Το παιχνίδι με την άμμο είναι τέχνη. Και κάθε είδους τέχνη βοηθά τα παιδιά (όπως και τους μεγάλους) να εκφραστούν να αναδείξουν κάθε πτυχή του χαρακτήρα τους. Δεν είναι τυχαίο που οι παιδοψυχολόγοι βάζουν τα παιδιά να ζωγραφίσουν, ώστε από τις ζωγραφιές τους να βγάλουν συμπεράσματα για τον ψυχισμό τους. Το παιχνίδι με την άμμο, λοιπόν, που είναι το πιο βασικό υλικό για να δημιουργήσουν τα παιδιά τώρα το καλοκαίρι, “μαρτυρά” αρκετά για την προσωπικότητα ενός παιδιού. Ο ιδρυτής της αναλυτικής ψυχολογίας Καρλ Γιουνγκ παρατηρώντας τα παιδιά που έπαιζαν με την άμμο, τα σχέδια και τις αναπαραστάσεις που έκαναν τα χώρισε σε τέσσερις γενικές κατηγορίες. Ένα παιδί μπορεί να “ανήκει” σε 2 κατηγορίες ταυτόχρονα και φυσικά η συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση είναι μια ένδειξη και αναδεικνύει μια τάση, δεν προβλέπει το μέλλον κάθε παιδιού.
1. Τα δημιουργικά
Αυτά τα παιδιά διαθέτουν φαντασία και χρησιμοποιούν και άλλα αντικείμενα για να σχεδιάσουν στην άμμο. Ένα κουτάκι αναψυκτικού ή ένα καπάκι μπουκαλιού μπορεί να γίνει η αφορμή για να σχεδιαστεί ολόκληρη πόλη. Αν το ρωτήσεις που είναι το δάσος που έφτιαξες, θα σου απαντήσει, εκεί, δεν το βλέπεις, ακόμα κι αν δεν υπάρχει ή αν είναι φτιαγμένο με καλαμάκια από σουβλάκι. Τα παιδιά αυτά το πιθανότερο είναι ότι ανήκουν στους ανθρώπους με «εξωστρεφή διαισθητικότητα» και πάντα θα πορεύονται με γνώμονα τη φαντασία και τη διαίσθησή τους.
2. Οι ρεαλιστές
Αυτά τα παιδιά αναπαριστούν τον κόσμο όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα, ρεαλιστικά δηλαδή. Το σπιτάκι, οι άνθρωποι και ο δρόμος που μπορεί να φτιάχνουν είναι σε σωστές αναλογίες. Ένα τέτοιο παιδί με έντονη τη «λειτουργία της αντίληψης» θα παραπονεθεί εάν για το παιδικό τρενάκι δεν υπάρχουν σιδηροδρομικές γραμμές. Ποτέ δεν θα μπορούσε το τρένο να προχωρά σε επίπεδο έδαφος ή απευθείας πάνω στην άμμο. Αργότερα τα παιδιά αυτά θα γίνουν οι «ρεαλιστές ενήλικοι», που θα ενδιαφέρονται για τον υλικό κόσμο, θα θυμούνται καλά μάρκες αυτοκινήτων και τεχνικούς όρους και θα είναι καλοί στους υπολογισμούς.
3. Τα ανθρωποκεντρικά
Αυτά τα παιδιά προτιμούν να φτιάχνουν ανθρωπάκια. Ένα κάστρο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ιππότες, ούτε ένα παράθυρο χωρίς ένα πρόσωπο από πίσω, ή ένας ζωολογοκικός κήπος χωρίς ζώα. Αυτά τα παιδιά διαθέτουν «έντονη συναισθηματική λειτουργία» και χαίρονται με την ανθρώπινη επαφή, έχουν καλή διαίσθηση για τις διαπροσωπικές σχέσεις, αντιλαμβάνονται τη χημεία που «πλανάται στον αέρα» και μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν.
4. Τα οργανωτικά
Τα παιδιά αυτά δεν ενθουσιάζονται με την άμμο και βαριούνται πολύ εύκολα. Μπορεί να αρχίσουν να σκάβουν και να τα παρατήσουν. Συνήθως προτιμούν να επινοούν δικά τους παιχνίδια ή να παίζουν επιτραπέζια που έχουν συγκεκριμένους κανόνες και μια “τάξη” στο στήσιμό τους. Τα συγκεκριμένα παιδιά αυτά θα είναι καλοί στο να οργανώνουν project, θα μπορούν να ακολουθούν τους “κανόνες” και θα μπορούν να λειτουργούν καλύτερα μέσα στην τάξη και την ισορροπία. Αν δεν την έχουν, τότε θα προσπαθούν να τη δημιουργήσουν στη ζωή τους.
Επιμέλεια Λίνα Παπαδοπούλου
