Υπάρχουν πολλές κλισέ εκφράσεις που περνάνε από γενιά σε γενιά χωρίς να το συνειδητοποιούμε πάντα. Λέμε συχνά «το παιδί μου είναι δύσκολο» ή «παραείναι ευαίσθητο». Γιατί όμως να βλέπουμε τα παιδιά μέσα από ένα αρνητικό πρίσμα; Κάτι που και τα ίδια τα παιδιά το αντιλαμβάνονται με τον έναν ή το άλλο τρόπο και επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό.
Ας δούμε πώς μπορούμε να αντικαταστήσουμε μία- μία από αυτές τις εκφράσεις και θα διαπιστώσουμε πως σύντομα η δυναμική θα αλλάξει κι εκείνη.
- «Το παιδί μου είναι πολύ δύσκολο»
Όταν το παιδί έχει δύσκολη συμπεριφορά προσπαθεί να επικοινωνήσει κάποια ανάγκη ή συναίσθημα με εμάς ζητώντας μας στην ουσία βοήθεια εκείνη τη στιγμή. Άρα το δίκαιο είναι να πούμε πως εκείνη την ώρα το παιδί «παλεύει, προσπαθεί» και ότι δεν είναι δύσκολο λόγω χαρακτήρα.
- «Το παιδί μου παραείναι ευαίσθητο»
Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να αναγνωρίσουμε ως γονείς ότι το παιδί μας έχει έντονη διαίσθηση και συντονίζεται πολύ εύκολα και σε βάθος με τα συναισθήματα των γύρω του. Στην ουσία πρόκειται για ένα μεγάλο πλεονέκτημα του παιδιού που θα πρέπει να το βοηθήσουμε να μάθει πώς να χρησιμοποιεί τη διαίσθηση του, αλλά και πως να προστατεύεται από τον κατακλυσμό των συναισθημάτων και των ερεθισμάτων. Ας πούμε λοιπόν πως έχει έντονη διαίσθηση.
- «Το παιδί μου είναι πεισματάρικο»
Το πιθανότερο είναι να έχει αντιγράψει το παιδί αυτή τη συμπεριφορά από… εμάς. Το πείσμα δεν είναι a priori αρνητικό. Ίσα- ίσα. Το να έχει κανείς το θάρρος να υπερασπίζεται τη θέση του όταν θεωρεί ότι έχει δίκιο, μόνο θετικό είναι. Ωστόσο, θα πρέπει να μάθουμε στο παιδί να εξετάζει και τις άλλες απόψεις, όπως και το να μάθει να είναι διαλλακτικό όταν πρέπει. Άρα στην ουσία το παιδί «γνωρίζει τι πιστεύει και τι θέλει».
- «Το παιδί μου είναι αυταρχικό»
Επίσης πρόκειται για μια συμπεριφορά που από κάπου έχει αντιγράψει το παιδί. Σε αυτή την περίπτωση όμως, ένα bossy παιδί, ίσως αισθάνεται ότι το περιβάλλον του το καθιστά αδύναμο, επομένως επιδιώκει μέσα από αυτή τη συμπεριφορά να ισορροπήσει την κατάσταση. Επιπλέον, ενδέχεται να είναι κι ένα έμφυτο χάρισμα, και να μεγαλώνουμε έναν μελλοντικό ηγέτη. Ας πούμε λοιπόν αυτό: ότι είναι ένας δυνατός ηγέτης.
- «Το παιδί μου παραείναι ντροπαλό»
Σε έναν κόσμο φτιαγμένο αποκλειστικά για εξωστρεφείς, δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν τους εσωστρεφείς. Κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται τον χρόνο τους για να ανοιχτούν και να εκφραστούν, ιδίως όταν νιώθουν πιο έντονα τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός τους. Επιπλέον, είναι πολύ μεγάλο πλεονέκτημα να μπορεί κανείς να ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς και όχι αυτό που είναι η νόρμα, αυτό που επιβάλλεται από τις κοινωνικές συνθήκες. Έτσι, μόνο μπράβο μπορούμε να πούμε σε ένα ντροπαλό παιδί. Είναι λοιπόν ένα παιδί δυνατό.
- «Κρέμεται από πάνω μου»
Το γεγονός πως είναι ένα παιδί κολλημένο επάνω μας, έχει κάποιες φορές και μια πολύ απλή εξήγηση: μας αγαπάνε. Το κάθε παιδί έχει τον χρόνο του και εμείς είμαστε εκεί για να το κάνουμε να νιώθει ασφάλεια και να το βοηθήσουμε να ανεξαρτοποιηθεί σιγά σιγά. Ξέρετε τι είναι ένα τέτοιο παιδί; Απλώς τρυφερό.
Επομένως, αξίζει να προσπαθήσουμε να δούμε το παιδί μας (και όλους τους ανθρώπους) μέσα από το πιο ευγενικό πρίσμα, να προσπαθήσουμε να τα κατανοήσουμε και να ανταποκριθούμε στις ανάγκες τους και όχι σε όσα βολεύουν εμάς ή απαιτεί η κοινωνία. Σίγουρα, τα παιδιά θα το καταλάβουν και θα ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο ο δεσμός μας. Μακριά λοιπόν από «ταμπέλες» που δεν μπορούν να αιχμαλωτίσουν το πνεύμα και τον χαρακτήρα των παιδιών μας.
