Μοιράζομαι, χαμογελώ, γελώ, φωνάζω, αναφωνώ, φιλώ, αγκαλιάζω, αυτά είναι τα ρήματα της χαράς.
Μη φοβάστε να κάνετε φασαρία. Δείξτε τη χαρά σας με πολύ θόρυβο, φωνάζοντας, πηδώντας, σηκώνοντας τα παιδιά ψηλά. Η χαρά είναι μια σωματική ανταλλαγή.
Μπορούμε ακόμα να ξυπνήσουμε στα παιδιά τη χαρά της αισθητικής, να τους μάθουμε να βλέπουν την ομορφιά: «Κοίτα, μαμά, το φεγγάρι τι όμορφο που είναι!» Είναι τόσο γλυκό να το ακούει κανείς από το στόμα ενός μικρού παιδιού. Να λέτε με τ΄όνομά του ό,τι βλέπετε γύρω σας. Μοιραστείτε. Θα πετύχετε ως αμοιβή ερωτήσεις παράξενες, αλλά αστείες και χαριτωμένες.
Η αγάπη και η χαρά είναι το λίπασμα της ανάπτυξης του ανθρώπου. Όσα «σ΄αγαπώ» και «είμαι ευτυχισμένος που ζω μαζί σου» κι αν πει κανείς, ποτέ δεν είναι αρκετά. Μην υποτιμάτε αυτά τα γλυκά λόγια, να τους τα λέτε όσο συχνά θέλετε, πολλές φορές τη μέρα, πάντα όμως κοιτώντας το αγαπημένο σας στα μάτια, δημιουργώντας μια φυσική επαφή, ενώ νιώθετε το συναίσθημα της αγάπης και της τρυφερότητας. Ένα «ναι, σ΄αγαπώ» χωρίς να σηκώσετε τα μάτια από τα πιάτα δεν γεμίζει με χαρά την καρδιά του παιδιού που το ακούει. Βέβαια, δεν είναι δυνατόν να είναι κανείς συνέχεια χαρούμενος και, κυρίως, δεν χρειάζεται να προσποιείται. Αν όμως δεν είστε χαρούμενοι τουλάχιστον ένα 80% του χρόνου που είστε ξυπνητοί, θα πρέπει να αλλάξετε κάτι στη ζωή σας.
Συναισθηματικά προβλήματα σάς απαγορεύουν την ευτυχία; Λύστε τα! Είναι ευθύνη σας ως γονιός. Διαφορετικά τα παιδιά σας θα τεθούν ασυνείδητα στην υπηρεσία των κρυφών σας καημών, έστω (και κυρίως τότε) κι αν δεν τους μιλήσετε ποτέ για αυτούς.
Τα παιδιά είναι έτοιμα να αποκηρύξουν πολλά στοιχεία της προσωπικότητάς τους προκειμένου να ξαναφέρουν το χαμόγελο στο πρόσωπο ενός γονιού που είναι πολύ λυπημένος ή θυμώνει συχνά.
Ας αναζητήσουμε μέσα μας πηγές ενδόμυχης χαράς. Ας μην αφήσουμε να μας κυριεύσει η κατάθλιψη, η ρουτίνα, η σοβαρότητα. Δεν είναι τόσο περίπλοκο να είναι χαρούμενος κανείς. Μπορεί να το καταφέρει παρά τις δύσκολες εξωτερικές συνθήκες. Αν δεν τα καταφέρνουμε μόνοι, μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια.
Ένας γονιός γεμάτος εσωτερική χαρά τη μεταδίδει στα παιδιά του και αυτή είναι η πιο ωραία κληρονομιά που μπορούν να λάβουν.
Μόνο αν αυξήσουμε το επίπεδο της χαράς μέσα στις οικογένειες και μέσα στα σχολεία θα μπορέσουμε να συμπαρασταθούμε στα παιδιά μας στο δρόμο της ανάπτυξής και της ευχαρίστησης τού να ζει κανείς. Αρκεί κάτι ασήμαντο. Μια πασχαλιά, ένα κάστανο, μια πίτα από άμμο, ένα μικρό δώρο έκπληξη, κεριά για το δείπνο, ένα πέταγμα μπαλονιού, φυσαλίδες… Αγάπη, τρυφερότητα.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Isabelle Filliozat – «Στην καρδιά των συναισθημάτων του παιδιού», εκδόσεις Ενάλιος.
