Συναισθηματικές ιστορίες μιας τυπικής μαμάς
1. Οι διαφημίσεις με μωρά
Για την ακρίβεια τις έβρισκα εκνευριστικά κλισέ, έτσι όπως έδειχναν όλα τα μωρά να χαμογελάνε, να κοιμούνται γαλήνια στην κούνια τους, να κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Τώρα τις χαζεύω και αισθάνομαι κάτι να λιώνει μέσα μου.
2. Τα παιδικά ρουχαλάκια
Εντάξει, πάντα τα έβρισκα χαριτωμένα, έτσι μικροσκοπικά που είναι. Αλλά πλέον δεν μιλάμε για το κλασικό «άχου το». Βλέπω φουστανάκια, φορμάκια και παπούτσια για μωρά μικρότερα από την Ισαβέλλα και ξαφνικά αισθάνομαι φοβερή νοσταλγία και μια ελαφριά μελαγχολία. Δηλαδή τα γεννάς, τα φροντίζεις από νεογέννητα, τα κρατάς στην αγκαλιά σου μωράκια, γίνονται νήπια, παιδιά, έφηβοι και ξαφνικά μια μέρα σου λένε «μαμά, φεύγω, πάω στο Μπάντεν Μπάντεν να ζήσω τον έρωτα με τον Γερμανό που γνώρισα στην Αμοργό». Ε, όχι.
3. Τα βίντεο περί μητρότητας
Όσο εγώ έγραφα τον προσωπικό μου λίβελο για την Γιορτή της Μητέρας, κάποια άλλη μαμά έφτιαχνε αυτό το απόλυτα ρεαλιστικό βιντεάκι για το πώς είναι το εικοσιτετράωρό σου όταν είσαι μητέρα:
Διαβάστε τη συνέχεια στο missbloom.gr
