Πόσο με εκνευρίζουν τ’άχρηστα, πλην, όμως, κιουτ δώρα-παπαρίτσες απ’τα γνωστά φτηνά πολυκαταστήματα, που χαλάνε σε μισή μέρα και δεν έχουν καμία χρησιμότητα ούτε καν αισθητική, δεν μπορώ να το περιγράψω.
Τσόχινα καλαθάκια, μπαμπουδένια καλαθάκια, μανταλάκια-αγιοβασίληδες, οι κλασσικές κοκκινο-πράσινες πετσέτες κουζίνας που ξεβάφουν πριν μπουν στο πλυντήριο (παγκόσμια πρώτη). Πλαστικά χριστουγεννιάτικα λουλούδια με χρυσόσκονη που μαδάει παντού, προϊόντα σωματικής υγιεινής που δεν ξεπλένονται με την καμία. Σκουφάκια αγιοβασίλη που ξηλώνονται στις ραφές, μπρασελέ με κουδουνάκια που πέφτουν. Φλυτζανάκια, κουπάκια, πιατάκια, καλαμάκια και οτιδήποτε κολλάει με –άκια στο τέλος… Έχω κι εγώ κάμποσα, εννοείται, λόγω παιδιών: Κουπίτσες, κουπάκια, γαβαθίτσες «για δημητριακά», κουταλάκια με ζωάκια. Καμιά φορά κοιτάω την κουζίνα μου και τραβάω τα μαλλιά/αυτιά μου από τα νεύρα.
Μας τα έχουν κάνει δώρα.
Ή τα έχουμε αγοράσει με τα χεράκια μας, επειδή κανείς δεν είναι τέλειος. Μας έσφιξε η ανάγκη. Κάποιος γκρίνιαζε για μια κουπίτσα-αηβασίλη. Τι νομίζετε; Έτσι την πατάει ο γονιός…
Έχεις όμως να πάρεις δώρα σε, τουλάχιστον, 20 νοματαίους, μέλη της οικογένειάς σου και φίλους, παρατρεχάμενους, γενικά κόσμο.
Κι ας υποθέσουμε ότι έχεις 50-100€ για αυτή τη δουλειά. Όπως και να τα μοιράσεις, όσο προσεκτική κι αν είσαι, δεν βγαίνει ούτε ένα δώρο της προκοπής. Έκανα τις γνωστές γυροβολιές.
Παλιά έβρισκα οικονομικά δώρα στα Body shop, αλλά πια τίποτα εκεί δεν κοστίζει κάτω από 20άρικο
(=ένα δώρο. Για ποιαν/ον; αδερφή, κολλητή, άλλη κολλητή; Ποιος να΄ναι απόψε ο τυχερός; Δεν γράφω τη συνέχεια, παρα-είναι δυσοίωνη, ξεχάστε το το τραγούδι, η ουσία μετράει).
Τα ίδια και σε γνωστά εγγλέζικα μαγαζιά, που μπορούσες να πάρεις ένα ωραίο κασκόλ κάποτε με κάτω από 10άρικο. Τώρα, όλα ξεκινάνε από 25€, που δεν παίζει (για ένα κασκόλ; Μα είμαστε καλά; Με 25€ ψωνίζεις τρόφιμα για 2 μέρες, με οικονομία και χωρίς τίποτε το ακριβό στο καλάθι, αλλά εντάξει).
Στα καλλυντικάδικα τζενέραλυ, μπορεί να πετύχεις προσφορές σαμπουάν-κρέμες μαλλιών. Π.χ. τα Aussie που τα δίνουν δύο στην τιμή του ενός. Αλλά σε ποια κάνεις δώρο ένα σαμπουάν+1; Ή μια μάσκα + 1 κρέμα μαλλιών; Μόνο σε πολύ δικό σου άτομο που καταλαβαίνει τον πόνο σου και επίσης λούζεται. Και πάλι δεν καθαρίζεις με κάτω από δεκάρικο. Τα «δικά τους», με την στάμπα της εταιρείας, είναι μεν κι αυτά γύρω στο δεκάρικο, από μούρη σκίζουν κι από περιεχόμενο, όχι ότι σου καίνε το τζιέρι, καμία σχέση… απλώς είτε τα χρησιμοποιείς είτε όχι, μια η άλλη (=δεν πλένουν). Μπορείς να τα προσφέρεις δώρο στις ωραίες συσκευασίες τους. Κάνουν καλή φιγούρα. Έχουν και κάποια χρησιμότητα σε ώρα ανάγκης (που ξεμένει o δωρολήπτης). Αν θέλεις, όμως, να μην είσαι ντιπ τσιπουίτα, το 20άρικο θα το χώσεις, δεν γίνεται αλλιώς.
Κατέβηκα στην Ομόνοια μια μέρα, όπου θυμόμουν σε γωνία της Αγίου Κωνσταντίνου ένα μαγαζί-βιοτεχνία με βαμβακερά, εσώρουχα, νυχτικά κλπ. Μέσα στην ρομαντική μου τύφλα, μάλιστα, το θυμόμουν οικονομικό. Τζίφος! Η ανδρική φανέλα-τησερτ έχει από 12€. Με την χάλια στα 9, άμα θέλεις ρέστα. Κι ό,τι αξίζει τον κόπο είναι από 15€ και πάνω. Τα κινέζικα της γύρω περιοχής, μια και είχα πάρει φόρα, τα έχουν όλα από 10€ και πάνω. Κάνουν άλλες τιμές στους κινέζους και συμφέρουν, αλλά δεν είμαι Κινέζος.
Μπορεί να βρεις κάτι της προκοπής στα 12-15€ μετά από ψάξιμο και με την Κινέζα στο σβέρκο σου, να προσέχει μην κλέψεις καμιά πλαστική κιλότα.
Στην Θόλου εκεί κάτω από το Σύνταγμα είναι τα μαγαζιά με είδη συσκευασίας, που έχουν πονηρευτεί κι αυτά. Δεν βρίσκεις πακετάκι με 5-6 συσκευασίες δώρων ούτε καν λίγο νόστιμο, με λιγότερα από 8-10€. Σε περίπτωση που θέλεις να πάρεις κάτι από φτηνομάγαζο και να το σερβίρεις με καλό τσαντάκι, το τσαντάκι θα σου βγει 2-4€ το λιγότερο. Πόσο να έχεις πάρει το τζιτζιριμίτζιρι, το άκτσιουαλ δώρο; 1€;
Υπάρχει συγκεκριμένο μαγαζί που έχει πράγματα νόστιμα με 1€ αλλά ΠΟΛΥ μικρά, αδερφέ μου, αλλά με καλύτερο ντιζάιν από άλλα. Τα καθρεφτάκια (1€) για την τσάντα είναι ωραία, πήρα 2-3, και πως τα δωρίζω σόλο; Ένα καθρεφτάκι-μίνιον σε τσαντάκι με Αγιοβασίλη, να περιμένει η άλλη ότι έχει κάτι της προκοπής το γαμοτσαντάκι και να βρίσκει μέσα το καθρεφτίδιο, που όσο πάει μικραίνει; Οτιδήποτε ωραίο πραγματικά και χρήσιμο, σε πάει στο δεκάρικο. Τα παιχνίδια των Σκανδιναβών χαλάνε αυτόματα μόλις τα ανοίξεις. Εκτός που είναι ακριβά. Εκτός που μας έχει τύχει 3 (τρεις!) φορές δώρο-παιχνίδι που του έλειπε κομμάτι και δεν συναρμολογείται αλλά δεν το αλλάζουν χωρίς την απόδειξη. Μου είπανε ότι αυτά στέλνουν στους ιθαγενείς.
Στις πατρίδες τους είναι καλύτερης ποιότητας τα δώρα, μπορεί…
Πάμε παρακάτω. Πράγματι. Το πιο σωστό δώρο (βιβλία από μπαζάρ και ξεπουλήματα εκδοτικών οίκων/βιβλιοπωλείων που μπορείς να βρεις με 1-5€) το αγόρασα από περίπτερο στην Ακαδημίας. Τέλειο, εικονογραφημένο οδηγό βουλγάρικης κουζίνας με 1€. Ήταν του ’87, καλή χρονιά για τα βιβλία, και σε άψογη κατάσταση. Ποιος μαγειρεύει βουλγάρικα πιάτα; Γιατί, μαγειρεύει κανείς Γαλλικά πιάτα, όταν πέφτει στα χέρια του οδηγός γαλλικής κουζίνας;
Όταν λέω βιβλία, δεν εννοώ τα μεγάλα καταστήματα ηλεκτρονικών που έχουνε και βιβλία, όπου άντε να πετύχεις προσφορές με 5-8€. Αναφέρομαι σε αποθήκες και βιβλιοπωλεία της γειτονιάς. Κεντρικά, στάνταρ βιβλιοπωλεία, τύπου Πολιτεία. Ή (βιβλιοπωλεία) εκδοτικών οίκων, που θέλουν να ξεφορτωθούν το στοκ τους.
Κι αυτό θέλει ψάξιμο, αλλά το «παίρνω δώρα» πια έχει γίνει άθλημα, μη σας πω σκληρή δουλειά…
Γιατί δεν είναι μόνο τα δώρα που παίρνεις στον άνθρωπο που αγαπάς. (= Δεν θέλεις να ξινίσει τα μούτρα του / της. Καθόλου, όμως.)
Είναι και τα δώρα-υποχρέωση (= άπαπα) και
Τα δώρα-που-φέρνει-ο-Άι βασίλης-στο-παιδάκι (= δεν το γλυτώνεις με τίποτα),
Συν τα εορταστικά γλυκά που έχουνε τιμές κιλού στα όρη και στα βουνά (= υψηλές). Αλλά και πάλι, καλύτερα είναι από το γιορτινό κουπάκι ή το ξεβαφουάρ πετσετάκι κουζίνας.
Οπότε, που καταλήγουμε; Ξηροί καρποί, ποτά (ναι, από 15€ και πάνω…) γλυκά, άντε και κανένα καθρεφτάκι, βραχιολάκι, κουκλάκι, αλλά οπωσδήποτε όχι γιορτινό πετσετάκι. Πληζ. Έχω 2-3 από περασμένες χρονιές κι ακόμα βγάζουν πρασινίλα, λες κι είναι παλαιο-Πασόκοι…
Γράφει η Μανίνα Ζουμπουλάκη.
