Εδώ σου εξηγώ βήμα-βήμα πως έμαθε ο γιος μου ποδήλατο και συνειδητοποιώ όοοοολα τα λάθη που έκανα
Λένε ότι αν έχεις μάθει στη ζωή σου ποδήλατο, πάντα θα μπορείς να κάνεις όσα χρόνια κι αν περάσουν. Πόσο εύκολο είναι όμως να μάθεις στο παιδί σου να κάνει ποδήλατο;
Όλοι οι γονείς μεγαλύτερων παιδιών που ήδη γνωρίζουν ποδήλατο θα έχουν να σου δώσουν μια καλή και δοκιμασμένη συνταγή για το πώς θα μάθεις στο παιδί σου να ισορροπεί στις δυο ρόδες. Προσωπικά όμως μάλλον περισσότερο μπερδεύτηκα όταν ρωτούσα για οδηγίες και συμβουλές… Ο καθένας είχε τη δική του «τέλεια» μέθοδο, την οποία όμως κάποιος άλλος με συμβούλευε ρητά να αποφύγω προτείνοντάς μου τη δική του –εντελώς διαφορετική- «τέλεια» μέθοδο. Με δυο λόγια μεγάλο μπέρδεμα αφού μάλιστα γινόταν όλο και δυσκολότερο να βρω δικαιολογία να αναβάλω το «μάθημα ποδηλασίας» του πεντάχρονου γιου μου.
Σκέφτηκα ότι ο κύριος που πουλούσε τα ποδήλατα θα είχε ίσως κάποια καλή ιδέα για το πώς να ξεκινήσουμε.
«Το βασικότερο είναι να αγοράσετε το σωστό μέγεθος ποδηλάτου για το παιδί, να φτάνουν άνετα τα πόδια του κάτω όταν είναι καθισμένο στη σέλα και να μπορεί να πιέσει τα φρένα. Τα υπόλοιπα δεν έχουν κανόνες, στο κάτω κάτω κάθε γονιός ξέρει το παιδί του καλύτερα και μπορεί να φανταστεί ο ίδιος πως θα το βοηθήσει να μάθει ποδήλατο» μου εξήγησε ευγενέστατα αλλά χωρίς να με διευκολύνει ιδιαίτερα ο ιδιοκτήτης του καταστήματος.
Αγοράσαμε όμως ένα ολοκαίνουριο γυαλιστερό ποδήλατο κατάλληλο για το ύψος του γιου μας, επιγονατίδες και πλαστικό κράνος για την ασφάλειά του και ξεκινήσαμε με κέφι για το πρώτο μας μάθημα.
Πότε είναι η σωστή στιγμή να μάθει ποδήλατο;
Αυτό είναι ένα καίριο ερώτημα για κάθε γονιό. Η επίσημη απάντηση είναι πως κάθε παιδί θα το κάνει στο δικό του χρόνο, αλλά κάπου εκεί γύρω στα 5-7 χρόνια το μικρό σου θα πετάξει τις βοηθητικές ρόδες.
Έχοντας λοιπόν όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, κάναμε οικογενειακώς την πρώτη απόπειρα μαθήματος. Μας είχαν πει από πριν ότι πρέπει να αποφύγουμε το δρόμο, αυτονόητο άλλωστε και να προτιμήσουμε ένα πάρκο με χώμα ή γρασίδι που έτσι κι αλλιώς «φρενάρει» την κίνηση και το παιδί δεν μπορεί να αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα και κάνει σχετικά ανώδυνα τα πεσίματα. Πήγαμε λοιπόν σε ένα μεγάλο γειτονικό πάρκο, με ίσια χωμάτινα δρομάκια και στην αρχή αφήσαμε το Βαλέριο να κάνει ποδήλατο με τις βοηθητικές ρόδες.
Το βασικότερο ήταν να εξοικειωθεί με τις στροφές που είναι ένα από τα δυσκολότερα σημεία, με δεύτερο σε δυσκολία το φρενάρισμα. Ο πατέρας του του εξήγησε πως λειτουργούν τα φρένα και ότι δεν πρέπει ποτέ να πατάει μόνο το ένα και κυρίως ποτέ μόνο το μπροστινό γιατί μπορεί να πέσει μπροστά με το κεφάλι. Κάναμε δοκιμές, έστριβε, σταματούσε, πήγαινε μια χαρά. Με τη διαφορά ότι δεν πειθόταν με τίποτε να βγάλουμε τις βοηθητικές ρόδες!
