«Το δείπνο σερβιρίστηκε! Οι κοτοκροκέτες είναι βιολογικές, από κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής που τα ίδια μού είπαν ότι ήθελαν να πεθάνουν για να ταΐσουν τα παιδιά μου. Τα άλειψα με αλεύρι αμυγδάλου χωρίς γλουτένη και προβιοτικά πριν τα ψήσω σε ένα ταψάκι που είχα ψεκάσει ελαφρώς με λάδι καρύδας και πρωτόγαλα. Αυτές δεν είναι τηγανητές πατάτες, είναι μίσχοι γουλιών από τον κήπο μου, ελαφρώς τηγανισμένοι σε φιστικέλαιο από τις φιστικιές μου. Τα σέρβιρα σε δίσκο που κατασκευάσαμε με τα παιδιά μου το απόγευμα στο σαλόνι μας που δεν έχει τηλεόραση. Αυτά δεν είναι λεκέδες από λίπος, είναι τα δάκρυα χαράς του γιου μου. Είναι τόσο ευγνώμων για κάθε γεύμα. Μόλις τώρα μου είπε “μαμά, ευχαριστώ που μου χάρισες ζωή μέσω τοκετού στο σπίτι, όπως και γι’ αυτό το νόστιμο σπιτικό φαγητό. Σε αγαπώ, θεά”».
Βρήκα πολύ αστείο αυτό το ποστ της Αμερικανίδας συγγραφέως Bunmi Laditan, το οποίο συνόδευε τη φωτογραφία ενός εμφανώς λιπαρού, σαφέστατα ανθυγιεινού και, φυσικά, λαχταριστού έτοιμου παιδικού γεύματος με κοτοκροκέτες. «Ψέματα, γέννησες με καισαρική, τα παιδιά σου δεν θα σε αγαπήσουν ποτέ», της απάντησε επίσης χιουμοριστικά ένας σχολιαστής. Το ποστ έγινε viral, σαν ένα μαζικό «ουφ» των μαμάδων μπροστά στους άπειρους κανόνες που διέπουν σήμερα τη μητρότητα.
Φίλη μού διηγούνταν πρόσφατα ένα περιστατικό που έζησε σε παιδικό πάρτι, όπου μία από τις μαμάδες ήταν έγκυος στον όγδοο.
«Πώς θα γεννήσεις;», τη ρώτησε μια άλλη μητέρα. «Μάλλον με καισαρική, το παιδί δεν έχει γυρίσει». «Ο γιατρός σου σε κοροϊδεύει», της επιτέθηκε με ύφος ειδήμονα η άλλη μπροστά σε όλο τον κόσμο. «Είναι απαράδεκτο», κατέληξε. Προφανώς το μεγάλο βιβλίο της καλής μαμάς δεν περιλαμβάνει κεφάλαιο για τη στοιχειώδη ευγένεια.
Ανάλογο bullying υφίστανται και οι νέες μητέρες που δεν θέλησαν ή δεν κατάφεραν να θηλάσουν το μωρό τους. «Δίνετε στο παιδί φόρμουλα; Από τώρα;», ρώτησαν με επικριτική διάθεση σε αντίστοιχη μάζωξη τον πατέρα μωρού τριών μηνών. «Ναι, είμαστε κακοί άνθρωποι», απάντησε εκείνος χωρίς να χύσει στάλα ιδρώτα. Οι μπαμπάδες αναλαμβάνουν πια πολλά, αλλά ευτυχώς όχι μερίδιο στην ενοχικότητα.
Για να μην παρεξηγηθούμε, η τάση του φυσικού τοκετού και η επανάκαμψη του θηλασμού είναι από τις πολύ θετικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, ειδικά στη χώρα μας, όπου οι καισαρικές είχαν γίνει καθεστώς.
Όμως από το ένα άκρο πηδήξαμε στο άλλο, φτάνοντας στο οξύμωρο να πλημμυρίζουμε με άγχος απόδοσης το «πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο».
Ίδιες υπερβολές και στο φαγητό. Είναι πράγματι φανταστικό ότι αρχίσαμε να ψωνίζουμε λαχανικά στην εποχή τους, ει δυνατόν βιολογικά, ότι περιορίσαμε τα περιττά λίπη και ελέγχουμε τα συντηρητικά των τροφίμων. Αλλά και πάλι περάσαμε από τα «α λα κρεμ» της κουζίνας των μαμάδων μας στο να κρύβουμε την κρέμα γάλακτος μέσα σε φύλλα λαχανίδας μην τυχόν μάς πάρει κανένα μάτι.
Γράφει η Λίνα Γιάνναρου – Kathimerini.gr
