Το παιδί πάει στον παιδικό σταθμό ή στο προνήπιο κι εκεί κάνει τις πρώτες του φιλίες. Γνωρίζει παιδιά- αγόρια και κορίτσια- που τα βλέπει κάθε μέρα, τα μαθαίνει, τα συμπαθεί. Κι επιλέγει- χωρίς να καταλαβαίνει γιατί- με ποιους ταιριάζει περισσότερο. Κι έτσι ο Γιώργος θα αρχίσει να κάνει παρέα με την Κατερίνα γιατί ζωγραφίζουν μαζί κάθε μέρα και η Ελίνα θα κάνει παρέα με τον Φίλιππο γιατί γελάσανε πολύ όταν η δασκάλα τους διάβαζε ένα βιβλίο με δεινόσαυρους.
Και κάπως έτσι, όπως συνέβαινε πάντα, οι γονείς θα ενδιαφερθούν για τις φιλίες των παιδιών, θα γνωρίσουν τους γονείς και θα κανονίσουν playdates στην παιδική χαρά ή στο σπίτι. Αν, μάλιστα, τα παιδιά είναι διαφορετικού φύλου, σιγά-σιγά οι μαμάδες θα αρχίσουν να αυτοαποκαλούνται συμπεθέρες και θα αρχίσουν τα “πειράγματα” για τους γάμους, για το τι όμορφη νύφη έχω και τι δυνατό γαμπρό.
Μπορεί όλα αυτά να τα έχουμε ζήσει στην παιδική μας ηλικία και κάποιες φορές να μας φαίνεται και χαριτωμένο, όμως δεν οι ψυχολόγοι δεν συμφωνούν απαραίτητα ότι είναι υγιές για τα παιδιά. Γιατί, θα πεις, πάλι; Όλα λάθος τα κάνουμε κι όλα δημιουργούν τραύματα; Υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές που μπορεί να έχουμε συνηθίσει και να μας φαίνονται αθώες, αλλά δεν είναι κακό να ακούσουμε και μια πιο επιστημονική άποψη. Τουλάχιστον ας μας προβληματίσει.
Σύμφωνα με τη γνωστή ψυχοθεραπεύτρια (και μαμά 3 παιδιών) Jess VanderWier, αυτά τα πειράγματα δεν επηρεάζουν θετικά τα παιδιά μας. Όταν λέμε σε ένα παιδί “είναι η Κατερίνα η κοπέλα σου/ είναι ο Γιώργος το αγόρι σου) ενώ ακόμα μαθαίνει τι σημαίνει φιλία και σχέσεις κι ενώ σίγουρα βλέπει το άλλο παιδάκι φιλικά και όχι ρομαντικά, το συγχύζουμε. Του δημιουργούμε άγχος και το κάνουμε να νιώθει άβολα για τις σχέσεις του με το άλλο φύλο.
Μπορεί να αρχίσει να υπεραναλύει τη σχέση του με το παιδάκι, αν πρέπει να μιλάει ή να φέρεται διαφορετικά και τελικά να αποφεύγει να κάνει παρέα με παιδιά του άλλου φύλου για να αποφύγει το “πείραγμα”.
Όπως λέει η ειδικός, σε μεγαλύτερη ηλικία ίσως δυσκολεύεται να μιλάει σε άτομα του άλλου φύλου χωρίς να ανησυχεί ότι κάποιος θα το παρεξηγήσει.
Αυτό που συμβουλεύει τους γονείς είναι να σταματήσουμε το “αθώο πείραγμα” κι απλά να δείχνουμε περιέργεια αν θέλουμε να συζητήσουμε με το παιδί για τις φιλίες του. Μερικά από τα παραδείγματα που δίνει σε ανάρτησή της στο Instagram είναι ερωτήσεις του τύπου: “πες μου για τη φίλη σου”, “τι σου αρέσει στον/στην” και “τι τον/την κάνει καλό φίλο;”.
Διάβασε επίσης:
5 αλήθειες για τις φιλίες που πρέπει να ξέρει κάθε παιδί ως τα 8 του χρόνια
