Όταν ο σύζυγός μου έγινε δάσκαλος, κρέμασε μια αφίσα στην αίθουσα διδασκαλίας του με τις “προσδοκίες” που είχε από τους μαθητές του. Και παρά το γεγονός ότι οι μαθητές του αμέσως τους χλεύασαν και σκέφτηκαν ότι οι κανόνες ήταν ανόητοι, ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου έδειξαν ότι ανταποκρινόντουσαν πολύ καλά σε αυτούς. Κι αυτό γιατί οι κανόνες ήταν πάντα εκεί. Κάθε φορά που έμπαιναν στην τάξη, τους έβλεπαν. Και κάθε φορά που παραβιαζόταν ένας κανόνας, όλοι μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν γιατί. Η μέθοδος ήταν απλή και αποτελεσματική.
Στο σπίτι μας ωστόσο, χρειάστηκε να επισκεφτώ έναν ψυχολόγο για να συνειδητοποιήσω ότι δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να κάνουμε το ίδιο. Ένιωθα λίγο χαμένη με την ανατροφή των παιδιών μου. Ο ψυχολόγος με βοήθησε να δω ότι και τα παιδιά μου αισθάνονταν το ίδιο. Τόσα χρόνια είχα την αίσθηση ότι γνώριζαν τους κανόνες, παρόλο που δεν τους είχαμε ορίσει ποτέ, για το πώς ήθελα να λειτουργεί η οικογένειά μου. Εκνευριζόμουν τόσο πολύ όταν δεν ενεργούσαν όπως νόμιζα ότι έπρεπε, παρόλο που δεν είχα ποτέ σαφείς προσδοκίες από αυτά.
Κι έτσι αποφασίσαμε όλοι μαζί να ορίσουμε κάποιους βασικούς κανόνες για την οικογενειακή μας ζωή.
1. Να μιλάμε με σεβασμό.
Αυτό ισχύει τόσο για εμένα και τον σύζυγό μου όσο και για τα παιδιά μου. Πόσες φορές με έχουν δει τα παιδιά μου να ρίχνω ματιές στο σύζυγό μου ή να ψελλίζω άσχημα λόγια για αυτόν μέσα από τα δόντια μου; Τίποτα δεν πονάει περισσότερο από το να ακούω τη σαρκαστική μου φωνή να βγαίνει από το στόμα των γλυκών παιδιών μου. Είναι τρομακτικό να διαπιστώνεις πόσο μας μιμούνται τα παιδιά μας.
2. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι για την καθαριότητα του σπιτιού.
Η μεγαλύτερή κόρη μου πρότεινε με ενθουσιασμό να εφαρμόσουμε έναν κανόνα που όλοι “βοηθάμε τη μαμά να καθαρίσει!” Επειδή είμαστε και οι δύο γονείς με πλήρη απασχόληση και δουλεύουμε για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, ήταν σχετικά εύκολο να καταλάβουμε όλοι ότι δεν είναι δική μου δουλειά να κρατώ το σπίτι μας καθαρό. Έτσι, στο βιβλίο των οικογενειακών κανόνων, σημειώσαμε ότι: όλοι συμμετέχουμε στην καθαριότητα του σπιτιού.
3. Να φτιάχνουμε αναμνήσεις.
Προφανώς, οι οικογενειακοί κανόνες πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από καθαριότητα και οδηγίες. Είναι επίσης για το πώς θέλουμε να ζήσουμε ως οικογένεια. Όταν τα παιδιά μου επεσήμαναν ότι μερικές από τις σπουδαιότερες δουλειές που κάνουμε ως οικογένεια είναι να γελάμε και να κάνουμε αναμνήσεις, συγκινήθηκα και φούσκωσα από υπερηφάνεια. Να δημιουργούμε αναμνήσεις. Λοιπόν, αυτός είναι ο κανόνας νούμερο #1!
