Tο σενάριο μοιάζει κάθε φορά το ίδιο, το μόνο που αλλάζει είναι οι πρωταγωνιστές. Ο Δημήτρης και η Στέλλα, ο Γιώργος και η Κάτια, ο Θάνος και η Λένα. Εμείς και οι άλλοι. Ένα επαναλαμβανόμενο σενάριο ερωτικής κομεντί χωρίς χάπι εντ, σαν φαύλος κύκλος. Με ημερομηνία λήξης, με λάθη, ανεκπλήρωτες ως και ανέφικτες προσδοκίες, πασπαλισμένα με μπόλικη ματαίωση. Και κάθε φορά που γνωρίζεις τον επόμενο, πιστεύεις πως «αυτή τη φορά βρήκα τον άνθρωπό μου». Σου έχω νέα: αν δεν αλλάξεις οπτική, μάλλον θα κάνεις τα ίδια λάθη με κάθε άνθρωπο.
Βρίσκεσαι για πολλοστή φορά στη θέση «μόλις χώρισα». Αυτή την γνωστή, άβολη θέση που σε κάνει να ανακαλείς διαλόγους, λόγια που ειπώθηκαν, όσα έπρεπε να είχες πει και δεν είπες, καταστάσεις για τις οποίες σίγουρα δεν φταις και στο τέλος ρίχνεις ένα ανάθεμα στον άλλον γιατί είναι περισσότερο βολικό. Όσο κι αν αναρωτιέσαι τι έκανε ο άλλος στραβά, τι θα συνέβαινε αν καταλάβαινε πόσο δίκιο έχεις, σκέψου αν θέτεις στον εαυτό του τις σωστές ερωτήσεις. Για ξανασκέψου το. Μερικές αλήθειες ίσως σε βοηθήσουν να δεις πιο καθαρά.
Ο άνθρωπός μου; Μούξινος και ξερός. Οι άνθρωποι δεν μας ανήκουν, δεν τους ανήκουμε και κανείς δεν είναι κανενός που λέει και η Ελένη Δήμου. Ούτε καν τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν. Πόσω μάλλον ένας άγνωστος που από τύχη βρέθηκε στο δρόμο μας και επέλεξε να μείνει στη ζωή μας για όσο. Κάθε φορά που ασκείς κριτική και έλεγχο στον σύντροφό σου, γκρεμίζεις την αποδοχή και την εμπιστοσύνη, αυτές τις δύο θαυματουργές έννοιες που στηρίζουν το οικοδόμημα της σχέσης σου. Γι’ αυτό σαν καλό και έξυπνο κορίτσι που είσαι, επικοινωνείς αυτό που θες, διευκρινίζεις αυτό που δεν θες και περιμένεις τις αντιδράσεις. Δύσκολο, ναι, αλλά σε γλιτώνει από πολλούς μελλοντικούς μπελάδες και παρεξηγήσεις. Τα ξέρεις, τα έχεις κάνει κι εσύ.
Γιατρέ, νιώθω ένα πνίξιμο. Μιλάτε στο κινητό τριανταεπτά φορές την ημέρα ανταλλάσοντας όλες τις ανθυ-πολεπτομέρεις της καθημερινότητας. «Που είσαι τώρα; Εγώ είμαι με τρελή κίνηση στη Μεσογείων», «χαμός σήμερα στο γραφείο, εσύ τι κάνεις μωρό μου;», «πείνασα λέω να τσιμπήσω κάτι, εσύ έφαγες τίποτα;». Μαζί στο σπίτι, μαζί στο σινεμά, μαζί στις εκδρομές, κοινές παρέες, μαζί και στο γήπεδο ενώ σιχαίνεσαι το ποδόσφαιρο. Ναι, είστε ερωτευμένοι και θέλετε να είστε συνέχεια μαζί. Όμως πόσο πνιγηρό είναι ο έρωτας να γίνεται τόσο φλύαρος και στο τέλος να χάνεις την ιδιωτικότητά σου. Ο έρωτας κανονικά δεν θα έπρεπε να σού αφαιρεί προσωπικό χρόνο, αλλά να αξιοποιείς τις στιγμές που περνάτε μαζί και να σου επιτρέπει να απολαμβάνεις δραστηριότητες που δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα τον Άλλο. Άλλωστε αυτά τα «μαζί από το πρωί ως το βράδυ», τα λύσαμε στην Γ’ Γυμνασίου.
Είσαι το άλλο μου μισό και σε μισώ. «Το άλλο μισό» αφορά τα φρούτα και όχι τους ανθρώπους. Αυτή η χιλιοειπωμένη φράση κατέστρεψε την αίσθηση που έχουμε για τις σχέσεις και τους πρόσθεσε άγχος και μια βεβιασμένη ευτυχία που εξ’ ορισμού -και υπό αυτές τις συνθήκες- δεν μπορεί να μας τη δώσει. Ο Άλλος είναι το όχημα της προσωπικής μας ανάπτυξης, όχι αυτοσκοπός. Κάνουμε σχέσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, μόνοι μας δεν θα φτάναμε ούτε μέχρι τη γωνία… Κανένας «μισός» άνθρωπος δεν ευτύχησε στη σχέση του, κανείς δεν θέλει έναν «μισό». Και όπου «μισός» βάλε συναισθηματικά ανώριμος, κακομαθημένος, απαιτητικός, η λίστα είναι ατέλειωτη. Γιατί αν δεν είσαι ευτυχισμένος με τον εαυτό σου, η αγάπη που θα δίνεις θα είναι κι αυτή «μισή». Μισές δουλειές θα κάνουμε;
Εγώ εσένα θα σε αλλάξω. Μην αυταπατάσαι πιστεύοντας ότι θα αλλάξεις τον σύντροφό σου. Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις το γεγονός ότι είναι οξύθυμος, για παράδειγμα. Και πως θα το αλλάξεις αυτό δηλαδή; Και ποιος σου είπε ότι μπορείς να το αλλάξεις; Και γιατί να το αλλάξεις τελικά; Αυτό όμως που μπορείς να αλλάξεις, είναι ο τρόπος που εσύ ανταποκρίνεσαι στο θυμό του. Ακολουθεί ανακοίνωση-απόσταγμα σοφίας μιας ζωής και σημείωσέ το: Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μας, όσο δίκαιες και απαιτητές κι αν μας φαίνονται. Είναι εξ’ ορισμού αυθαίρετες και υποκειμενικές. Απογοητευτικό κάπως ε; Κι όμως για σκέψου το λίγο… Αν παρ’ όλα αυτά θέλεις απελπισμένα ο άλλος να αλλάξει όλα αυτά που σε εκνευρίζουν, καλύτερα ν’ αναρωτηθείς για ποιό λόγο να είσαι με κάποιον που χρειάζεται τόσες πολλές αλλαγές. Άλλωστε οι άνθρωποι ωριμάζουν όταν αισθάνονται την εσωτερική επιθυμία να κάνουν στροφή στη ζωή τους, επειδή κατανοούν οι ίδιοι ότι το έχουν ανάγκη και όχι κατόπιν δικής μας απαίτησης. Δίκαιο, δε νομίζεις;
Το πάθος δεν διαρκεί για πάντα (θα ήταν εξουθενωτικό).Το ξέρεις, το έχεις ζήσει, μα κάθε φορά η διαπίστωση αυτής της αλήθειας συνοδεύεται από μια πικρή επίγευση στο στόμα. Το σεξουαλικό ντελίριο, τα απανωτά μηνύματα στο κινητό, οι ολονύχτιες συζητήσεις, η εξιδανίκευση, όλα αυτά τα υπέροχα και μαγικά κάποτε τελειώνουν. Ακριβώς τότε, κι αν όλα πάνε καλά, είναι η χρονική στιγμή που έρχεται η αγάπη. Και αγάπη σημαίνει πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα αποδοχή. Να αποδεχτούμε ότι το άλλο πρόσωπο έχει ένα σωρό εκνευριστικά ελαττώματα και το παίρνουμε πακέτο με όλα τα υπόλοιπα που δεν μας ζορίζουν. Ο σύντροφός μας δεν είναι παραγγελία σε delivery να διαλέξουμε τη γαρνιτούρα της μπριζόλας. Τρώμε τη ζουμερή μπριζόλα και παραβλέπουμε τις άψητες πατάτες. Και για να σοβαρευτούμε. Με τον σύντροφό μας συμφωνούμε σε αυτά που συμφωνούμε και δεχόμαστε ότι σε κάποια άλλα θα διαφωνούμε. Αν δεν αντέχουμε αυτές τις αλήθειες και θέλουμε να ζούμε μονίμως στο «κόκκινο» περιμένοντας να έρθει εκείνος ο ιδανικός που μας αξίζει, τότε πάμε για τον επόμενο. Και για τον επόμενο, και μετά για τον επόμενο, κ.ο.κ. Όρεξη να ‘χεις.
Φταίμε κι οι δυο που ζούμε χώρια. Μερικές σχέσεις, για να μην πω οι περισσότερες, δεν ανταποκρίνονται στα «για πάντα μαζί», αλλά στο «για όσο μαζί» και ευτυχώς που συμβαίνει αυτό για όλους μας. Όσο κι αν μας πικραίνει, όσο κι αν μας φοβίζει η επόμενη μέρα, δεν μπορούμε να γαντζωθούμε από μια σχέση που ήδη έχει γράψει τον επίλογο στις σελίδες της. Το να καταλαβαίνουμε πως ήρθε η ώρα να χωρίσουμε, μάς απελευθερώνει συναισθηματικά και μας βοηθάει να φροντίσουμε τον εαυτό μας, ν’ ανασυγκροτηθούμε και να αναγνωρίσουμε τον επόμενο σύντροφο που θα ‘ρθει, με λίγη περισσότερη σοφία αυτή τη φορά.
Καλή επιτυχία!
Διαβάστε επίσης:
Πώς να μιλήσεις στα παιδιά σου για την αγάπη – όταν έχεις πληγωθεί από αυτή
Το ραντεβού πέθανε – στη νέα τάση της «μη σχέσης» δεν πληγώνεσαι. Η έτσι νομίζεις.
