Μια πολύ καλή φίλη και δασκάλα μου σε συζήτηση που είχαμε για τα παιδιά, μου έλεγε ότι έχει εντυπωσιαστεί (αρνητικά) με αρκετούς γονείς που την επισκέπτονται για να ρωτήσουν για τις επιδόσεις του παιδιού τους.
Μου έλεγε, λοιπόν, πως τουλάχιστον οι μισοί, αφού πληροφορηθούν για τα δικά τους παιδιά κάνουν ερωτήσεις και για άλλα, γι’ αυτά τουλάχιστον που τυχαίνει να γνωρίζουν είτε προσωπικά είτε από διηγήσεις των παιδιών τους.
“Τα άλλα παιδιά τι βαθμούς πήραν στο συγκεκριμένο τεστ;”, “Ο Γιάννης εξακολουθεί να δημιουργεί προβλήματα στην τάξη”; “Ο Μάρκος είναι ο καλύτερος μαθητής ε;”. Εκτός από το ότι η συγκεκριμένη τακτική κρύβει μέσα της στοιχεία κουτσομπολιού, οι γονείς θα έπρεπε να ξέρουν ότι τα δεδομένα των άλλων μαθητών είναι απόρρητα και δεν έχουν καμία δουλειά να ρωτούν για τα άλλα παιδιά, εκτός αν έχουν γραπτή εξουσιοδότηση από τον γονιό κάποιου παιδιού – που εννοείται ότι δεν έχουν.
Αν ένα άλλο παιδί δημιουργεί προβλήματα στην τάξη είναι καλό αντί να το στιγματίζουμε να έχουμε στο μυαλό μας πως μπορεί να περνά μια δύσκολη φάση με την οικογένειά του που να το οδηγεί συχνά σε σπασμωδικές κινήσεις και ανάρμοστε συμπεριφορές. Αν κάποιο παιδί είναι επιθετικό, να είστε σίγουροι ότι οι εκπαιδευτικοί θα κρατήσουν το δικό σας ασφαλές και θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να βελτιώσουν την κατάσταση.
Από την άλλη το να συγκρίνεις μονίμως το παιδί σου με τα άλλα παιδιά, είναι άδικο για το ίδιο το παιδί σου. Αν μπει ένα τεστ στην τάξη όπου όλοι έγραψαν χάλια, σίγουρα θα υποθέσει κάποιος γονιός πως το τεστ ήταν πολύ δύσκολο, είχε κάτι μη κατανοητό και όχι ότι μια τάξη ολόκληρη ήταν αδιάβαστη. Εννοείται ότι μπορεί να συμβεί κι αυτό. Ωστόσο είναι σωστό ο κάθε γονιός να συγκρίνει το παιδί του μόνο με τον εαυτό του και όχι σε σχέση με τους άλλους και να μάθει στα παιδιά του ότι ο μοναδικός του αντίπαλος είναι τα ίδια.
Κάποιο παιδί μπορεί να έχει έφεση στις εκθέσεις, άλλο στη ζωγραφική και άλλο να είναι αστέρι στο προφορικά γιατί μπορεί να αποστηθίσει πιο εύκολα. Ας δώσουμε έμφαση στα καλά στοιχεία του δικού μας παιδιού, ας καλλιεργήσουμε αυτά και ας τα βοηθήσουμε περισσότερο στα άλλα που παρουσιάζει αδυναμία. Κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε το δικό μας παιδί, ούτε τα άλλα.
Και επίσης, προς θεού, μην μεταφέρετε την έρωτηση “τα άλλα παιδιά τι βαθμό πήραν;” στο σπίτι. Ούτε και σε εσάς θα άρεσε να συγκρίνουν τις επιδόσεις σας με αυτές άλλων και μάλιστα για να σας υπογραμμίσουν ότι δεν τα καταφέρνετε τόσο καλά. Με την επαναλαμβανόμενη κριτική, το δικό παιδί δεν θα βελτιωθεί. Αντιθέτως, θα βλέπει ανταγωνιστικά τα παιδιά με τα οποία το συγκρίνετε διαρκώς και το κυριότερο, θα χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
