Πολλές φορές αναρωτιέμαι για ποιους λόγους θέλει κάποιος να τεκνοποιήσει, κοινώς να κάνει παιδί. Παλιά, που με έτρεχε η γιαγιά μου στις εκκλησίες πίστευα ότι έφταιγε το αυξάνεσθε και πληθύνεσθε. Όταν έγινα πιο ρομαντική, το απέδωσα στην αγάπη για τα παιδιά. Άλλες φορές το θεώρησα ως τη δημιουργία νοσοκόμων του μέλλοντος, για να σε γηροκομήσουν. Να σου δώσουν ένα ποτήρι νερό – λες και τα γεράματα είναι ένα είδος αφυδάτωσης. Τώρα που μεγάλωσα -λίγο- ανακάλυψα ότι, για κάποιους, η απόκτηση παιδιού αποτελεί στοιχείο κοινωνικής καταξίωσης. Κάτι σαν “να πάρουμε ένα καλό αυτοκίνητο μη μας λένε και παρακατιανούς”. Ή, αφού έχουν όλοι DVD εμείς γιατί όχι.
Ακούγεται σκληρό και επικριτικό, αλλά δυστυχώς επιβεβαιώνομαι πολλές φορές. «Έκανα παιδί για να γεμίσει η ζωή μας». Αν υπάρχει κενό μεταξύ σας, ένα παιδί δεν θα το γεφυρώσει. Γιατί ένα παιδί δεν είναι παραγέμισμα μιας σχέσης. Και αυτό θα βγει στην πορεία. Γιατί τα κενά δεν γεμίζουν με ανθρώπους. Γεμίζουν με συναισθήματα. Το να «χρησιμοποιήσεις» έναν άλλο άνθρωπο για να δώσεις χρώμα στη ζωή σου, το πιο πιθανό είναι να γίνει μαύρη η δική του και εσύ να παραμένεις σε μια άοσμη, άγευστη και άχρωμη σχέση.
Κανένας δεν αμφισβητεί ότι οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους. Όμως η μορφή της αγάπης προσδιορίζεται από το κίνητρο που τους οδήγησε στην απόφαση να αποκτήσουν ένα παιδί.
Έτσι έχουμε μια αγάπη που «πνίγει» γιατί κρεμόμαστε από πάνω του, αφού δεν έχουμε κάποιον άλλο να πιαστούμε – το κενό που λέγαμε. Είναι η φιλελεύθερη αγάπη του τύπου «κάνε ό,τι σου αρέσει και μη με ζαλίζεις». Είναι η αγάπη «φυλακή», όπου κλειδώνεις έναν άνθρωπο μέσα σε μια αγκαλιά σφιχτή σα μέγγενη, από φόβο μη σου φύγει και έρθεις πάλι αντιμέτωπος με το … κενό και η αγάπη «από υποχρέωση», γιατί έτσι πρέπει, άλλο που πράξεις και συμπεριφορές δείχνουν ότι αυτή η αγάπη είναι γεμάτη στολίδια και αρώματα και από ουσία… τζίφος, κενό.
Η μεγάλη μου απορία όμως έχει να κάνει με την τεκνοποίηση ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης. «Αφού είχαν όλοι οι φίλοι μας παιδιά…». «Ένα παιδί σε ολοκληρώνει». Όχι, ένα παιδί δεν σε ολοκληρώνει. Για να το κάνεις πρέπει να είσαι ήδη ολοκληρωμένος και να αποζητάς να προσφέρεις να δώσεις και να δοθείς, να πάρεις, να μάθεις και να είσαι πάντα εκεί.
Για να μην ασχοληθώ με τα «καλοπροαίρετα» σχόλια του κοινωνικού περίγυρου, του τύπου «Δεν έκαναν και ένα παιδί». Είναι η στιγμή που ο κοινωνικός περίγυρος σε βλέπει ως μισό άνθρωπο γιατί δεν έκανες παιδί. Από πότε η τεκνοποίηση χαρακτηρίζει επιτυχημένους και αποτυχημένους ανθρώπους;
Γιατί για μερικούς, δυστυχώς, έτσι πάει. Aυτοκίνητο, Plasma Τv, Παιδιά κ.λ.π
