Να φεύγεις απ’ όπου βολεύεσαι ή να μένεις;
Μια ερώτηση που ενδεχομένως να μην έχει ξεκάθαρη απάντηση. Συχνά ακούμε συζητήσεις και προβληματισμούς να ορθώνονται μπροστά σε αυτή την ερώτηση. Όλοι, μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε, έχουμε βιώσει ή βιώνουμε καθημερινά το άγχος, το στρες ζευγαριών, των μοναχικών ανθρώπων, των παιδιών, το οποίο διαδραματίζεται κι επικεντρώνεται σε αυτή την ερώτηση:
– Τί να κάνω; Περνάω χάλια. Να φύγω ή να μείνω;
Ποιος αλήθεια μπορεί να συμβουλεύσει σωστά; Ποιος αλήθεια ξέρει όλα τα δεδομένα; Ποιος διαβάζει το αύριο, ώστε να πάρει στον λαιμό του τον φίλο του, την φίλη του, και ξεκάθαρα να πει:
– Κάνε αυτό ή κάνε εκείνο.
Και τι σημαίνει «βολεύομαι;». Νιώθω ασφάλεια; Περνάω καλά; Έχω το οικονομικό μου λυμένο; Που να τρέχω τώρα; Εγώ λέω ότι μάλλον, όποιος δεν φεύγει και μένει εκεί όπου η ζωή του έχει ισοπεδωθεί, μένει από ασφάλεια. Η ασφάλεια που θέλει να νιώσει για να πορευτεί. Για να βγαίνουν οι μέρες, η καθημερινότητα, αυτό που απλά λέμε να τσουλάει η ζωή. Ουδέν μεμπτόν. Ποιος μπορεί να κατηγορήσει κάποιον που μένει, επειδή βολεύεται; Ποιος από μας ξέρει τους λόγους που σπρώχνουν κάποιον να μείνει κάπου μόνο και μόνο επειδή βολεύεται;
Πολλές φορές στη ζωή μας θα κριθούμε να αλλάξουμε την ρουτίνα μας. Να αλλάξουμε σπίτι, πόλη, να αλλάξουμε σχολεία στα παιδιά μας, να φύγουμε από μια σχέση χρόνων, να αλλάξουμε δουλειά. Ποιο το κόστος των αλλαγών; Μεγάλο. Όταν βγαίνεις από την ρουτίνα σου νιώθεις σαν να κάνεις αναρρίχηση στο Έβερεστ. Απότομες πλαγιές, άγριες, παγωνιά, έλλειψη οξυγόνου. Θα τα καταφέρεις; Θα υψώσεις την σημαία που θα δηλώνει κατάκτηση, στην κορυφή; Ποιος μπορεί να πάρει αυτό το ρίσκο; Θα μου πείτε «θέλει κότσια» για να φύγεις. Γιατί να μένεις κάπου που είσαι δυστυχής;
Μόνο και μόνο επειδή βολεύτηκες; Σωστές οι ερωτήσεις. Όμως, όπως λέει και η παροιμία «έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λες». Κανείς λοιπόν δεν μπορεί με ασφάλεια να πει: «φύγε, άνοιξε τα φτερά σου, άλλαξε τη ζωή σου, ξεβολέψου επιτέλους». Πράγματι χειροκροτούμε τις αλλαγές, επικροτούμε το θάρρος της αναζήτησης, της θέλησης για κάτι καινούργιο, πετυχημένο. Θέλουμε να πιάσουμε το όνειρο, να έχουμε όραμα. Η αναζήτηση είναι στο dna του ανθρώπου. Μέσω της αναζήτησης εξελίχθηκε και συνεχίζει.
Keep walking, nothing is impossible, stick to your dreams. Όλα αυτά τα μότο σε ξεσηκώνουν, σου φωνάζουν, ξεβολέψου, φύγε, κυνήγησε τα όνειρά σου.
Το μείνε ή το φύγε είναι τα βαρίδια της ζυγαριάς. Ζυγίζεις, βλέπεις προς τα πού γέρνει και αποφασίζεις. Εύκολο ακούγεται, αλλά μόνο αν έχεις σχέδιο για το μέλλον, μόνο αν υπάρχουν βασικά προαπαιτούμενα. Και πάντα πρέπει να ρίξεις μια ματιά πίσω σου. Τι αφήνεις; Συντρίμμια; Δύσκολη η απόφαση του μένω ή φεύγω. Εξαρτάται.
Εκεί που φεύγεις τρέχοντας και δεν βάζεις νερό στο κρασί σου είναι η βία. Αν στο περιβάλλον στο οποίο είσαι ασκείται βία. Αν στο σχολείο το παιδί σου υφίσταται bullying. Σε αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες την απόφαση έπρεπε να την είχες πάρει «χθες».
Το φεύγω ή μένω είναι θέμα χαρακτήρα.
Κάποιοι είναι παρορμητικοί και χωρίς δεύτερη σκέψη απλά σου ανακοινώνουν:
– Χώρισα, αλλάζω χώρα, παραιτήθηκα από την δουλειά μου γιατί την είδα αλλιώς.
Κάποιοι άλλοι, παίρνουν το ρίσκο της αλλαγής. Μπορεί να κάτσει, μπορεί και να μην κάτσει. Το ξέρουν αλλά το επιχειρούν. Κάποιοι άλλοι θυσιάζονται, έτσι το βλέπουν, για το γενικότερο καλό. Βέβαια υπάρχουν πολλές περιπτώσεις και σίγουρα στον κύκλο μας όλοι ξέρουμε κάποιους, κάποιες που ξεβολεύτηκαν, προχώρησαν και πέτυχαν. Είναι αυτή η ζυγαριά που δεν ξέρεις προς τα πού θα γείρει και ποια ανάγνωση θα κάνεις. Ζήτημα οπτικής.
Ποιος από όλους μας αν ήξερε το αύριο και είχε όλα τα εχέγγυα ότι πηγαίνοντας παρακάτω, φεύγοντας, στην γωνία θα άρπαζε ότι του είχε λείψει, ότι ονειρευόταν, δεν θα τόλμαγε την αλλαγή; Δεν θα ξεβολευόταν;
Η δική μου ταπεινή άποψη είναι ό,τι ουδέν μεμπτόν. Θέλει γενναιότητα να φύγεις από κει που βολεύεσαι, αλλά θέλει επίσης γενναιότητα, να μείνεις εκεί που…βολεύεσαι… Και στις δύο περιπτώσεις, το τίμημα μπορεί να είναι μεγάλο.
Γράφει η Τζώρτζια Βρεττού
