Δεν πάνε και πολλά χρόνια από τότε που άκουσα για τελευταία φορά το σχολικό κουδούνι και μαζί με αυτό και το Πάτερ ημών. Επειδή ποτέ κανείς δεν ήθελε να πει τη προσευχή, οκτώ το πρωί, όταν ακόμα ήμασταν με το χασμουρητό στο στόμα, υπήρχε η συνηθισμένη κοπέλα που το έπαιρνε πάνω της κι έτσι τελειώναμε πολύ πιο γρήγορα. Για να ακολουθήσουν παρατηρήσεις κι ενημερώσεις για το σχολείο που ουσιαστικά αυτό ήταν και το νόημα της πρωινής μάζωξης.
Στο δικό μου το σχολείο, πάντως, η προσευχή δεν μας έκανε καλύτερους, δεν μαλάκωσε τις ψυχές μας.
Δεν μας βοήθησε να μπούμε στο Πανεπιστήμιο, δεν προστάτεψε παιδιά από το ξύλο. Δεν άνοιξε τα αυτιά των καθηγητών στις φωνές των παιδιών που κάθε μέρα κάποιοι άλλοι, κάποιοι από αυτούς που προσεύχονταν, τα χτύπαγαν και τα έβριζαν.
Υπάρχουν, βέβαια, οι νόμοι, τα διατάγματα, που σου λένε ότι η προσευχή είναι αναπόσπαστο κομμάτι των Ελλήνων Χριστιανών Ορθόδοξων και των παιδιών τους.
Σε ένα σχολείο, που αν μη τι άλλο, δεν σου διευρύνει τους ορίζοντες, με εξαιρέσεις πάντα, καθηγητές που πραγματικά προσπαθούν, έπρεπε να μάθουμε να είμαστε και καλοί χριστιανοί. Χαρακτηριστικό είναι πως το μάθημα των θρησκευτικών μας το έκανε κάποιος παπάς, θεολόγος μεν, παπάς δε. Δηλαδή μάθαμε ελάχιστα πράγματα για άλλες θρησκείες και κυρίως μάθαμε, τα αρνητικά. Αυτά τα αρνητικά που έχουν όλες οι άλλες θρησκείες πλην του Χριστιανισμού.
Ψάχνω, δηλαδή, να βρω κάποιο νόημα στην προσευχή στα σχολεία, στην υποχρεωτική προσευχή.
Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος στρέφεται στη θρησκεία του όταν ψάχνει βοήθεια (εντάξει όχι κι όλοι). Ο άνθρωπος ως μονάδα, απέναντι σε κάτι που για αυτόν φαντάζει θεϊκό.
Επομένως ας σταματήσουμε το παραλήρημα του ότι καταστρέφεται ο πολιτισμός κι η θρησκεία. Το πολιτισμό μας ακόμα τον διαμορφώνουμε, δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό θα κριθεί. Όσο για τη θρησκεία, ο καθένας την κουβαλά μέσα του όπως θέλει. Ανεξάρτητα αν πέντε μηνών αποφάσισες για κείνον και τον «έκανες» Χριστιανό.
Τέλος, δεν με αφορά αν κρύβεται κάποια σκοπιμότητα της κυβέρνησης πίσω από αυτά. Δεν έχει σημασία αν είναι λόγοι πολιτικοί ή δεν ξέρω τι, δεν έχει πλέον νόημα τι αποφασίζει η Ιερά Σύνοδος.
Τα παιδιά πεινάνε κι οι δάσκαλοι δεν πληρώνονται, οι προσευχές δεν βοήθησαν ακόμα. Ας θυμηθούμε πως είμαστε ίδιοι όλοι, είμαστε άνθρωποι. Ας μπορέσουμε να βρούμε το νόημα της λέξης και να το εφαρμόσουμε και ας κουβαλάει ο καθένας το Θεό του μέσα του.
