– Έχω να πάω σε 2 παιδικά πάρτι αυτό το σαββατοκύριακο! είπα κάπως αλλαλιασμένη στον μεγάλο μου γιο (22 χρονών) την Παρασκευή. Χαμογέλασε και μου είπε:
– Ε, εσένα σου αρέσουν τα πάρτι, θα περάσεις καλά!
Και είναι αλήθεια. Περνάω ωραία στα παιδικά πάρτι. Για πολλούς λόγους:
1. Συζητάω με γυναίκες που έχουν παρόμοιους νταλκάδες αυτή την περίοδο,
ελάχιστο χρόνο. Μικρά παιδιά που πετάνε μπάλες / βελάκια / κεφτεδάκια στο κεφάλι σου. Δρομολόγια σχολείο – σπίτι κλπ. Σκατά προσωπική ζωή. Ντιπ καθόλου χρόνο.
2. Επικοινωνώ με τις άλλες μαμάδες σε επίπεδο και μη-μαμαδικό,
λέμε, δηλαδή και σπουδαία πράγματα που τα θυμάμαι μετά. Ή που μας φέρνουν ανακούφιση / ανάταση / γέλιο.
3. Ψοφάω για φαγητά παιδικού-πάρτι
τυροπιτάκια, σπανακοπιτάκια, λουκανικοπιτάκια χωρίς το λουκάνικο (τα παιδιά ζητάνε πάντα τα λουκάνικά μου), κεφτεδάκια, κέικ, μπισκότα και τούρτες. Αλλά αυτές είναι άλλο νούμερο.
4. Οι τούρτες:
με σοκολάτα, γλάσο, κρέμα, φράουλες, ζαχαρόπαστα. Της Παναγιάς τα μάτια. Είναι αριστουργηματικές τόσο να τις βλέπεις όσο και να τις τρως. Και που αλλού βρίσκεις τούρτες σήμερα, σε ατέλειωτη ποικιλία σχεδίων; Πουθενά, μόνο στα παιδικά πάρτι.
5. Τα παιδιά είναι πραγματικά ευτυχισμένα στα πάρτι,
περνάνε τέεεεεεελεια, όπως λένε. Ακόμα κι ένα αποτυχημένο παιδικό πάρτι, με χάλια κλόουν, λιωμένη τούρτα και μπριζωμένη μαμά που φοβάται (άκου τώρα!) μην της λερώσουν τα χαλιά, είναι καλύτερο από το να κάθεται μόνο του το παιδί και να πήζει.
6. Τα δώρα, που ναι μεν δεν τα παίρνει το δικό σου παιδί, τα ανοίγει δε το παιδί που γιορτάζει με τόσο ενθουσιασμό, που δεν μπορεί να μην σε παρασύρει κι εσένα.
Ο ενθουσιασμός είναι μεταδοτικός, τρέχει σαν κύμα μέσα σε ένα πάρτι και κρατάει κάμποση ώρα.
7. Το χαμόγελο.
Όσο χάλια και αν είσαι όταν μπαίνεις στο πάρτι, αποκλείεται να μην φύγεις με χαμόγελο. Έστω κι αν συνοδεύεται από πονοκέφαλο. Δεν ξέρω γιατί, ίσως λόγω του μεταδοτικού ενθουσιασμού (βλέπε: 6)
8. Η διάρκεια σε πραγματικό χρόνο:
δύο ώρες, τόσο κρατάει ένα καλό πάρτι. Από τις τρεις ώρες και μετά, εκτροχιάζεται (=τα παιδιά αρχίζουν να σφάζονται) κι εσύ δεν ξέρεις τι άλλο να φας. Εκτός που το κεφάλι σου πάει να σπάσει, δηλαδή.
9. Όταν το πάρτι δεν είναι στο σπίτι σου,
απλώς βοηθάς την οικοδέσποινα να πάει τα πιάτα / ποτήρια στην κουζίνα και φεύγεις. Τα τσιπς από το χαλί θα τα βγάλει κάποιος άλλος, όπως και τα πατημένα κεφτεδάκια από το παιδικό πάπλωμα. Ή το ταβάνι του σαλονιού.
10. Η διάρκεια σε χρόνο ζωής:
θα πηγαίνεις σε παιδικά πάρτι για 12 χρόνια της ζωής σου. Άντε για 13, αν όλα πάνε καλά κι είσαι τυχερή. Μετά σταματάει το σώου. Το παιδί σου, ξαφνικά, μια μέρα δεν καταλαβαίνει τι του λες. Θα πάει μόνο του εννοείται σε πάρτι. Ούτε να το διανοηθείς. Και τι θέλεις πια από αυτόν / ήν; Ξεκόλλα. Τέλειωσε το πανηγύρι. Μέχρι και φακ όφ, δηλαδή.
11. Έχουμε κάνει πάρτι του μεγάλου (γιου):
στο στούντιο φωτογραφίας του μπαμπά του, στο σπίτι, στο πάρκο. Και επειδή έχει γενέθλια Ιούνιο, σε γηπεδάκια ποδοσφαίρου από μια ηλικία και μετά. Τα θυμάμαι όλα. Όπως και ένα ενδιάμεσο πάρτι σε παιδότοπο με φουσκωτά. Τότε που είχε μόλις ξεφυτρώσει το φρούτο. Περνούσα πάντοτε πολύ ωραία και αγαπούσα τις μαμάδες-φίλες που ερχόντουσαν, ειδικά στα γηπεδάκια, να μου κάνουν παρέα…
12. Τα μικρότερα αδέρφια του έχουν γενέθλια μέσα στα Χριστούγεννα,
οπότε τα πάρτι γίνονται στο σπίτι. Οι τούρτες που ξεμένουν τις επόμενες μέρες είναι το αγαπημένο μου πρωινό (μέχρι να χαλάσουν και να πεταχτούν ή να φαγωθούν ολοκληρωτικά…) και οι μπόμπες της χθεσινής μέρας είναι αξεπέραστα σνακ.
13. Γενικά, μη βαριέστε τα παιδικά πάρτι,
δεν μπορείτε να φανταστείτε με πόση θλίψη κι ασήκωτη αίσθηση έλλειψης θα περνάτε, αργότερα, μπροστά από γηπεδάκια ποδοσφαίρου στολισμένα με μπαλόνια κι επιγραφές «ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΤΙ!» Σας φαίνεται κουλό τώρα, αν το παιδί σας είναι 4-8 χρονών, αλλά ναι! Και με πόση ελπίδα θα περιμένετε τα πάρτι των εγγονών σας, για να ξαναμπείτε επιτέλους στο τριπάκι και να ξαναφάτε ένα λουκανικοπιτάκι χωρίς λουκάνικο…
