Από τη στιγμή που σκιρτά μέσα στα σπλάχνα σου μια ζωή, ως τη στιγμή που θα την κρατήσεις στην αγκαλιά σου… Ως τη στιγμή που θα δεις το μωρό σου να γελάει, να λέει τις πρώτες του λέξεις, να κάνει τα πρώτα του βήματα, να καρδιοχτυπάς μαζί του στο πρώτο σκίρτημα του έρωτα, να το στηρίζεις στην πρώτη του απογοήτευση, να το καμαρώνεις να πραγματοποιεί τους στόχους του, να ονειρεύεται και να κάνει πράξη… Ως εκείνη τη στιγμή που θα σε στήσει στον τοίχο… Θα σε ακυρώσει, θα σε αποκαθηλώσει φορώντας τα φτερά της εφηβείας… Ως τις πρώτες του διακοπές… Ως το πτυχίο και το κέρασμα για την πρώτη δουλειά, μέχρι τη στιγμή που θα κρατήσει το δικό του μωρό στην αγκαλιά… Κι ως την τελευταία στιγμή που θα ολοκληρώσεις τον κύκλο της ζωής σου, το παιδί ή τα παιδιά σου είναι η πρώτη και η τελευταία σου έννοια.
Είναι η σκέψη, η αγάπη, η φροντίδα…
Φροντίδα… λέξη κλειδί. Το παιδί σου χρειάζεται τη φροντίδα σου ειδικά τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Η μεγαλύτερη ανάγκη των παιδιών είναι για αγάπη και αποδοχή. Και αυτό χρειάζεται να δώσουν οι γονείς σε μεγάλες δόσεις και με πολλές αγκαλιές. Ένα παιδί έχει ανάγκη τους γονείς του να του προσφέρουν ένα υγιές, ήρεμο, σταθερό περιβάλλον για να μεγαλώσει, να αναπτύξει το χαρακτήρα του και να διαμορφώσει την προσωπικότητά του. Η επικοινωνία, η εκπαίδευση, η διασκέδαση είναι μέρος αυτής της φροντίδας. Ένα παιδί έχει ανάγκη από επιβράβευση για να αναπτύξει την αυτοπεποίθησή του. Έχει ανάγκη την αγκαλιά του γονιού για να εκφράσει τις ανησυχίες του, να μοιραστεί τις επιτυχίες του και να βρει συμπαράσταση στην απογοήτευσή του. Ένα παιδί έχει ανάγκη τη φυσική παρουσία του γονιού του σε διάφορες στιγμές της ζωής του. Όσο τα χρόνια περνάνε, σ’αυτή τη σχέση οι ρόλοι αντιστρέφονται.
Όταν ο γονιός μεγαλώνει, τότε χρειάζεται εκείνος τη φροντίδα του παιδιού του.
Έχει ανάγκη τη βοήθειά του, την παρουσία του, τη θαλπωρή του. Έχει πια ο γονιός ανάγκη από αγάπη και αποδοχή. Σε θέλει εκεί τις Κυριακές, στο γιορτινό τραπέζι. Έχει ανάγκη την επίσκεψή σου και ίσως απαιτήσει να αλλάξεις το πρόγραμμά σου για να τον πας στο γιατρό. Δεν καταλαβαίνει την ανάγκη σου να φύγεις από το σπίτι και να μείνεις μόνος σου. Όπως κι εσύ δεν καταλαβαίνεις, γιατί επρεπε να τον μοιράζεσαι, όταν ήταν μικρός, με τη δουλειά του.
Η μέση και μετά η τρίτη ηλικία, οι αντοχές που μειώνονται, ίσως ο χαμός του συντρόφου, η οικονομική δυσκολία, κάνουν τους γονείς ακόμα πιο ευάλωτους κι η ανάγκη για φροντίδα μεγαλώνει. Όταν η ανάγκη αυτή του γονιού δεν καλύπτεται στο βαθμό που ο ίδιος θεωρεί ικανοποιητικό, αρχίζουν τα παράπονα, οι συναισθηματικοί εκβιασμοί και τα δράματα. Τότε έρχεται η ώρα που ο γονιός θα ζητήσει να εισπράξει, ίσως και με τόκο, τη φροντίδα που ο ίδιος έδωσε στο παιδί του. Ίσως και να την απαιτήσει…
