Λέτε στο παιδί σας «είναι ώρα για ύπνο», «είναι ώρα για διάβασμα», «είναι ώρα για βραδινό» και το παιδί σας απαντάει «πέντε λεπτά ακόμη». Κουραστήκατε να λέτε «όχι» και να μαλώνετε. Τι κάνετε, λοιπόν; Ενδίδετε, ξεσπάτε ή… διαπραγματεύεστε;
Η ζωή με τα παιδιά συχνά συνεπάγεται διαπραγμάτευση, είτε μας αρέσει είτε όχι. Σύμφωνα με την Scott Brown, συγγραφέα του βιβλίου «Πώς να διαπραγματευτείτε με τα παιδιά ακόμα και όταν νομίζετε ότι δεν πρέπει», » Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά μπορούν πραγματικά να είναι μια μεγάλο μάθημα για τα παιδιά σας. Εάν δεν διαπραγματεύεστε, τα παιδιά σας μπορεί να μην μάθουν πώς να επιλύουν τις συγκρούσεις με εποικοδομητικό τρόπο. Εάν δεν τους διδάξετε πώς να συνεργαστούν μαζί σας, δε θα μπορέσουν να μάθουν πώς να συνεργαστούν με τους άλλους.
Ωστόσο, η διαπραγμάτευση με τα παιδιά είναι συχνά μια πρόκληση. «Οι γονείς πρέπει να μάθουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματα και τις απογοητεύσεις τους. Ένα πράγμα που ξέρουμε από την παρατήρηση διαπραγματευτών όλων των ηλικιών είναι ότι όταν τα συναισθήματα ξεχειλίζουν, η διαπραγματευτική ικανότητα μειώνεται δραματικά», λέει ο Brown, ο οποίος έχει εργαστεί σε διεθνές επίπεδο για την επίλυση συγκρούσεων.
Πριν μπείτε στην επόμενη διαπραγμάτευση με το παιδί σας (που θα μπορούσε να είναι σε πέντε λεπτά!), διαβάστε παρακάτω για να πάρετε μερικές ιδέες.
Ξεκινήστε μια συμφωνία, όχι μια διαφωνία. Δηλώστε ξεκάθαρα τα αιτήματά σας, έτσι ώστε το παιδί σας να μπορεί να πει «Ναι». Θα ακούσει πιο εύκολα, αν θέσετε την ιδέα σας με τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάγκη του για έλεγχο και ανεξαρτησία. Εάν λέτε, «Θα ήθελες να βάλεις τα πιάτα ή τα κουτάλια;» έχετε περισσότερες πιθανότητες να συνεργαστεί από ό, τι αν πείτε, «Στρώσε το τραπέζι ΤΩΡΑ!»
Βάλτε το παιδί σας στη διαδικασία. Αν κοντεύει η ώρα για ύπνο, μπορείτε να πείτε, «Πόσα λεπτά νομίζεις ότι χρειάζεσαι για να ολοκληρώσεις αυτό που κάνεις και να πας για ύπνο;» Αν συζητούμε για πειθαρχία, μπορείτε να ρωτήσετε, «ποια πιστεύεις ότι θα ήταν μια λογική συνέπεια επειδή με χτύπησες;» ή, «επειδή δεν έκανες τις δουλειές σου;»
Εξηγήστε την άποψή σας. Θα μπορούσατε να πείτε, «Πρέπει να φύγουμε από την παιδική χαρά γιατί πρέπει να ετοιμάσω το δείπνο.» Μόλις εξηγήσετε τι έχετε στο μυαλό σας, παραμείνετε ανοικτοί σε οποιαδήποτε απάντηση. Εάν το παιδί σας λέει, «Δεν με νοιάζει, δεν πεινάω,» θα μπορούσατε να πείτε, «Εγώ όμως πεινάω, το ίδιο και ο αδερφός σου.»
Να γνωρίζετε ότι διαπραγμάτευση δε σημαίνει παραίτηση. Όταν πρόκειται να αγοράσετε ένα αυτοκίνητο, δεν παραιτείστε, απλά συνεχίζετε να κάνετε «παζάρι». Να έχετε κατά νου πως η διαπραγμάτευση δεν είναι κερδίζω ή χάνω.
Διαπραγματευτείτε με τρόπο ανάλογο της ηλικίας τους. Αν στο σχολικής ηλικίας παιδί σας δεν αρέσουν τα μπιζέλια, μπορείτε να το ρωτήσετε, «Τι λαχανικά θα ήθελες αντί για μπιζέλια;» Αν δεν του αρέσουν καθόλου, αντί να μαλώσετε, σκεφτείτε μήπως θα μπορούσατε παίζοντας να κόψετε ένα σάντουιτς με λαχανικά σε ωραία σχήματα για να γίνει πιο ελκυστικό.
Απαντήστε στην κριτική με μια εύλογη ερώτηση. Εάν το παιδί σας να σας πει να σταματήσετε την γκρίνια για να καθαρίσει το δωμάτιό του ή να κάνει μπάνιο, μπορείτε να πείτε, «Θα το κάνεις μόνος σου; Πότε θες να το κάνεις;»
Πάρτε το χρόνο για να ηρεμήσετε. Εάν το παιδί σας κάνει να θυμώσετε ή απλά σας τρελαίνει, πηγαίνετε σε κάποιο άλλο δωμάτιο για να ηρεμήσετε πριν μιλήσετε.»Μια συναισθηματική αντίδραση εκ μέρους σας θα ρίξει τους τόνους ή θα προκαλέσει μεγαλύτερο χάσμα;» ρωτά ο Brown.
Καταγράψτε λύσεις. Μαζέψτε όλη την οικογένεια και διορίστε κάποιον γραμματέα που καταγράφει σε μια λίστα τις ιδέες του καθένα. Συζητήστε τις ανοιχτά, αλά μην επιτρέψετε σε κανέναν να κριτικάρει την ιδέα του άλλου. Επίσης, εξετάστε το ενδεχόμενο να διαπραγματευτείτε γραπτώς Το να δώσετε ένα σημείωμα στο παιδί σας που λέει «καθαρισμός δωματίου στις 17.00″ μπορεί να οδηγήσει σε συμφωνία πιο εύκολα απ’ ό,τι η γκρίνια.
Αφήστε το παιδί σας να κερδίσει μερικές φορές. Διαλέξτε τις μάχες σας με σοφία και να θυμάστε ότι το να αλλάξετε γνώμη δε σημαίνει ότι χάσατε. Μπορείτε να πείτε «Εντάξει, συμφωνώ. Αλλά ας συμφωνήσουμε ότι την επόμενη φορά θα με ακούσεις πριν ξεσπάσεις.»
Να θυμάστε ότι εσείς έχετε τον τελευταίο λόγο. Δε χρειάζεται η κάθε διαπραγμάτευση να καταλήγει σε συναίνεση. Κάποιες φορές κάποιος θα πρέπει να πάρει την τελική απόφαση. «Είναι απόλυτα εντάξει οι γονείς να παίρνουν την τελική απόφαση, εφόσον θα έχουν ακούσει την άποψη των παιδιών τους και θα είναι δίκαιοι», λέει ο Brown. «Τα παιδιά θα τη σεβαστούν, μπορεί να μην τους αρέσει, αλλά θα συνειδητοποιήσουν ότι είναι δίκαιο.»
από το βιβλίο «How to Negotiate With Kids Even When You Think You Shouldn’t»
