Κι εμείς οι μαμάδες έχουμε όρια κι ευαισθησίες. Μπορεί οι αντοχές μας να είναι ανεξάντλητες και να χαμογελάμε ακόμα και στα δύσκολα. Στενοχωριόμαστε, όμως κι εσύ δεν το βλέπεις. Γιατί ο προορισμός μας είναι να αγαπάμε άνευ όρων. Κι έτσι αγαπάμε. Δεν περιμένουμε ανταπόδοση. Η αγάπη μας φτάνει και για τους δυο μας.
Μου λες ότι σου φωνάζω. Μου λες ότι λέω τα ίδια και τα ίδια. Ότι επαναλαμβάνομαι. Με αποκαλείς υστερική. Μικρή μου αγάπη, παιδί μου, είναι μερικές φορές που δεν σε αντέχω με τίποτα. Πίστεψε με δεν θα άκουγες καν τη φωνή μου αν μετά από ένα εκατομμύριο φορές, δεκάδες συζητήσεις και άλλες τόσες διαπραγματεύσεις έκανες τα παρακάτω:
– Έπλενες τα δόντια σου κάθε πρωί και κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς.
– Ξύπναγες το πρωί στην ώρα σου για το σχολείο και δεν αναγκαζόμουν να μπαινοβγαίνω στο δωμάτιο σου να σου λέω “σήκω, θα αργήσουμε”
– Έκλεινες το κινητό σου όταν διάβαζες.
– Κοιμόσουν λίγο νωρίς, ώστε να μπορέσεις να ξεκουραστείς.
– Με ρώταγες, έτσι, για να σπάσει η ρουτίνα, αν μπορώ να δεχτώ τις φίλες σου στο σπίτι, να τους μαγειρέψω και να τις περιποιηθώ και να μην μου έλεγες μονολεκτικά “κανόνισα”.
– Έκανες τα beauty spa σου (μπάνιο, λούσιμο, στέγνωμα μαλλιών, κόψιμο νυχιών) μια λογική ώρα και όχι στις δώδεκα τα μεσάνυχτα.
– Δεν αργούσαμε στις προπονήσεις ούτε στο φροντιστήριο.
– Μάζευες τα ρούχα σου κάτω από το κρεβάτι.
– Ερχόσουν (από το δωμάτιο σου στην τραπεζαρία) για φαγητό με μικρή καθυστέρηση και όχι μετά από μισή ώρα, λέγοντας μου συνέχεια “τώρα έρχομαι, τώρα έρχομαι”.
– Με ρώταγες μια φορά “πώς είσαι;”
– Ερχόσουν εγκαίρως, σχετικά, όταν χτύπαγε το κουδούνι, εκεί που σε περίμενα με το αυτοκίνητο, διπλοπαρκαρισμένη, και πολλές φορές αναγκαζόμουν να κάνω 2-3 βόλτες τα στενά μέχρι να βγεις.
– Φόραγες το μπουφάν σου το πρωί για το σχολείο, όταν έξω, το θερμόμετρο έγραφε 9C.
– Δεν έκλεινες το κινητό πριν τελειώσω αυτό που είχα να σου πω.
Ξέρω, είσαι παιδί. Δεν σου ζήτω πολλά. Μη με βάζεις στη διαδικασία, όμως, να παλεύω διαρκώς για πράγματα που έχουμε συζητήσει χιλιάδες φορές και θα έπρεπε να είναι, πλέον, αυτονόητα. Δεν θέλω να είσαι το τέλειο παιδί, απλά που και που ας είσαι μπροστά στην πύλη του σχολείου στην ώρα σου. Θα μου δώσεις ανείπωτη χαρά.
Ζητάω πολλά;
Γράφει η Τζώρτζια Βρεττού
