Η Ελιάνα Χρυσικοπούλου καταγράφει τις σκέψεις από τις πρώτες βόλτες της με το μωρό στους δρόμους, τις καφετέριες, τα εστιατόρια και τα εμπορικά κέντρα της πόλης.
1. Τα πεζοδρόμια δεν είναι πεζο-δρόμια
Είναι ιδανικά για να παρκάρεις κάτω από το σπίτι σου το μηχανάκι σου, είναι τέλεια για να παρατήσεις το καρότσι του σουπερμάρκετ, είναι ό,τι πρέπει για τουαλέτα του σκύλου σου. Αλλά σίγουρα δεν είναι φτιαγμένα για να κάνουν αυτό που λέει το όνομά τους, δηλαδή να εξυπηρετούν πεζούς. Πόσο μάλλον πεζούς με παιδικό καρότσι ή – φευ – πεζούς με ειδικές ανάγκες. Έπαιζες marioland ως παιδί; Που έπρεπε να πηδήξεις, να σκύψεις, να στρίψεις και να μανουβράρεις για να αποφύγεις τις τρύπες και τις κακοτοπίες; Οι βόλτες με το καρότσι μοιάζουν με videogame. Με τη διάφορά πως το παιχνίδι δεν εξελίσσεται – είσαι κολλημένος μονίμως στην ίδια εκνευριστική πίστα.
2. Τα παιδικά καρότσια είναι παντού
Στα πάρκα, στους δρόμους, στις καφετέριες, στα εστιατόρια και κυρίως στα εμπορικά κέντρα. Ειδικά στα εμπορικά κέντρα είναι αντικείμενο – φετίχ, απαραίτητο αξεσουάρ, conditio sine qua non. Απορώ πως μου επέτρεπαν την είσοδο τόσα χρόνια που ήμουν ακάροτση. Πλέον τα παρατηρώ γιατί α) όπου υπάρχει καρότσι, υπάρχουν καλές συνθήκες για μωρά (κάτι αντίστοιχο με το «όπου υπάρχει νερό, υπάρχει ζωή») και β) συνειδητοποιώ πως τα καρότσια των άλλων είναι κάπως πιο πρακτικά από το δικό μας. Το δικό μας μοιάζει μετριαξονικό με το οποίο άνετα θα μπορούσαμε να πάμε βόλτα σε κακοτράχαλες ραχούλες, αλλά -σοβαρά τώρα-, ποιος θέλει να πάρει το μωρό και να πάει βόλτα σε κακοτράχαλες ραχούλες;
3. Σε κάποιες καφετέριες η μουσική παίζει πολύ, πολύ δυνατά
Με κίνδυνο να ακουστώ πολύ γριά (ή, εν πάση περιπτώσει, πολύ μάνα) γιατί να θες να πίνεις τον καφέ σου φωνάζοντας στην κολλητή σου «ΤΙ ΝΕΑ; ΠΩΣ ΤΑ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ;» για να σε ακούσει; Και γιατί να θες να μάθω και εγώ από την κολλητή σου πως τελικά δεν έφυγε το τριήμερο γιατί τσακώθηκε με τον Τάκη επειδή τον έπιασε να χαριεντίζεται με μια πιτσιρίκα στο viber; Το πιο αστείο, δε, είναι πως, όταν ξυπνήσει το μωρό και αρχίσει να κλαίει, όλοι σε αγριοκοιτάνε με ύφος «πωπω φασαρία».
Διαβάστε τη συνέχεια στο missbloom.gr
