Είναι πολλές φορές που υποτιμώ το τι σημαίνει να είσαι «μαμά». Ίσως γιατί είμαι άντρας και δεν κάνω υπεραναλύσεις, ίσως γιατί δεν έχω βρεθεί και πολλές φορές στη θέση της μαμάς, πάρα μόνο σαν βοηθός. Να όμως που τα έφερε έτσι η μοίρα και ένα ωραίο Σαββατοκύριακο καλοκαιριού, είχα μείνει μόνος με το μωρό στο σπίτι, γιατί η σύζυγός μου έλειπε στο εξωτερικό για ένα συνέδριο.
Πριν φύγει μου είχε πει να φέρουμε μια κοπέλα να με βοηθήσει αλλά ήμουν ανένδοτος. Σιγά το δύσκολο δηλαδή, να κρατήσεις ένα μωρό 13 μηνών, που περπατάει που δεν θηλάζει πια και που συννενοείσαι μια χαρά μαζί του. «Θα μείνω εγώ με το παιδί» είπα γεμάτος σιγουριά και αυτοπεποίθηση και μάλιστα θα το πάω και για μπάνιο. Αυτό το τελευταίο δεν ξέρω πώς το ξεστόμισα ακριβώς. Υποθέτω από τον υπερβάλλοντα ζήλο μου να αποδείξω ότι δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορώ να κάνω. Και όντως δεν υπάρχει δηλαδή, εκτός από το μαγείρεμα πολύπλοκων φαγητών. Α ναι και το σιδέρωμα. Εντάξει, διορθώνω, δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορώ να κάνω εκτός από κάποιες δουλειές, πολύ συγκεκριμένες και λίγες.
Εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό λοιπόν, ετοιμαστήκαμε για μπάνιο. Πήρα μια τσάντα, έβαλα μέσα δυο πετσέτες, τα μαγιό μας, μια μπάλα και ήμουν έτοιμος για μια μεγάλη περιπέτεια. Κατεβαίνοντας τις σκάλες με το μωρό αγκαλιά, σκεφτόμουν πως τελικά τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά και οι μαμάδες υπερβάλλουν. Πώς κάνουν έτσι; Ήμασταν έτοιμοι να μπούμε στο αυτοκίνητο, συγκεκριμένα τακτοποιούσα το μικρό στο καρεκλάκι του στο πίσω κάθισμα όταν χτύπησε το κινητό και ήταν η μαμά «μας». Της είπα με στόμφο «πάμε για μπάνιο».
«Α υπέροχα μου είπε», «πήρες πετσέτα για το παιδί»; Άκου κάτι ερωτήσεις… Φυσικά και πήρα απάντησα. «Καπελάκι του πήρες;» με ρώτησε «Ναι» είπα ψέματα, «μια δεύτερη αλλαξιά αν λερωθεί;», «κάποιο φρούτο και γιαουρτάκι για την παραλία»; «το μπιμπερό για το νερό;», «αντηλιακό»; άρχισε να με βομβαρδίζει. Είπα ένα τεράστιο ναι σε όλα και έκλεισα αμήχανος το τηλέφωνο.
Διάβασε τη συνέχεια στην επόμενη σελίδα
