Δεν πρόλαβα να ευχηθώ καλή σχολική χρονιά στην μαμά που είχα απέναντί μου, όταν με κάρφωσε το πρώτο βέλος:
– Εμείς, επειδή δεν τρώμε χθεσινό φαγητό, θα το φέρνω το μεσημέρι μόλις μαγειρέψω, να είναι και ζεστό.
Χμ… Ναι. Θα είναι μια ενδιαφέρουσα χρονιά, σκέφτηκα.
– Δυστυχώς αυτό δε γίνεται, απάντησα μελιστάλαχτα, τα φαγητά πρέπει να έρχονται το πρωί, να μπαίνουν στο ψυγείο και την ώρα του μεσημεριανού θα τα ζεσταίνουμε εμείς εδώ, μην ανησυχείτε.
Και νόμιζα πως το θέμα έληξε εκεί.
– Ανησυχώ, όμως!
– Μα, για ποιο λόγο;
– Γιατί αν το φέρνω το πρωί θα πρέπει είτε να σηκώνομαι από τις πέντε να μαγειρεύω είτε να του βάζω χθεσινό φαγητό που δεν το τρώει.
– ….
– Εντάξει με το φαγητό, αλλά έχω πρόβλημα και με το καινούριο ωράριο.
Δεύτερο βέλος μου διαπέρασε την σπονδυλική στήλη.
– Τι πρόβλημα ακριβώς;
– Δεν με βολεύει να έρχομαι στη 13.00 μ.μ. να τον παίρνω, γιατί με βολεύει να παίρνω πρώτα τον μικρό από το δημοτικό. Οπότε ή θα έρχομαι στη 13.30 μ.μ. να τον παίρνω ή στις 15.00 μ.μ., αν καθίσει ολοήμερο.
– Μα το ολοήμερο σχολάει στις 16.00 μ.μ.!
– Α, δεν με βολεύει!
– Συγγνώμη, αλλά δε γίνεται να διακόπτουμε το μάθημα ή τη διαδικασία φαγητού/ύπνου για να παίρνετε το παιδάκι σας. Φαντάζεστε τι θα γινόταν εδώ, αν όλοι σκέφτονταν έτσι; Ποιος θα προσέχει τα υπόλοιπα παιδιά την ώρα που θα πηγαινοέρχομαι στην πόρτα; Και νωρίτερα απ’το προγραμματισμένο ωράριο δεν επιτρέπεται να φεύγει κανένα παιδί, παρά μόνο καθ’εξαίρεση και για εξαιρετικές περιπτώσεις υγείας ή ανωτέρας βίας. Το σχολείο έχει συγκεκριμένο ωράριο και συγκεκριμένο πρόγραμμα.
– Τότε να έρχομαι στις 16.30 μ.μ. μετά το πιλάτες που είναι εδώ κοντά;
Εδώ νομίζω πως το βέλος βρήκε αχίλλειο τένοντα.
– Με συγχωρείτε, αλλά το σχολείο κλείνει μέχρι τότε. Θα σας παρακαλούσα να επιλέξετε σε ποιο τμήμα θέλετε να βάλετε το παιδάκι σας και να είστε τυπικοί με το ωράριο, όπως είμαστε κι εμείς πάντα.
– Ουφ! Καθόλου δεν με βολεύει το ωράριό σας! Τι εξυπηρέτηση είναι αυτή; Σας πληρώνουμε για να μας εξυπηρετείτε!
– Μας πληρώνετε για να μαθαίνουμε γράμματα στα παιδιά σας, καλούς τρόπους συμπεριφοράς, και να τηρούν κανόνες κοινωνικής συμβίωσης, όπως είναι και η τήρηση των ωραρίων παιχνιδιού, φαγητού, ύπνου, διαλείμματος κλπ. Θα θέλατε να ρωτήσετε κάτι άλλο;
Εν τω μεταξύ οι υπόλοιποι γονείς κρυφογελούν στο βάθος. Είναι ωραίο να καταλαβαίνουν την δουλειά σου και να σε υποστηρίζουν ακόμη και με ένα χαμόγελο.
– Όχι. Ή μάλλον, ναι. Θα ήθελα να του διαβάζετε μόνο μύθους του Αισώπου. Τα άλλα δεν του αρέσουν. Επίσης, δεν του αρέσει να μοιράζεται τους μαρκαδόρους του. Για αυτό θα φέρω δύο κουτιά – ένα για την τάξη κι ένα να τους χρησιμοποιεί μόνος του.
– (χαμόγελο διαρκείας) Τα παιδάκια έρχονται στο νηπιαγωγείο ακριβώς για να ακούσουν πολλά και διαφορετικά πράγματα, να μάθουν να μοιράζονται, αλλά και να συνεργάζονται μεταξύ τους. Μην ανησυχείτε. Δεν θα χρειαστεί να φέρετε δύο κουτιά. Αυτή είναι η δουλειά μας. Αφήστε το επάνω μας και θα κάνουμε το καλύτερο για τον μικρούλη!
– (φανερά εκνευρισμένη) Μάλιστα.
– (το χαμόγελο εξακολουθεί) Ακολουθούμε το αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου και τις συμβουλές της Σχολικής μας Συμβούλου. Φυσικά, μπορούμε να συζητούμε οτιδήποτε σας απασχολεί. Άλλωστε, προσαρμόζουμε το πρόγραμμα κάθε χρονιά στις ανάγκες των παιδιών.
Πριν προλάβει να με χτυπήσει ο αντίλογος, μια άλλη μαμά ήρθε, ως από μηχανής θεός, να την τραβήξει από το χέρι να πάνε για καφέ.
– Έλα, μην ανησυχείς. Τρίτο παιδί αφήνω στις κυρίες. Ξέρουν αυτές!
