Τι κάνουμε όταν το μικρό παιδί χτυπάει το αδελφάκι του ή κάποιο άλλο παιδάκι στην παιδική χαρά; Συνήθως το σταματάμε αμέσως και λέμε “μην το κάνεις αυτό” ή “δεν χτυπάμε” ή “ζήτα συγγνώμη”. Η αντίδραση που έχουμε οι περισσότεροι γονείς συνήθως βασίζεται σε 4 λανθασμένες προσεγγίσεις 1. τον έλεγχο και την τιμωρία, 2.τη τιμωρία, 3. την κριτική που δημιουργεί ντροπή και 4. τις προσδοκίες να μας υπακούσει το παιδί”.
Οι 4 λανθασμένες προσεγγίσεις
Όταν νιώθουμε ότι πρέπει να ελέγξουμε το παιδί για αυτό που έκανε συνήθως λέμε “σταμάτα το αυτό, γιατί θα φύγουμε”
Όταν νιώθουμε ότι πρέπει να τιμωρήσουμε το παιδί επειδή χτύπησε κάποιον, συνήθως λέμε “πήγαινε στο δωμάτιό σου/ μείνε μόνος σου και σκέψου πόσο κακό ήταν αυτό που έκανες”
Όταν νιώθουμε ότι πρέπει να ασκήσουμε κριτική γιατί αυτό που έκανε είναι πολύ κακό συνήθως λέμε “είσαι κακό παιδί, γιατί δεν ακούς;”
Όταν νιώθουμε ότι το παιδί θα έπρεπε να μας υπακούει κάθε φορά που του λέμε κάτι, συνήθως του λέμε “την επόμενη φορά που θα το ξανακάνει, θα…”.
Οι 4 αυτές λανθασμένες προσεγγίσεις όχι μόνο μας αποσυνδέουν από το παιδί αλλά δεν σταματούν και τη συμπεριφορά. Είναι προσεγγίσεις που βασίζονται στον φόβο και τη ντροπή.
Αντίθετα, η αντίδρασή μας σε μια “κακή” συμπεριφορά είναι μία: Να το βοηθήσουμε να μάθει τη σωστή συμπεριφορά.
Πώς θα το κάνουμε αυτό;
Με 5 απλά βήματα μπορούμε να δείξουμε στο παιδί ότι το κατανοούμε, ότι θέλουμε να βοηθήσουμε κι ότι μπορεί να βασιστεί πάνω μας για να μάθει πως να εκφράζει με υγιή τρόπο τα συναισθήματά του.
1.Περιέργεια
“Τι συνέβη; Θέλεις να μου εξηγήσεις;”
2.Επιβεβαίωση συναισθημάτων
“Ήθελες το κουκλάκι που σου πήρε η αδελφή σου και για αυτό την χτύπησες;”
3.Όρια
“δεν πειράζει που εκνευρίστηκες αλλά πειράζει που τη χτύπησες. Όταν χτυπάς κάποιον πονάει”
4.Δεξιότητες
“Ξέρεις τι μπορείς να κάνεις την επόμενη φορά που θα τσαντιστείς;”
5. Ευθύνη
“Πώς μπορείς να τη βοήθησεις τώρα για να αισθανθεί καλύτερα;”
