεβάτι, ή χωρίς να φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε μέσα στον χώρο χωρίς τίποτα. Υπάρχει κάτι πιο ερωτικό από αυτό;
6. Θα έρθουμε και πάλι κοντά, θα ανανεώσουμε τη σχέση μας, θα κάνουμε μια συζήτηση χωρίς να μας διακόπτει κανείς, θα μιλήσουμε και για εμάς – και για τα παιδιά μας, αυτό ειναι αναπόφευκτο και όμορφο. Αλλά θα νιώσουμε πάλι ζευγάρι, κάτι που είναι τόσο σημαντικό για να είμαστε καλοί γονείς.
Γράφει η Λίνα Παπαδοπούλου
